با شروع اعتصابات شکوهمند کارگران شاغل دربخش نفت و گاز و پتروشیمی و همچنین پالایشگاه ها از روزشنبه یازدهم مرداد ماه درچهار استان جنوبی کشور، طبقه کارگر فصل نوینی از همبستگی طبقاتی و وحدت مبارزاتی را در تاریخ جنبش کارگری ایران گشود. همزمانی این اعتصابات با اعتصاب قهرمانانه کارگران نیشکر هفت تپه که بیش از55 روز است که در این گرمای سوزان و خطر ابتلا به ویروس کرونا در جریان است و همچنین اعتصابات و اعتراضات دیگر در نقاط مختلف کشور، بسیاری از تحلیلگران و ناظران اوضاع سیاسی ایران را به این اعتراف واداشته که این دور از مبارزات طبقه کارگر ایران درچهل سال گذشته بی سابقه و یا حداقل کم سابقه است.

حقیقت امر این است که این مبارزات همزمان و گسترده کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، نیرو و شور و شوق زاید الوصفی را در کالبد جنبش کارگری که ازعدم وجود سازمان رزمنده و مستقل و سراسری خود و همچنین مبارزات متحدانه و سراسری رنج می برد، دمیده است .

برای توضیح بیشتر اهمیت مبارزات کارگران نفت و گاز و پتروشیمی لازم است به مجموعه ویژگی هایی بپردازیم که مختص صنعت نفت و پتروشیمی است . باتوجه به ذخائر نفت ایران که به عنوان اصلی ترین منبع درآمد حاکمیت جهت اجرای پروژه های ضد کارگریش به حساب می آید و شریان های اصلی ادامه حیات رژیم های تاکنونی از طریق تزریق دلارهای نفتی جریان داشته است، تمامی رژیم های حاکم تاکنون اهمیت ویژه ای برای این صنعت و کارگران شاغل در آن قائل بوده اند. بنابراین هرگونه تحول سیاسی- اقتصادی در این بخش از صنعت کشور تاثیرات بلاواسطه و مستقیمی بر کلیه بخش های کار و صنعت کشور باقی گذاشته و حتی گاها مثل اواخر 57 اعتصابات شکوهمند وشرکت کارگران صنعت نفت آخرین میخ را برتابوت سیستم پادشاهی کوبید و کار سقوط این سیستم را یکسره کرد .

برهمین اساس و از ابتدای سرکار آمدن رژیم جمهوری اسلامی و باتوجه به تجاربی که از نقش و جایگاه کارگران نفت اندوخته بود، با بهره گیری از تمامی ابزارهای موجود و ممکن سعی در کنترل مطلق کارگران شاغل در این بخش از صنعت کشور داشته است و در این راه از استقرار وسیع نیروهای حراست و کنترل در پالایشگاه ها وشرکت های اکتشاف و استخراج گرفته تا تامین حداقلی ازخواست ها و مطالبات معمول کارگران شاغل و جذب و جایگزینی نیروهای بسیج و حزب الهی و... از هیچ اقدامی در این زمینه فرو گذار نکرده است. قابل ذکراست در شرایط کنونی نیز دست اندرکاران رژیم کاملا برنقش و جایگاه موثر کارگران نفت و گاز و پتروشیمی واقفند، منتها واقعیات موجود و عدم توانائیشان در تامین خواست ها و مطالبات کارگران آنان را در این موقعیت ریسک آمیز قرار داده است .

همچنانکه قبلا اشاره شد یکی از ویژگی های مبارزات کارگران نفت، تاثیرگذاری مستقیم و سریع این مبارزات بر اوضاع سیاسی و مبارزاتی کلیه بخش های دیگر طبقه کارگر می باشد. به میدان آمدن این بخش از طبقه کارگر ایران تا اینجای کار شور وشعف و امید به پیروزی زایدالوصفی را درمیان بخش های دیگر طبقه کارگر ازجمله در هفت تپه و همچنین دیگر جنبش های اجتماعی شعله ورساخته و یا بوجود آورده است. شروع مبارزات همزمان کارگران نفت و گاز و پتروشیمی ضمن تشویق تعداد زیادی از کارخانجات و شرکت های تولیدی و خدماتی به شروع اعتصاب و اعتراض، تا کنون حمایت های نسبتا وسیع داخلی و خارجی را نیز بدنبال داشته است. با اطمینان می توان ادعا کرد که دور جدید مبارزات همزمان کارگران نفت گاز و پتروشیمی و ظرفیت های قابل توجه نهفته در آن تا حدودی خلا تاکنونی عدم وجود مبارزات سراسری بویژه در مناطق صنعتی ایران را جبران کرده است. اگر تاکنون پراکندگی مبارزات طبقه کارگر یکی از نقاط ضعف و کمبودهای جدی به حساب می امد، با به میدان آمدن کارگران نفت، طبقه کارگرایران گام بزرگی در جهت مرتفع کردن این کمبود خود برداشته است.

یقینا ایجاد هماهنگی در شروع اعتصاب همزمان در تعداد زیادی از پالایشگاه های نفت و گاز و پتروشیمی های کشور، نشاندهنده ظرفیت های بسیار بالا و قابل اتکا طبقه کارگر ایران در زمینه سازمانیابی مبارزاتی بویژه در این بخش می باشد. بدون به میدان آمدن تعداد زیادی از کارگران رزمنده و رهبران و فعالین جسور و مورد اعتماد کارگران، قطعا چنین حضور گسترده ای میسر نمی شد. علیرغم تلاش های حراست ها و عوامل امنیتی در جلوگیری از شروع اعتراضات کارگران نفت، وحدت و قاطعیت کارگران تمامی توطئه های آنها را نقش برآب کرد و بی اعتنا به تهدیدهای نیروهای سرکوبگر اقدام به تعطیل کارهایشان کردند.

هرچند اعتصابات سراسری و متحدانه کارگران نفت در دور جدید در آغاز راه خود قرار دارد و حتما با موانع جدی نیز مواجه خواهد شد، ولی با استفاده از ظرفیت های قابل اتکای خودشان و همچنین با بهره گیری از تجارب ارزشمند و غنی و سنت های موفق مبارزاتی هم طبقه ای هایشان بویژه در هفت تپه و فولاد اهواز و هپکو و واحد و آذرآب و جاهای دیگر بدون شک به سرعت رشد و گسترش خواهد یافت و به دیگر رشته های تولیدی هم سرایت خواهد کرد. با توجه به خواست ها و مطالباتی که کارگران نفت و بویژه خواست افزایش دستمزدها و تاکید آنها بر ادامه مبارزه تا رسیدن به خواست ها و مطالباتشان اعلام کرده اند، گسترش این مبارزات به دیگر بخش های تولیدی و خدماتی و تسلیم شدن حاکمیت در کوتاه مدت کاملا در چشم انداز قرار گرفته ولی حتی اگر همین امروز هم مبارزات این دور کارگران خاتمه یابد، سرسوزنی از جامه عمل پوشیدن یکی از آرزوها و نیازهای عاجل جنبش کارگری ایران که همانا به میدان آمدن طبقه کارگر در ابعاد وسیع و سراسری بود، کم نخواهد کرد.

جنبش کارگری ایران با به میدان آمدن متحدانه و همزمان کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، چندین گام جدی و اساسی در راه تحقق آرمانهایش برداشت و آثار و نتایج این رزم شکوهمند طبقاتی در آینده نزدیک بدون شک در خودروسازی ها و دیگرصنایع کلیدی و معادن بروز پیدا خواهد کرد. طبقه کارگر ایران درمصاف خود با بورژوازی و طبقه حاکم راهی برایش باقی نمانده به غیر از گسترش مبارزه قاطع وسراسری و پیوند دادن مبارزات و اعتراضات تمامی بخش ها و رشته های تولیدی وخدماتی و همچنین برقراری ارتباط نزدیک و سازمانیافته با دیگرجنبش های رادیکال اجتماعی و ظاهرشدن در نقش و جایگاه رهبری کل جنبش مطالباتی جامعه. و اما نیل به این هدف بدون اتکا به بدنه طبقه و بهره جستن از تجارب ارزشمند مبارزاتی از جمله برپایی مجامع عمومی و مدیریت شورایی در پیشبرد مبارزات روزمره امکان پذیر نیست. حضور بخش صنعتی طبقه کارگر در حد و قواره سراسری و ضرورت فوری ازتباط ارگانیک بخش های مختلف کارخانجات و مراکزتولیدی، ایده تشکیل کمیته ها و یا شوراهای هماهنگی و همکاری را درافق نزدیک قرار داده است و حتما در آینده نزدیک تشکل های هماهنگ کننده مبارزات کارگران بوجود خواهند آمد.

موضوع حائز اهمیت ومهم دیگر در شرایط کنونی جنبش کارگری، مبارزات درخشان و قابل ستایش کارگران رزمنده شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت نپه است که علیرغم گرمای سوزان و بالای 50 درجه و خطر واقعی ابتلا به ویروس مهلک کرونا بیش از 55 روزاست ادامه دارد و بر اثر استقامت و پایداری شان، دست اندرکاران رژیم ازجمله نمایندگان مجلس و نماینده خامنه ای وادار شدند که در بین کارگران حضور پیدا کرده و با دادن وعده تامین تعدادی از خواست ها و مطالبات این بخش رزمنده طبقه کارگر ایران، مجبور به پاسخگویی شدند هرچند کارگران هفت تپه نسبت به وعده و وعیدهای کارفرمایان و دولت حامی شان تجارب کافی دارند و با آگاهی کامل برخورد می کنند، ولی جدا از این دستاورد، قابل تاکید است که دستاورد اصلی مبارزات فداکارانه کارگران هفت تپه، سرایت مبارزاتشان به صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و تاثیر پذیری دیگر بخش های طبقه کارگر و کل جامعه ایران از الگوهای مبارزاتی آنان است واین ویژگی کارگران هفت تپه را در رسیدن به مطالبات کل طبقه کارگرایران در موقعیت ممتازی قرارداده است و بارقه های امید به پیروزی طبقه کارگر ایران را بیش از پیش روشن تر ساخته است.

جنبش کارگری روبه رشد و رزمنده ایران با توجه به ماهیت رادیکال و ضد سرمایه داری آن ضمن اینکه تاثیرات سرنوشت سازی برکل اوضاع سیاسی ایران و منطقه خواهد داشت، نیازمند حمایت های بیدریغ و همه جانبه عملی سندیکاها و اتحادیه های کارگری در سراسر جهان و منطقه می باشد. بدون شک هرگونه کمک ممکن از سوی انسان های آزاده و رزمنده و فعالین منفرد و یا متشکل کارگری در هر کجای جهان به این جنبش برحق و پرافتخار می تواند در پیشبرد آن موثرواقع شده و کارگران ایران را در رسیدن به خواست ها و مطالبات شان یاری دهد. در همین راستا و درشرایط خطیر کنونی وظایف و مسئولیت های جدی در مقابل احزاب و نیروهای چپ و کمونیست قرار گرفته و کم توجهی به اوضاع حساس کنونی از هرسو که باشد لطمات جبران ناپذیری را بر این جنبش در حال رشد وارد خواهد کرد.