کردستان انقلابی بار دیگر ثابت کرد که، هیچگاه مرعوب جمهوری جهل و جنایت اسلامی نخواهد شد. این صدای نفرت و انزار از حکومتی ست که چهل سال فقر، فلاکت، کشتار و آوارگی را به توده های مردم ایران تحمیل کرده است. جنبش انقلابی دستاوردی دیگر را به کارنامه پر از فداکاری و حماسه خود اضافه کرد. باشد تا حاکمان و جلادان اسلامی بدانند با اعدام سه مبارز سیاسی که مردم قدر فداکاریشان را میداند و موشک پراکنی نمی توان به خواسته ها و مطالبات به حق مردم جواب داد و دیر یا زود این حکومتی که بر اساس جنگ و کشتار پی ریزی شده است باید همچون دیکتاتورهای ماقبل خود به گور سپرده شود.

سحرگاه روز شنبه ۱۷شهریور، ۳ جوان مبارز، ۳زندانی سیاسی، در زندان رجائی شهر کرج که بر اساس پرونده ای ساخته و پرداخته دستگاههای اطلاعاتی رژیم حکم اعدام به آنها تحمیل شده بود، صرفا با هدف انتقام جوئی از مردم کردستان، و مرعوب کردن آنان به اجرا در آمد. رامین حسین پناهی، زانیار و لقمان مرادی قربانی چنین سیاست جنایت کارانه ای شدند. چند ساعت بعد و در حالیکه هنوز خبر اعدام آنان اعلام نشده بود ،مقرات مرکزی هر دو حزب دموکرات کردستان و حزب دموکرات کردستان ایران با موشک های دور برد هدایت شونده ، در عمق خاک کردستان عراق مورد حمله قرار گرفتند و در نتیجه آن شماری از اعضای رهبری ، کادرها و پیشمرگان این حزب جان باختند.

چنین رویدادهائی در ایران تحت حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی جدید نیستند و تاریخ حیات این رژیم مملو از چنین جنایتهایی است، اما این بار و در شرایطی که این رژیم از هر سو آماج اعتراضات و مبارزات سرتاسری مردم در ایران قرار گرفته و در گرداب آشفتگی و بحران اقتصادی دست و پا می زند، با اینگونه اعمال می خواهد ظرفیت و توانایی تحمل مردم کردستان را، در متن بحران سیاسی کنونی بیازماید. پاسخ اولیه مردم کردستان به این آزمایش جنایتکارانه موجی از نفرت و بیزاری بود که سراسر کردستان را فرا گرفت. به دنبال آن فراخوانی از طرف کومه له، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران با هماهنگی همه احزاب و سازمانهای سیاسی مخالف جمهوری اسلامی فعال در کردستان برای اعتصاب عمومی در شهرهای کردستان صادر شد..

در فراخوان کومه له آمده بود که :"در این روز از مردم کردستان می خواهیم که با اتکای به تجارب ارزشمند گذشته خود، به جمهوری اسلامی نشان دهند که اعدام جبونانه سه جوان زندانی و موشک پرانی به آنسوی مرزها نه تنها آنها را مرعوب نمی کند، بلکه در ادامه راهی که در پیش گرفته اند، مصمم تر و سر سخت تر خواهد ساخت. ما در این روز از همه مردم، میخواهیم دست از کار بکشند و در یک حرکت هماهنگ و قاطعانه اعمال جنایتکارانه جمهوری اسلامی را محکوم کنند. کارمندان ادارات دولتی و خصوصی بر سر کار نروند، کارگران کارگاهها و کارخانجات دست از کار بکشند. مغازه ها و بازارها همگی بسته شوند. کار ثبت نام دانشجویان و دانش آموزان در این روز متوقف شود. سیستم حمل و نقل شهری از حرکت باز بماند و تنها آن مکانهایی باز باشند که نیازهای عاجل و تعطیل ناپذیر مردم را تامین میکنند.

این اعتصاب عمومی در عین حال چند خواسته معین را نیز تعقیب خواهد کرد. خواسته هائی که باید به نیروی اراده و مبارزه این مردم پی گیری و کرسی نشانده شوند.

۱ـ آزادی کلیه زندانیان سیاسی، عقیدتی و فعالان مدنی،

۲ ـ لغو کلیه احکام اعدام صادر شده در بیدادگاه های جمهوری اسلامی، لغو مجازات اعدام.

۳ـ پایان دادن به کشتار کولبران و تامین کار و ملزومات برخورداری آنها از یک زندگی انسانی ."

فراخوان اعتصاب عمومی در چهارشنبه 21 شهریور ماه در اکثر شهرهای کردستان: مریوان، مهاباد، سردشت، سقز، بوکان، کامیاران، اشنویه، کرمانشاه، سنندج، بانه، پاوه و عیره با جواب قاطعانه به فراخوان به پیروزی رسید. پیروزی که نمایش اقتدار و اتحاد جنبش انقلابی کردستان است در مقابل رژیمی که برای به زانو درآوردن این جنبش تمام راهها را رفته است اما هربار شعله های این جنبش مداوم تر و پر انرژی تر سر برآورده است و حریف را به مبارزه طلبیده است. جمهوری اسلامی که قصد داشت با اعدام سه مبارز سیاسیِ فداکار، زانیار و لقمان مرادی و رامین حسین پناهی و همچنین موشک پراکنی به مقرهای حزب دمکرات ، از مردم کردستان زهر چشم بگیرد و جنبشی که سنگر به سنگر در حال پیشروی است را به عقب نشینی وادار کند و همزمانی این دو عمل جنایتکارانه به این دلیل بود که میخواستند با استفاده از هر کدام از این اقدامات دیگری را لاپوشانی کنند.اما دریغا که خیال خوش حاکمان اسلامی مانند همیشه نقش برآب شد و بار دیگر مردم کردستان به صورت متحدانه و یکپارچه همانند 40 سال پیش که در رفراندوم آری یا نه به جمهوری اسلامی نه گفتند. نه بزرگ دیگری به این حکومت جانی و جنایتکار گفتند. پیامی که این اعتصاب عمومی رو به وجدان های بیدار نه تنها ایران بلکه سراسر جهان مخابره می کند، نفی حکومت جهل و جنایت اسلامی، برقراری جامعه ای آزاد که در ان هر کس حق آزادی بیان، عقیده، تشکل و حزب سیاسی را داشته باشد، لغو حکم اعدام که همچون قتل عمد دولتی ست و برای حکومت اسلامی راهی برای سر به نیست کردن مخالفان سیاسی، بر قراری جامعه ای برابر که در آن همگان از مزایای زندگی شاد و مرفه بهرمند باشند و در آن دیگر جایی برای ستم ملی، جنسیتی و طبقاتی وجود نداشته باشد. این فراخوان رو به توده های تحت ستم ایران است و می توانند با اتصال این پیوندها که درد مشترک اکثریت مردم ایران است جمهوری اسلامی را به نیروی متحد و بی انتهای توده ها سرنگون و جامعه ای بدون ستم و استثمار بنا کرد. اعمال جنایتکارانه جمهوری اسلامی از سر استیصال است نه قدرت، جواب خواسته ها و مطالبات به حق مردم ایران را نمی توان با اعدام و ترور فعالین سیاسی، اجتماعی و کارگری داد. مردم در کردستان ثابت کرده اند که برای فعالیت های پیشروان خود ارزش قائل هستند و در دفاع از آنها آماده فداکاری هستند. این دفاع را چند هفته پیش در جریان جانباختن 4 فعال محیط زیست در مریوان دیدیم که، دهها هزار نفر از مردم کردستان در مراسم خاکسپاری این عزیزان شرکت کردند و خواستار محاکمه عاملان آتش سوزی بودند که در آن 4 فعال محیط زیست جانباختند. این دفاع به حق و جسورانه سرکوب فعالان سیاسی و مدنی را برای حکومت پر هزینه می کند و از طرف دیگر فعالان و پیشروان اجتماعی هم میدانند که جامعه برای فداکاری و رزمندگی آنها ارزش قائل هستند و اجازه نخواهند داد در مقابل رژیم جنایتکار تنها بمانند. حکومت اسلامی باید بداند، این جنبش به پیش میرود و به عقب باز نخواهد گشت. مگر تاوان کسانی که در بیدادگاه های اسلامی به اعدام محکوم شدند چه بود؟ غیر از خواست آزادی بود، غیر از برابری انسان ها بود، غیر از دفاع از مردمی تحت ستم بود، غیر از مبارزه در برابر حکومتی ست که جواب این مطالبات را با ترور، شکنجه و اعدام می دهد. پس باید بداند که این خواسته ها و مطالباتی که بخاطر آن زانیار، لقمان، رامین و دهها هزار انسان دیگر را اعدام کرده است، خواسته های میلیونی هستند و گرچه در دوره های سکوت آخرین سنگرشان باشد، اما روزی نه چندان دور به نیروی بی انتهایی توده های تحت ستم کاخ ستم و استثمار را ویران خواهند کرد و بر ویرانه های آن جامعه ای آزاد و برابر بدون ستم و استثمار و بی حقوقی را بنا خواهند کرد. درس های اعتصاب عمومی 21 شهریور به ما نیروهای چپ و کمونیست و اکثریت توده های تحت ستم و استثمار می گوید که، عرصه های فعالیت سیاسی و اجتماعی در ایران مدام عمیق تر و گسترده تر می شود. توازن قوا به نفع مردم عوض شده است. زمینه برای اثبات تاکتیک انقلابی با توده های هر چه بیشتر، آماده تر می شود. مسئله اصلی اینست که چطور و از چه راهی می توانیم جنبشی توده ای که برای آزادی و بهرمند بودن از زندگی بهتر به راه افتاده است، به شکلی به پیش ببریم که در هر قدم خود پیروزی تازه ای به دست بیاورد و در هر پیروزی قدرت و توانایی برای پیشروی و دستاوردهای بیشتر به دست آورد.

پیروزی در اعتصاب عمومی ۲۱ شهریور سنگری ست که پس گرفته نخواهد شد، چون عزم و اراده میلیون ها انسان پشت آن موضع گرفته است و نمی خواهد تسلیم بی ارادگی در مقابل این جانیان باشد.

زنده باد اتحاد همه رنج دیدگان

سرنگون باد جمهوری اسلامی

زنده باد ازادی و برابری