امروز سه شنبه یازدهم شهریور، سالروز تشکیل حزب کمونیست ایران است. 37 سال پیش در چنین روزی حزب کمونیست ایران، در یک کنگره موسس، در کردستان انقلابی، بنیان گذاری شد. در سالگرد چنین روزی یاد و خاطره فداکاری های همرزمانی را که در صفوف این حزب، در زندان و زیر وحشیانه ترین شکنجه ها یا بر چوبه دار و در برابر جوخه آتش دژخیمان جمهوری اسلامی و یا در سنگرهای مقاومت انقلابی در کردستان، در صفوف نیروی پیشمرگ کومه له، در نبرد رو در رو با دشمن، جان و زندگی و هستی شان را در راه رهائی انسان استثمار شده و ستمدیده فدا نمودند،گرامی می داریم و به خانوادههای مقاوم و سربلندشان درود میفرستیم. در این روز همچنین به پایداری و استقامت فعالین کارگری و کمونیستهای در بند و همه زندانیان سیاسی که برای دفاع از باورها، برنامه و آرمانشان، رودروی رژیم سرکوبگر حاکم قرار گرفته و به اسارت گرفته شده اند، درود می فرستیم و از مبارزه و مقاومتشان قدردانی می کنیم. به امید اینکه خروش مبارزه مردم محروم استثمار شده و ستمدیده جامعه درهای زندانها را بشکند، رژیم سرمایه داری اسلامی را از قدرت به زیر بکشد و همه آزادگان در بند، با لبخند شادی و پیروزی بر لب به آغوش عزیزانشان برگردند.

اعلام تاسیس حزب کمونیست ایران، در روز یازدهم شهریور سال 1362 پیوستن به حرکت در مسیری بود که طبقه کارگر باید پیروزمندانه بپیماید تا از طبقه استثمار شونده و محروم این جامعه به طبقه حاکم گذر کند. تا جامعه ایران را از همه مصائبی اکثریت مردم ستمدیده و استثمار شده با آن دست بگریبان هستند رها سازد. تا سرانجام سوسیالیسم، جامعه انسانهای آزاد و برابر و مرفه، برقرار گردد. با چنین دورنمائی بود که حزب کمونیست ایران، در ادامه فعالیت سازمانهای تشکیل دهنده آن، اعلام موجودیت کرد.

این حزب در شرایطی تشکیل شد که انقلاب ایران در زیر ضربات رژیم ضد انقلاب اسلامی آخرین نفس های خود را می کشید. سرکوب های خونین، دستگیری های گسترده و اعدام های وسیع، بخشی از سازمان های چپ را عملا منحل کرده بود. نیروهای چپ و رادیکال ایران به شدت دچار تشتت و سردرگمی شده بودند.در چنین شرایطی تشکیل حزب کمونیست ایران به وسیله بخشی از نیروهای چپ ایران علاوه بر نیاز همیشگی به وحدت، در عین حال پاسخی انقلابی به این وضعیت نابسامان نیز بود. در حالیکه حکومت اسلامی همه جا انحلال سازمان های سیاسی را تبلیغ می کرد، یک حزب سیاسی جدید و پرشور، با روحیه و امیدوار در حال تشکیل شدن بود. اگرچه دو سازمان اصلی که سنگ بنای حزب را تشکیل دادند، "اتحاد مبارزان کمونیست" و "کومه له" بودند، اما بدنبال انتشار برنامه مشترک این دو جریان و روشن شدن خطوط استراتژیک فعالیت این حزب، فراکسیونهائی از چند سازمان چپ رادیکال ایران به آن پیوستند و نمایندگان آنها در کنگره موسس حزب شرکت داشتند.

حزب کمونیست ایران در بدو تشکیل، در تهران و شهرهای بزرگ ایران و در محیط های کارگری، شمار قابل توجهی از فعالین سیاسی کارگری و فعالین سیاسی کمونیست را در بر می گرفت. این بخش از تشکیلات حزب در سالهای سخت دهه شصت مورد یورش دشمن قرار گرفت و شمار زیادی از فعالین آن در تهران و شهرهای دیگر ایران به زندان افتادند و بیشتر آنها بعدها اعدام شدند. شماری نیز به اجبار به کردستان و یا به خارج کشور مهاجرت کردند. این شرایط محدویتهای واقعی را بر فعالیت تشکیلاتی حزب در سطح سراسری تحمیل نمود. اما در کردستان این حزب همچنان پایه اجتماعی خود را در وجود کومه له حفظ کرد.

حزب کمونیست ایران در طول حیات 37 ساله خود با فراز و نشیبهای زیادی روبرو شده است، ضربات متعددی از دشمن خورده است، گروههائی از آن جدا شده اند و راه دیگری در پیش گرفته اند، اما هنوز هم بهترین خاطرات زندگی اعضاء و فعالین آنها مربوط به دورانی می شود که در صفوف این حزب فعالیت می کرده اند. در طول فعالیت این حزب، از لحاظ عینی و از لحاظ جایگاهش در مبارزه سیاسی و طبقاتی جاری، از لحاظ مواضع، سیاست و تاکتیکها، هرگز مقطعی را نمیتوان یافت که در مسیری جز خدمت به آرمانهای کارگری و مبارزه بر علیه نابرابری و ستم گام برداشته باشد. تاریخ عینی 37 سال گذشته نشان می دهد که این حزب در مواضع و عملکردش، از نقطه عطفهای سیاسی تاریخی سربلند بیرون آمده است.

نفوذ عمیق کومه له در کردستان، به عنوان ستون تعیین کننده تاکنونی حیات سیاسی این حزب ، اجازه نداده است خصلتهائی چون: اجتماعی بودن، مسئولیت پذیر بودن، رادیکال بودن و غیره، در نتیجه محدودیتهائی که دشمن بر فعالیتهای سراسری حزب تحمیل کرده است،از کف بروند. اجتماعی بودن به معنای آنکه رنجها و مبارزات مردم استثمار شده و محروم ، منافع آنی و آتی آنها، همواره ،در مرکز تفکر و عمل حزب قرار داشتن، به معنای تلاش برای مقبولیت اجتماعی بخشیدن به مواضع و سیاستها. مسئول بودن ، یعنی در قبال دشواریهای روزمره مردم شانه بالا نیانداختن و تلاش پیگیرانه برای هر اندازه از کاستن آن که ممکن باشد، یعنی به نگرانی های این مردم در همه زمینه ها پاسخ واقعی دادن. رادیکال بودن به معنای دست بردن به ریشه نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی و بسیاری ویژگیهای دیگر که مبانی استراتژی حزب کمونیست ایران را تشکیل می دهند.

امروز حزب کمونیست ایران مصممانه تلاش میکند تا در همه لحظات مبارزه آزادیخواهانه و طبقاتی جاری در ایران نقش شایسته خود را ایفا و به وظایف خود عمل کند. مطابق برنامه و استراتژی این حزب، هر کارگر پیشرو و حق طلبی، هر انسان آزادیخواهی ، هر انسان تحت ستم و تبعیض ملی، هر زن آزاده ای، هر جوان محرومی، هر مبارز مدافع محیط زیست ، هر هنرمند متعهدی، میتواند جایگاه انسانی و مبارزاتی خود را در استراتژی و برنامه حزب کمونیست ایران بیابد. کومه له در کردستان نمونه های موفقی در همه این زمینه ها بدست داده است، که می توانند الگوی فعالیت ما در همه جا باشند.

حزب کمونیست ایران با برنامه و راه و روش روشنی که دارد، جهت انجام وظایف و رسالت خطیری که بر دوشش قرار گرفته است، با عزمی راسخ تمام ظرفیت های خود را برای کمک به سازمانیابی و بسیج کارگران و زحمتکشان جامعه بکار می گیرد. حزب کمونیست ایران بنا به پیشینه نزدیک به 4 دهه حضور خود در صحنه سیاسی ایران و پایبندی اش در دفاع از منافع کارگران، بنا به پیوندهای عمیقی که با کارگران و مردم زحمتکش و ستمدیده کردستان دارد، بنا به اعتباری که در میان نیروهای جنبش چپ و کمونیستی ایران از آن برخوردار است، بنا به پاسخ روشن به چه باید کردها که دارد؛ می تواند به ظرف سازمانیابی و فعالیت رهبران و پیشروان جنبش کارگری ایران تبدیل شود. حزب کمونیست ایران عزم کرده است که برای تسریع این روند ظرفیت های خود را در همه زمینه ها ارتقا دهد و خمیر مایه وحدت جنبش کارگری و کمونیستی ایران باشد.

01.09.2020