از ویژگی های برجسته سرمایه داری و همه جوامع طبقاتی، نابرابری جنسیتی میان زن و مرد می باشد. مردها در اقتصاد، فرهنگ، سیاست و زندگی روشنفکری در جامعه نقش برتر و بالا را دارند و زنان نقش زیر دست و فرمانبر را ایفا می‌کنند. هرچند در دهه های اخیر این انحصارگری و تبعیض بیشتر به چالش گرفته شده و بخشی از زنان از آشپزخانه ها و تنها وظیفه نگهداری کودکان خلاص شده اند، اما هنوز نابرابری جنسیتی سیمای جامعه است.
برتری مرد بر زن را سیستم مالکیت خصوصی، دولت، مذهب و شکلی از خانواده که در خدمت خواست مردان بوده، حمایت و پا بر جا نگاه داشته است. در این نظم وارونه، زن را به جنس دوم و زیر دست بودن مرد در خانه و جامعه سوق می دهد.
کار خانگی بدون اجر و مزد زنان علاوه بر حفظ و نگهداری نیروی کار موجود، وظیفه باز آوری و تولید نیروی کار جدید بمثابه پرورش نسل دیگری از نیروی کار را بر عهده دارد.
نزدیک به نیمی از زنان کشور در روستاها زندگی می‌کنند، طبق برآوردهای غیر رسمی، نیمی از تولید محصولات کشاورزی و ۸۶ درصد فعالیت های دامداری کشور توسط زنان انجام می شود. سه چهارم تولیدات صنایع دستی که بخش عمده ی آن را قالیبافی تشکیل می‌دهد نیز توسط زنان و دختران روستایی صورت می‌گیرد.۷۰درصد زراعت برنج ،۹۰درصد سبزی و صیفی، ۵۰ درصد در زراعت پنبه و دانه های روغنی و ۳۰ درصد برداشت باغ ها کار زنان است. علت اینکه برای این کارهای زنان حسابی نمی‌شود، آن است که اساسا تولید در روستا توسط خانوار صورت می‌گیرد و صاحب و رییس خانوار مرد است و مزد را او می‌گیرد. اما در واقع در این واحدهای تولیدی زنان درگیر کار هستند است، اما کارشان در پوشش کار خانگی نامریی می شود و این در حالیست که گاها روزانه بیش از ۱۶ ساعت به کار اشتغال دارند و در ازای آن مزدی نمی گیرند و چون مزد نمی گیرد شلغل و کارگر به حساب نمی آیند. باید گفت کار زن تحت شرایط تولید خانواری یک نوع بیگاری است و در اوضاع کنونی که اپیدمی کرونای خانمانسوز هم تبعیضات علیه زنان را چه در خانه و چه در جامعه چند برابر و برجسته تر کرده است.
مضاف بر این بردگی کاری، زنان در خانه نه تنها امنیت ندارند بلکه باید در این شرایط اقتصادی فلاکت بار با مواد غذايي كمتر و فقر و تنگدستي و كسر درآمد همچنان غذای براي اعضاي خانواده را تهيه كنند.
بر اساس گزارشات پاندمی کرونا از قربانی شدن بیشتر زنان در عرصه های مختلف کاری و اجتماعی هستند.
حاکمیت سرمایه اسلامی سالهاست با به کنج خانه راندن زنان، اعمال سیاست های آپارتاید جنسیتی در عرصه های مختلف اجتماعی، دانشگاهی و کاری، با اعمال حجاب اجباری و سرکوب زنان، آنها را به موقعیت فرودست تری سوث داده است. در نتیجه چنین سیاست هایی است که میزان رشد خشونت های خانگی و قتل های ناموسی افزایش یافته است. در جامعه نابرابر سرمایه داری، در جامعه ای که هر روز قدرت خرید کارگران کمتر می شود به نسبت آن خشونت خانگی افزایش پیدا می کند. شواهد این روزهای جامعه ما نشان داد که کوید 19 در رابطه با طبقه و جنبسیت معناهای متفاوتی پیدا می کند.
اما وضعیت زنانی که به شکلی از اشکال اشتغال دارند هم رو به وخامت گراییده است. شرایط ناعادلانه بازار کار منجر به اشتغال زنان در مشاغل غیررسمی شده است. این نوع اشتغال هم در حین کار و هم در آینده بر وضعیت معیشتی زنان تاثیر می‌گذارد. اکنون که شیوع بیماری کرونا باعث شده بازار کار بیش از پیش بهم بریزد، نه تنها زنان دستفروش که هر روز آنها را در مترو یا پیاده‌روهای شهرها برای بدست آوردن لقمه ای نان بخور و نمیر می بینیم، امروز بخش قابل توجهی از زنان کارمند و کارگر هم بیکار شده و نمی‌توانند بیمه بیکاری بگیرند به این جمع اضافه شده اند.
زنان خانه دار ، روستایی و زنان سرپرست خانواده بخشی از زنان فراموش شده‌ای هستند که در هیچ جایی نه اسمی و نه تصویری از آنها ارائه نمی شود دارند و بفراموشی سپرده شده اند.
جنبش زنان برای به انجام رساندن وظایف انقلابی خود باید به یک جنبش توده‌ای تبدیل شود و در همه جا و مکان جامعه،خانه و روستا علیه رژیم جمهوری اسلامی و قوانین ضد زن آن حضور داشته و آن را به چالش بکشد.
جنبش رهایی بخش زنان همراه با جنبش طبقه کارگر باید توجه ویژه ای به زنان خانه دار، زنان ساکن روستاها و زنان سرپرست خانواده داشته باشد. این زنان بنا به عدم سواد کافی مستلزم کار ویژه اگاهگرانه ای می‌باشد تا بتوانند در محلات و جمع کاری خود تشکل های خود را سازمان دهند و در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند، و در اعتراضات علیه نهادهای دولتی ازخواست و مطالبات خود دفاع کنند.
جنبش زنان اگر این بخش از زنان را با خود داشته باشد، می‌تواند به نیروی قدرتمند و بالقوه جنش رهایی بخش زنان تبدیل و همراه جنبش کارگری در سرنگونی رژیم مستبد جمهوری اسلامی نقش بر جسته ای داشته باشد.
این وظیفه را تنها گرایش سوسیالیستی با چشم انداز روشنی که دارد می‌تواند به سرانجام برساند.
۸مارس روز جهانی زن را به زنان کارگر و زحمتکش، و همه زنان ستمدیده در ایران و جهان و مبارزین راه آزادی و برابری بشریت تبریک می گویم.
