یازدهم شهریور سالروز تشکیل حزب کمونیست ایران است. 31 سال پیش در چنین روزی حزب کمونیست ایران، در یک کنگره موسس بنیانگذاری شد و رسما موجودیت خود را اعلام نمود. در سالروز تاسیس حزب کمونیست ایران یاد و خاطره فداکاری های رفقا و همرزمانی را گرامی می داریم که در صفوف حزب کمونیست ایران، چه در زندان و زیر وحشیانه ترین شکنجه ها یا بر چوبه دار و در برابر جوخه آتش دژخیمان جمهوری اسلامی و چه در سنگرهای رزم و مقاومت انقلابی در کردستان و مبارزه مسلحانه در صفوف نیروی پیشمرگ کومه له در نبرد و پیکار رو در رو با دشمن، جان و زندگی و هستی شان را در راه رهایی انسان استثمار شده و ستمدیده فدا نمودند. به خانواده های مقاوم و سربلندشان درود میفرستیم. در این روز همچنین  به پایداری و استقامت کارگران و کمونیست های دربند و همه زندانیان سیاسی که برای دفاع از عقاید و باورهایشان به اسارت گرفته شده اند درود می فرستیم و از مبارزه و مقاومت شان قدردانی می کنیم. به امید اینکه خروش مبارزه و اعتراض کارگران و توده های محروم و ستمدیده جامعه در فردای گسترش خود، رژیم سرمایه داری اسلامی در ایران را با قدرت خود به زیر کشیده و همه آزادگان دربند، با لبخند شادی و پیروزی بر لب به آغوش عزیزانشان برگردند.
تشکیل حزب کمونیست ایران اگرچه به عنوان یک اقدام عاجل در پاسخ به شرایط سیاسی آن دوره از جانب کمونیست ها در دستور قرار گرفت، اما به هیچ وجه اقدامی خلق الساعه نبود و در اتاق های دربسته و دور از چشم جامعه و جنبش، زمینه سازی و تدارک دیده نشده بود. آماده سازی برنامه و اساسنامه این حزب، استراتژی و سبک کار و تاکتیکهای سیاسی آن و همه لحظات شکل گیری سیاسی و تشکیلاتی آن به طور علنی و با همه امکاناتی که آن هنگام در اختیار داشتیم به جلو رفت.
تشکیل حزب کمونیست ایران یک اقدام سیاسی به موقع و فکر شده ای بود که در یکی از حساس ترین لحظات حیات کمونیست های ایران صورت می گرفت. این حزب در شرایطی تشکیل شد که انقلاب ایران در زیر ضربات حکومت ضد انقلاب اسلامی آخرین نفس های خود را می کشید. نیروهای چپ و رادیکال ایران به شدت دچار تشتت و سردرگمی شده بودند. سرکوب های خونین، دستگیری های گسترده و اعدام های وسیع، بخشی از سازمان های چپ را عملا منحل کرده بود. در چنین شرایطی تشکیل حزب کمونیست ایران به وسیله بخشی از نیروهای چپ ایران پاسخی انقلابی و موثر ـ در حد توان ـ به این وضعیت نابسامان بود. در حالی که حکومت اسلامی همه جا انحلال سازمان های سیاسی را تبلیغ می کرد، یک حزب سیاسی جدید و پرشور، با روحیه و امیدوار در حال تشکیل شدن بود.
تا آنجا که به کومه له به عنوان یکی از ستون های اصلی تشکیل دهنده این حزب مربوط می شود، زمینه های فکری، سیاسی و برنامه ای آن در کنگره دوم کومه له در بهار سال 1360 فراهم شده بود.
حزب کمونیست ایران در بدو تشکیل، در تهران و شهرهای بزرگ ایران و در محیط های کارگری تشکیلات و فعالین سیاسی کارگری را با خود داشت و شمار نسبتا زیادی از فعالین سیاسی و کمونیست ایران را در بر می گرفت، در کردستان نیز به یک جنبش توده ای گسترده متکی بود و دیدگاههای سیاسی و برنامه روشنی داشت. وجود حزب کمونیست افق های جدیدی بر روی کومه له هم گشود. رزمندگی و شور و شوق انقلابی را در صفوف این تشکیلات بالاتر برد و اجازه نداد عقب نشینی های نظامی جنبش کردستان افق سیاسی مبارزین آن را تیره و تار کند و به کومه له در از سر گذراندن یک دوره سخت و خطیر یاری رساند.
تاریخ بارها نشان داده است که وقتی توده های وسیع محرومان و استثمار شدگان یک دل و یکصدا برای رها ساختن خود پا به میدان نبردی همه جانبه با استثمارگران و حکومتشان بگذارند، هیچ نیرویی نمی تواند جلودارشان باشد. تغییر دادن این شرایط، از بین بردن نقاط ضعف، ایجاد اعتماد و باور به قدرت خود در میان توده های وسیع مردم کارگر و زحمتکش و تصویر کردن افقی روشن و مطلوب در مقابل این توده های عظیمی که خود ناجیان واقعی خویشند، وظیفه ماست. حزب کمونیست ایران مصممانه تلاش می کند تا در همه لحظات مبارزه آزادیخواهانه و طبقاتی جاری در ایران نقش شایسته خود را ایفا و به وظایف خود عمل کند. هر انسان آزادیخواهی، هر ملیت ستمدیده ای، هر زن آزاده ای، هر جوان حق طلبی، هر هنرمند متعهدی، می تواند جایگاه انسانی خود را در استراتژی و برنامه حزب کمونیست ایران بیابد.
امروز که به گذشته سه دهه اخیر می نگریم این واقعیت را به روشنی در می یابیم که  اعلام تاسیس حزب کمونیست ایران در روز یازدهم شهریور سال 1362 نقطه عطفی دیگر بود در راهی که طبقه کارگر می تواند و باید پیروزمندانه بپیماید تا از طبقه استثمار شونده و محروم این جامعه به طبقه حاکم گذر کند، تا جامعه ایران را از همه مصائبی که اکثریت مردم با آن دست به گریبان هستند رها سازد.
طبقه کارگر در شرایطی می تواند به این رسالت تاریخی خود عمل کند که پیشروان و رهبرانش بتوانند مختصات دوره سیاسی که در آن قرار گرفته ایم را بخوبی بشناسند. در شرایط کنونی تعمیق بحران اقتصادی و فقر و فلاکتی که به طبقه کارگر و اکثریت مردم ایران تحمیل شده است و درماندگی رژیم در کنترل این بحران و ناتوانی در پاسخگویی به خواستهای عاجل مردم و تداوم مبارزات کارگری و توده ای بر متن این اوضاع ، جامعه را سرانجام به یک بحران سیاسی و انقلابی نزدیک می کند. در این شرایط رهبران کارگری لازم است با دامن زدن به مبارزات کارگری و فاصله گرفتن از خرده کاری به فعالیت هایی بپردازند که به ابراز وجود طبقه کارگر در ابعاد اجتماعی خدمت می کند. در این دوره لازم است که رهبران کارگری تلاش برای به هم مرتبط کردن اعتراضات و اعتصابات کارگری و سراسری کردن این مبارزات را در اولویت کار خود قرار دهند. اعتراضات و اعتصابات سراسری کارگری آن مکانیسمی است که رژیم را از تعرض به سطح معیشت طبقه کارگر به عقب می راند و به تامین رهبری طبقه کارگر بر جنبش توده ای و به عقب راندن جمهوری اسلامی کمک می کند. در این دوره لازم است که مطالبات اقتصادی و صنفی کارگران با مطالبات سیاسی آنها با هم تلفیق شود. در این دوره از فعالین و پیشروان کارگری لازم است که با روحیه تحزب گریزی در میان کارگران مبارزه کنند و روح تحزب یابی را در میان کارگران دامن بزنند.
فعالین و رهبران کارگری لازم است بدانند که ادامه فعالیت بشیوه محفلی، و یا در جمع های محدود، یا جمع شدن حول یک نشریه، سایت انترنتی، و یا یک رسانه تبلیغی علیرغم هر اهمیتی و ارزشی که داشته باشد اما به تنهایی پاسخگوی نیاز این دوره سیاسی معین نیست. فعالیت محفلی با نیازهای این دوره خوانائی ندارد. نیازهای این دوره از مبارزه سیاسی و طبقاتی تقویت حزبیت را از آنها می طلبد.
حزب کمونیست ایران با استراتژی روشنی که دارد، جهت انجام وظایف و رسالت خطیری که در این دوره بر دوشش قرار گرفته است با عزمی راسخ تمام ظرفیت های خود را برای کمک به سازمانیابی و بسیج کارگران و زحمتکشان جامعه بکار می گیرد. حزب کمونیست ایران بنا به سابقه درخشان تاریخی و پایبندی اش در دفاع از منافع کارگران، بنا به پیوندهای عمیقی که با کارگران و مردم زحمتکش و ستمدیده کردستان دارد، بنا به اعتباری که در میان نیروهای جنبش چپ و کمونیستی ایران از آن برخوردار است، بنا به چه باید کردهای روشنی که دارد؛ می تواند به ظرف سازمانیابی و فعالیت رهبران و پیشروان جنبش کارگری ایران تبدیل شود. حزب کمونیست ایران عزم کرده است که برای تسریع این روند ظرفیت های خود را در همه زمینه ها ارتقا دهد و با دفاع قاطع و بی تزلزل از منافع و مصالح طبقه کارگر و توده های مردم تحت ستم و محروم در جامعه و مبارزه ای مملو از فداکاری و از جان گذشتگی، در راه تحقق یک جامعه سوسیالیستی گام بردارد.