بیدادگاه کیفری اراک در تاریخ بیست وششم خرداد در یک حکم ضد انسانی هر کدام از چهل ودو نفر از کارگران شرکت آذر آب را به”یکسال حبس ، هفتاد وچهار ضربه شلاق و یک ماه بیگاری “محکوم کرد. کارگران آذر آب همزمان با اعتصابات کارگران هفت تپه وفولاد اهواز در مهر ماه سال گذشته دست به اعتصاب زدند. آنان خواستار خلع ید از بخش خصوصی ، امنیت شغلی ، پرداخت حقوق معوقه و بهبود شرایط کار بودند. زمانی که مطالبات آنان بی جواب ماند ، در بیست و هشتم ماه مهر با راهپیمائی در شهر ، مسیر راه آهن شمال – جنوب را بستند. دولت سرکوبگر مانند همیشه نیروی انتظامی و گارد ویژه خود را به سراغ آنان فرستاد. این سرکوبگران با گاز اشک آور وباطوم به صفوف کارگران هجوم بردند. چهره های خونین کارگران همان زمان موجی از انزجار عمومی در میان طبقه کارگر ، در میان فعالین جنبش های اجتماعی در داخل و بسیاری از اتحادیه های کارگری در خارج از مرزها را بوجود آورد. در جریان این حمله وحشیانه بیست و یک تن در محل دستگیر شدند و با احضار و دستگیریهای بعدی، تعداد کارگران زندانی به چهل ودو تن رسیدند. آنان بعد از چند هفته بازداشت به قید وثیقه آزاد شدند. و اکنون بیدادگاههای رژیم احکام حبس، شلاق و بیگاری علیه آنها صادر کرده است. هیچکدام از این احکام تازه گی ندارند. یادمان نرفته است که ارگانهای سرکوب همین رژیم، کارگران خاتون آباد را به گلوله بستند. یادمان نرفته است که شرکت کنندگان درروز اول ماه را به حبس کشیده و یا شلاق زدند. کارگران آق دره را به شلاق بستند. یادمان نرفته است که در جریان حبس و شکنجه رهبران شجاع هفت تپه ومدافعینشان “مستندهای سوخته “ساختند ، حکم اعدام برای معترضین خیزشهای دی وآبان صادر کردند. همه این جنایات را انجام دادند تا شاید بتوانند جنبش کارگری را به عقب برانند، تا شاید اعتماد به نفس را از کارگران و مدافعینشان بگیرند ، تا شاید ترس و وحشت را در جامعه حکمفرما سازند. به زعم آنان باید کارگر شلاق خورده آنچنان تحقیر میشد که دیگر قدرت واراده مقاومت را از دست بدهد، باید شلاق بر بدن شریفترین و زحمتکش ترین انسانها هم به آنها و هم به جامعه بگوید که ما ارزشی برای کرامت انسان قائل نیستیم ، یا تسلیم میشوید ویا خوار وذلیلتان میکنیم. اما همه این تشبثات سرکوبگرانه و ضد انسانی در مقابل عزم واراده کارگران ، در مقابل عزم واراده مردمی که مصممند این رژیم را به پائین بکشند ، رنگ باختند. کافی است به اخبار روزانه اعتراضات وتجمعات حتی در شرایط پر خطر کرونائی نگاه کنیم تا پاسخ آنانی را که به تصور سرکوبگران باید دست از مبارزه کشیده، اعتماد به نفس خود را ازدست داده و بالاخره تسلیم بشوند را در یابیم.

درست در همین روزها ودر دل صدور احکام ضد انسانی علیه چهل ودو کارگر آذرآب و زدن شلاق بر بدن رسول طالب مقدم عضو سندیکای واحد و از دستگیرشدگاه اول ماه مه، در دل صدور حکم اعدام برای سه جوان معترض و حکم “فساد فی الارض”، در دادگاههای اصفهان برای هشت نفر از معترضین خیزشهای دی نود وشش وآبان نود هشت ،جامعه تصویر دیگری از مبارزات واعتراضات را به نمایش گذاشت. مگر نه اینکه در دل همین بگیر و به بندها و احکام ضد انسانی اکنون پانزده روز است که بیش از پنج هزار تن از کارگران نیشکر هفت تپه اعتصاب کرده اند. کارگرانی که به چشم خود دیده اند که چگونه نمایندگان شجاع ومدافعینشان را به بند کشیدند، شکنجه کردند وبا وجود همه این سرکوبگریها آنان برای چندمین بار اراده خود را برای کسب مطالباتشان به سرمایه داران و دولتشان نشان میدهند. مگر نه اینکه در دل همین بگیر وبه بندها سه هزار و پانصد تن از کارگران شرکت زغال سنگ کرمان دست از کار کشیدند، آموزش دهندگان وآموزشیاران نهضت سواد آموزی دست به تجمع اعتراضی سه روزه در مقابل مجلس رژیم زدند. مگر نه اینکه تجمع واعتصاب کارگران عقاب افشان سمنان ،کارگران خطوط راه آهن زاگرس ،کارگران معدن کرومیت ،بازنشستگان ذوب آهن اصفهان ،کارگران سد شفا رود ، کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران برای همبستگی با دو همکار حق طلبشان جهت ممنوعیت ورود به کارخانه جریان داشت. اگر در یکطرف جانیان نشسته بر مسند قضاوت ضد انسانیترین جوهر خود را به نمایش میگذارند ، در آنطرف اما تمام خلع یدشدگان ،همه آنهائی که قربانی نظم بربریت سرمایه داری اسلامی گشته اند ، صف کشیده اند.هر چند که در لحظه کنونی این نبردی نابرابر است ، ولی تردیدی نباید داشت که توازن قوا هر لحظه به سود میلیونها انسانی تغییر میکند که بیش از چهل سال هر نوع جنایتی را در حقشان روا داشتید. و باور داشته باشید که شما غارتگران، شما بیرون خزیده گان از دالانهای تاریک گورهای هزاران ساله بازنده این نبرد خواهید بود.

این جامعه سرکوبگریهای شما را فراموش نخواهد کرد ، این جامعه به فقر کشیده شدن میلیونها انسان را فراموش نخواهد کرد ، این جامعه فراموش نخواهد کرد در حالیکه کارگران هفت تپه پرده از اختلاسهای مدیران کارخانه و مدافعان آنان در دستگاههای دولتی را فاش کردند ، چگونه به بند کشیده و شکنجه گردیدند و اکنون کوس رسوائی این مدیران و مسئولین دولتی شریک آنان به صدا درآمده است. این جامعه آن جانیانی راکه بر مسند قضاوت نشسته و حکم اعدام ، حبس وشلاق را برای کارگران و برای معترضین این جامعه صادر میکنند را فراموش نخواهد کرد. شما جانیان باور کنید که شلاق بر بدن کارگر نشان قدرت نیست ، نشان از ترس عمیقی است که در قامت طبقه گورکن خود میبینید. مطمئن باشید ترس و هراستان از تعرض انقلابی طبقه کارگر، از خیزش میلیونی توده های عصیان زده را نمیتوانید با شلاق بربدن کارگر و اعدام معترضین دی وآبان پنهان سازید. شاید اکنون در دل کرونا ومحدودیتهای ناشی از آن فرصتی برای انتقام گیری یافته اید ، ولی مطمئن باشید که دوره پسا کرونا دوره اعتصابات واعتراضات گسترده کارگری ، زنان ، معلمان ،دانشجویان ، بازنشستگان ، مال باختگان و دوره خیزشهای بسیار عظیم تر از دی وآبان ، دوره ورود به آخرین نبردها با شما حاکمین غارتگرو سرکوبگر خواهد بود. ما خود را برای پیشواز آز آن دوره آماده میکنیم.

29.06.2020