امروز شنبه هفتم تیر ماه سالگرد جنایت بمباران شیمیایی شهر سردشت است. ساعت چهار بعدازظهر روز هفتم تیرماه سال ۱۳۶۶ در بحبوحه جنگ ویرانگر و ارتجاعی ایران و عراق بمب افکن های حکومت فاشیست بعث عراق در یک اقدام جنایتکارانه بمب های شیمیایی خود را بر سر مردم بی خبر و بی دفاع چهار منطقه از شهر سردشت و اطراف آن که هیچ نقشی در برانگیختن و تداوم آن جنگ نداشتند فرو ریختند و فاجعه انسانی دیگری آفریدند. مردم کردستان را داغدار کرد و قلب هر انسان آزادیخواهی را جریحه دار کرد.

در جریان این جنایت تاریخی، بیش از ۱۳۰ نفر جان باختند و بیش از ۰۰۰۰ ۱ نفر نيز به طرز رقت انگیزی مصدوم و مسموم گردیدند. آثار و عواقب این فاجعه انسانی هنوز و بعد از گذشت این همه سال در زندگی مصدومان و خانواده و نزدیکانشان پابرجا ست ومجبورند عوارض پر درد و رنج آن را تحمل کنند و بگونه ای هم بخشی از این درد و رنج را به نسل های بعدی انتقال دهند.

بمباران شیمیایی سردشت از لحاظ بکارگیری نوع سلاح های کشتار جمعی علیه مردم عادی، نقطه عطفی در جنگ ارتجاعی ایران و عراق به شمار می رفت. در سال های قبل از آن رژیم بعث چندين بار سلاح شیمیایی را علیه نیروی پیشمرگ بکار گرفته بود. در جبهه های جنگ نیز بطور محدود و آزمایشی آن را در بعضی از نبردها علیه سربازان طرف مقابل بکار برد. اما بکار بردن آن علیه مردم بیدفاع یک شهر نشانه اوجگیری ابعاد جنایت در این جنگ ارتجاعی بود. از جنگ جهانی اول به بعد این اولین باری بود که از سوی دولت های متخاصم به شکل وسیعی از سلاح شیمیایی علیه مردم بی دفاع استفاده می شد.

حکومت بعث عراق، چند ماهی بعد از بمباران شیمیایی سردشت، فاجعه حلبجه را آفرید که در جریان آن نزدیک به ۵۰۰۰ انسان جان خود را از دست دادند و بیش از ۷ هزار نفر هم زخمی و مسموم شدند. اما دولت های امپریالیستی و آنهایی که سموم و سلاح شیمیایی را به این جنایتکاران جنگی فروخته بودند، بنا به مصالح اقتصادی و سیاسی خود آگاهانه در مورد این فجایع سکوت کردند و به این ترتیب دست رژیم بعث را در تکرار این فاجعه در ابعادی به مراتب دهشتناک تر در حلبجه باز گذاشتند. این دولت ها با اینکه خود از تدوین کنندگان و امضاکنندگان پروتکل “منع تولید و کاربرد سلاح شیمیایی“ در سال ۱۹۲۵ هستند، از تولید و فروش آن در جریان جنگها ابایی نداشته و ندارند.

جمهوری اسلامی در طول سی و سه سالی که از بمباران شیمیایی سردشت می گذرد جز مظلوم نمایی ریاکارانه و تقدیس جنگ ۸ ساله و برائت جویی برای جنایاتی که خود در طول این ۸ سال جنگ مرتکب شده، کاری برای آن هزاران مصدوم و معلول شیمیایی نکرده و هنوز هم بازماندگان این جنایت به ویژه آنانی که جزو کارگران و اقشار تهیدست جامعه هستند از تأمین دوا و درمان برای کاهش درد و آلامشان محروم هستند و جمهوری اسلامی کمکی به آنها نه نموده است. این رژیم جنایتکار که در گرماگرم این جنگ ضد بشری پادگانهای نظامی را در دل شهرهای ایران و از جمله شهر سردشت برپا کرده بود، هر ساله در مراسم های فرمایشی و نمایشی به بهره برداری های تبلیغاتی، از این فاجعه می پردازد. اما تنها چیزی که اعتنایی نمی کند زندگی و سرنوشت قربانیان بازمانده آن است.

اگرچه آمران و عاملان این فاجعه که مستقیما در آفریدن آن دست داشته اند، در قدرت نمانده و به زباله دان تاریخ افکنده شده اند، اما همچنان باید جنایتکاران دیگری را که بر ایران حکم می رانند و دست کمی از صدام و همدستانش ندارند و هر روز در ابعاد دیگری در همان شهر سردشت جنایت می آفرینند و فرزندان و بستگان همان قربانیان بمباران شیمیایی را در زندانها شکنجه می دهند و آزار می رسانند، به عنوان شرکای جنگ جنایتکارانه ایران و عراق و شریک جرم صدام به حساب آورد باید روزی بر کرسی محکومان جنایت علیه بشریت بنشینند.

مردم کردستان و سراسر جهان و تاریخ نيز، بمباران شیمیایی سردشت را به نام جنایتکارانی چون صدام و همدستانش ثبت کرده اند و در عین حال نام خمینی و خامنه ای و همه آن جنایتکاران در قدرت مانده ای را هم که آن دوران بر طبل «جنگ جنگ تا پیروزی» می کوبیدند و می خواستند تا قدس را از راه کربلا فتح کنند و بساط رژیم های ارتجاعی مشابه خود را در تمام منطقه پهن کنند، به عنوان شریک جرم ثبت کرده است.

بدون شک در فردای سرنگونی این رژیم، برگی از پرونده هزاران صفحه ای که جنایات این رژیم را بر می شمارد، به همین کشتار جمعی و مظلومانه آن هزاران انسانی اختصاص خواهد یافت که در فاجعه بمباران شیمایی سردشت جان باختند و یا مصدوم و معلول گشتند. اما با اشک تمساح ریختن امروز سران جمهوری اسلامی برای قربانیان فاجعه بمباران شیمیایی سردشت مردم فراموش نخواهند کرد که خمینی با شروع جنگ آن را نعمت الهی و برکت آسمانی خواند و این جنگ را فعالانه در خدمت تثبیت حکومت اسلامی در ایران به کار گرفت. جمهوری اسلامی برای درهم شکستن انقلاب ایران، برای باز پس گیری همه دستاوردهای دموکراتیکی که در آن دوره کسب شده بود، برای کشتار گسترده کمونیست ها و همه مخالفانش و برای درهم کوبیدن همه مطالبات و توقعات برآمده از انقلاب سال ۵۷ از جنگ استقبال کرد.

در سالگرد فاجعه انسانی بمباران شیمیایی شهر سردشت، بار دیگر نفرت و انزجار خود را از آن جنگ ارتجاعی و از آمرین و عاملین و شرکای ارتکاب این جنایت بزرگ ابراز می کنیم و یاد و خاطره آن انسان های بیدفاع را که در جریان این فاجعه جان عزیزشان را از دست دادند گرامی می داریم.

27.06.2020