پایه ای ترین دلایل حمله ترکیه به عفرین:

از جولای 2012 که خیزش توده ای ارتش سوریه را ناچار به رها کردن اکثر مناطق کردستان کرد دولت ترکیه به فکر تضعیف مقاومت و مبارزه مردم و سرانجام نابودی سیستم خود مدیریتی آن بوده است. اما آنچه که اکنون رسیدن به این هدف را برای بورژوازی، دولت و ارتش ترکیه عاجل کرده بیرون راندن تروریست های داعش در شهر رقه توسط "نیروهای سوریه دموکراتیک (ق.س.د)" با محوریت "یگان های دفاع از خلق، (ی. پ. گ)" و "یگان های دفاع از زنان (ی.پ.ژ)" می باشد.

"ق.س.د" با استفاده از حمایت هوایی و لجستیکی دولت آمریکا بعد از 4 ماه نیروهای داعش را در 20 اکتبر 2017 از شهر رقه، پایتخت حکومت پوشالی اسلامی داعش، بیرون راندند. بی.بی.سی در همین روز نوشت: "مطابق اعلام نیروهای دموکراتیک سوریه، شهر رقه و حومه‌اش بخشی از "سوریه دموکراتیک فدرال و تمرکززدایی‌شده" است.

نیروهای دموکراتیک سوریه می‌گویند از رقه در مقابل "تهدیدهای خارجی" محافظت خواهند کرد، اما در نهایت مردم عمدتا عرب این شهر و اطرافش درباره سرنوشت آن تصمیم می‌گیرند".

بورژوازی و ارتش ترکیه، که در حال حاضر حزب عدالت و توسعه (آک پارتی) و طیب رجب اردوغان آنها را نمایندگی می کنند، سالها کوشیدند تا سیستم خود مدیریتی و نیروهای مسلح آنرا در خون غرقه کنند. آنها برای رسیدن به این مقصود مرتجع ترین نیروهای تروریست اسلامی نظیر داعش، جبهه النصره (هیته تحریر الشام کنونی) و دیگر پس مانده های القاعده را پرورده و تقویت کردند و به جان کانتون ها و نیروهای مسلح آن انداختند. سرکوبگران و بورژوازی ترکیه بویژه امیدوار بودند داعش، به نیابت از جانب آنها، در کوبانی "ی.پ.گ/ی.پ.ژ" را در هم بشکند و راه را برای برچیدن خونین سیستم کانتونی روژآوا هموار سازد. پس از آنکه نیروهای داعش ضربه خورده، شکست خورده و هراسان در 26 ژانویه 2015 (6 بهمن 1393) عقب نشستند مرتجعین ترکیه پریشان شدند. با اینحال آنان به تداوم حاکمیت داعش در سوریه و حمله دوباره آن به کانتون ها امید بستند. با راندن داعش از رقه توسط "ق.س.د" مرتجعین حاکم بر ترکیه به این نتیجه رسیدند که باید شخصا وارد میدان مبارزه با "ق.س.د" شوند و تلاش کنند تا سیستم خود مدیریتی را در خون غرقه سازند. آنها وجود به اصطلاح "تروریست" ها در عفرین را بهانه کرده و از 19 ژانویه از هوا و 20 ژانویه از زمین و با جلو انداختن 22 هزار مزدور اسلامی به نام بی مسمای "ارتش آزاد سوریه" حمله به عفرین را شروع کردند. کاربدستان "آک پارتی" که اسناد فراوانی از تروریست پروری و اقدامات تروریستی را در پرونده دارند، تا کنون نتوانسته اند حتی یک اقدام تروریستی را نشان دهند که توسط "ی.پ.گ/ی.پ.ژ" و به طریق اولی توسط آنها از داخل شهر و منطقه عفرین انجام گرفته باشد.

عفرین:

عفرین یکی از کانتون های سه گانه و جدا افتاده روژآواست که ارتش ترکیه و مزدوران آن با تصرف شهر جرابلس و تسلط بر مناطق مابین عفرین و کوبانی از بهم پیوستن آن با دو کانتون کوبانی و جزیره جلوگیری کردند. عفرین در حال حاضر بخشی از "فدراسیون دموکراتیک شمال سوریه" می باشد. اکثرا ساکنین شهر و منطقه عفرین کرد هستند و بقیه شامل اقلیت های عرب، آسوری، ترکمن و سایر اقلیت ها می باشند. جمعیت این منطقه حدود 200 هزار نفر برآورد شده است. 80 هزار نفر آنها در شهر عفرین ساکنند. مردم منطقه به قولی دوبرابر جمعیتشان عرب آواره و سایر اقلیت های سوریه را همچون مهمان بر سرِ سفره های خود آورده و در اداره امور شریک کرده اند. پس از تاسیس حاکمیت کانتونی و دموکراسی مردمی توسط ساکنین منطقه، شهر عفرین و پیرامونش در آرامشی مثال زدنی زیسته اند. که خار چشمان بورژوازی و حاکمیت ترکیه بوده است. عفرین اکنون به مرکز امید آزادیخواهان و نیز برخورد منافع دولت های منطقه و در پیشاپیش آنها ترکیه و سوریه، دول امپریالیستی آمریکا و روسیه (که دولت چین از آن حمایت می کند) و سیستم خود مدیریتی حاکم بر شمال سوریه و روژآوا و خود دولت بعث سوریه، تبدیل شده است. در این قسمت فقط به منافع دولت ترکیه و دولت آمریکا اشاره می شود.

ترکیه:

بورژوازی و کابینه "حزب عدالت و توسعه" (آک پارتی)، به رهبری اردوغان، همیشه در صدد بوده اند تا از طریق قتل عام و خونریزی در مقیاسی توده ای حکومت خود مدیریتی روژآوا را طوری از میان بردارند که موجب وحشت کردهای ترکیه گردد. آنها این دموکراسی از پائین، نیروهای فعال و نیروهای مسلحِ محافظ کانتون ها و حزب الهام بخش آنها یعنی "حزب اتحاد دموکراتیک" (پ.ی.د)، را عمیقا دشمن می دانند. آنها حزب اخیر را، که همبسته ی "حزب کارگران کردستان پ.ک.ک" می باشد، تروریست می خوانند تا به بهانه آن بتوانند سیاست های ضد انسانی خود در کشورهای ترکیه و سوریه را عملی سازند. تمام دول بزرگ سرمایه داری با از بین رفتن سیستم خودمدیریتی، با بورژوازی و دولت ترکیه توافق دارند. اما در شیوه از بین بردن این سیستم با همدیگر هم نظر نیستند. به همین جهت آنان در تروریست خواندن "پ.ی.د" و "ی.پ.گ" با دولت ترکیه توافق ندارند.

تجاوز به عفرین:

بنا بر ادعای بی اساس مذکور ارتش متجاوز ترکیه، مجهز به تمام ادوات جنگی، مزدوران "ارتش آزاد سوریه" با 22 هزار نیرو و با استفاده از پوشش هوایی 72 جنگنده در 19 ژانویه (29 دیماه 96) عملیات تجاوزکارانه تحت عنوان عملیات "شاخه زیتون" را شروع کردند. حریم هوایی سوریه در این قسمت تحت حفاظت حکومت روسیه بود که به روی بمب افکن های ارتش متجاوز باز گذاشته شد. روسیه در منطقه نیروی زمینی نیز داشت. امپریالیسم روسیه قبلا به "نیروهای سوریه دموکراتیک" و از این طریق به "ی.پ.گ" فشار آورده بود تا عفرین را به دولت ترکیه بسپارند. حکام روسیه وقتی با رد درخواستشان مواجه شدند نیروهای زمینی خود را از منطقه خارج کردند و با کسب امتیازاتی از ترکیه در ادلب به ترکیه اجازه حمله همه جانبه دادند.

نیروهای مجهز ترکیه به دستور اردوغان با این هدف اولیه به عفرین حمله کرده اند تا نیروهای مسلح مردمی را از شهر و منطقه عفرین بیرون کنند. آنها در همین مدت فضای پلیسی در داخل ترکیه را تقویت کرده و در نخستین یورش 300 نفر از فعالین ضد جنگ را دستگیر کردند. طبعا هدف نهایی دولت ترکیه غرقه در خون کردن سیستم خودمدیریتی و فعالین و حامیان آنست. با توجه به این هدف غایی است که اردوغان اعلام کرده که پس از اشغال عفرین به شهر منبج حمله خواهد کرد که عمدتا عرب نشین بوده و طبق خواست اهالی با سیستم خودمدیریتیش بخشی از "فدراسیون دموکراتیک شمال سوریه" می باشد. به ادعای اردوغان ارتش و مزدوران ترکیه از آنجا تا مرز عراق پیش خواهند رفت تا در مناطق اشغال شده منطقه حائل و به اصطلاح امن به عمق سی کیلو متر و وسعت 70 کیلومتر ایجاد نمایند. اردوغان گفته سه و نیم میلیون آواره سوری را در این منطقه جای خواهند داد. آنها به این ترتیب قصد دارند ترکیب کردی جمعیت منطقه را عوض کنند.

آمریکا:

بر اساس اعلام رکس تیلرسون وزیر خارجه آمریکا، ایالات متحده آمریکا قصد ماندن در سوریه را دارد و مقابله با نفوذ ایران (هم پیمان روسیه) فوری ‌ترین اولویت استراتژیک دولت ترامپ در سوریه پس از مقابله با داعش تلقی می شود. بر طبق سند "استراتژی امنیت ملی آمریکا" که در اواخر دسامبر 2017 منتشر گردید، هدف اصلی آمریکا مهار دول چین و روسیه در جهان (و لاجرم در سوریه) در مسیر احیای (توهم آمیز) هژمونی آمریکاست. بنابراین "فوری ‌ترین اولویت استراتژیک دولت ترامپ" در سوریه را باید در این چهارچوب فهمید.

کابینه ترامپ نمی خواهد بیش از 2000 نفری که در پایگاه هایش بویژه در منطقه منبج دارد، نیروی دیگری برای تحقق استراتژیش را وارد سوریه کند. به همین جهت به همکاری "نیروهای سوریه دموکراتیک" (ق.س.د) نیاز دارد.

(ق. س. د):

جنبش جامعەی دمکراتیک KCK که در روژاواTEV-DEM خوانده می شود (ق.س.د) را در 2015 سازمان دادند. ضرورت تشکیل این نیرو وقتی پیش آمد که ی.پ.گ/ ی.پ.ژ بعد از شکست نیروهای داعش در کوبانی به سرعت مناطق وسیعی در شمال سوریه را متصرف شدند که بخش قابل توجهی از جمعیت آنها غیر کرد و بویژه عرب بودند. برای TEV-DEM کسب اعتماد جمعیت غیرکرد ضرورتی اساسی داشت. سازمان دادن این نیرو مورد رضایت دولت آمریکا نیز بود. زیرا آنها امیدوار بودند با جذب نیروهای جدا شده از ارتش سوریه و سایر عرب های متوهم به آمریکا به داخل "نیروهای سوریه دموکراتیک" از رادیکالیسم چپ گرایانه "ی.پ.گ" بکاهند. آمریکا، که قبلا حاضر به دادن تجهیزات پیشرفته و سلاح های سنگین به "نیروهای سوریه دموکراتیک" نبود، وقتی تعداد عرب های مورد نظر فرماندهان آمریکایی به میزان قابل توجهی رسیدند ارسال اینگونه کمک ها شروع شد. دولت ترکیه در تمام این مدت عدم رضایت خود از اقدامات آمریکا را گوشزد می کرد. اما آمریکا، که به منحط کردن درونی سیستم خود مدیریتی کمر و امید بسته بود، نگرانی ترکیه در این عرصه را بیهوده قلمداد می کرد.

تمام شواهد و اظهار نظرهای بعضی مقامات وزارت خارجه آمریکا نظیر تیلرسون نشان می دهد کابینه ترامپ سرانجام با حمله ارتش ترکیه و مزدوران ارتش آزاد به عفرین موافقت کرده است. اما ترامپ و سایر اعضای کابینه اش از اردوغان خواسته اند تا عملیاتش را به خود عفرین محدود سازد. همانطور که ذکر گردید رئیس جمهور "گیج شده" ی ترکیه گفته است که گذشته از عفرین به شهر منبج نیز حمله کرده و از آنجا تا مرز عراق خواهند رفت. فرماندهان و مسئولین آمریکا در منطقه خبر داده اند که نیروهای آمریکایی موجود در منطقه منبج باقی خواهد ماند.

سئوالی مطرح:

چرا دولت آمریکا، که به شدت به "ق.س.د" شامل "ی.پ.گ" (که به لحاظ ساختاری "ی.پ.ژ" جزیی از آنست) نیاز دارد، پس از چند سال به دولت ترکیه، همپیمان خود در ناتو اجازه داده به عفرین حمله کند؟ جواب این سئوال در عدم پیشرفت کافی آمریکا در منحط کردن سیستم خود مدیریتی از درون و گوش به فرمان کردن "ی.پ.گ" نهفته است. در داخل فعالین کانتون ها و "ی.پ.گ" گرایشی هست که اتکای تمام و کمال به آمریکا را به زیان جنبش کانتونی در کردستان و فدراسیون دموکراتیک شمال سوریه ارزیابی می کند. مدافعین این نظر می گویند که دولت آمریکا یک موئتلف تاکتیکی می باشد که در برهه ای از زمان منافعش با منافع "کانتون ها" همسو شده و هرگاه این همسویی از بین برود علیه سیستم خودمدیریتی اقدامات را شروع خواهد کرد. صالح مسلم، عضو کمیته دیپلماسی جنبش جامعه دمکراتیك TEV-DEM و یکی از رهبری دوگانه قبلی "حزب اتحاد دموکراتیک" در گفتگویی به زبان دیپلماتیک اعلام کرد که "هیچوقت امیدی به آن نداشتند که نیروهای بین‌المللی از آنها دفاع کنند و فقط روی نیروی مردمی خود حساب کردەاند."(1)

همین گرایش از مدتها پیش مردم را برای رویارویی با حمله ارتش ترکیه و مزدوران "ارتش آزاد سوریه" در عفرین سازمان داده و آماده کرده است. از نظر مسئولین آمریکایی حمله به عفرین، که با پیش بینی پیروزی ارتش ترکیه و مزدوران "ارتش آزاد سوریه" همراه می باشد، می تواند به تضعیف گرایش مذکور بیانجامد.

آینده:

در اینجا دو نیرو روبروی هم صف بسته اند که امکانتشان به طور نسبی قابل ارزیابی است.

1: ترکیه:

الف: ارتش

یکی از جنایتکارترین و بی رحم ترین ارتش ها و نیروی امنیتی را دارد. نوشته اند این ارتش(شامل نیروی دریایی، هوایی، زمینی و گارد ژاندارمری) در 2012 بیش از 700 هزار پرسنل داشته و به این لحاظ ششمین ارتش در جهان و دومین در ناتوست. اردوغان بر همین مبنا ادعا کرد نیروهای مدافع شهر و منطقه عفرین را در زمانی بسیار کوتاه شکست خواهد داد. کارشناسان نظامی نوشته اند این ارتش و نیروهای امنیتی ترکیه بعد از سرکار آمدن (آک پارتی) با چند تصفیه مواجه شده است. بی.بی.سی (2) در 20 جولای 2016 (30 تیر 95) نوشت که پس از شکست کودتا بلافاصه 7500 نظامی، از جمله 83 تیمسار بازداشت و 100 مقام امنیتی منتظر خدمت شدند. در نتیجه اوضاع سیاسی، اقتصادی و تصفیه ها قدرت نیروهای نظامی و امنیتی به لحاظ آموزش، روحیه و انسجام رو به تضعیف بوده است. این نیرو که از همان ابتدای شکل گیری ترکیه در اوایل دهه بیست در کشتارهای جمعی کردها و سایر اقلیت ها و تا رویارویی مداوم با جنبش های کارگری، جنبش زنان، سایر جنبش های اجتماعی و جنبش کردستان دست داشته به شدت منفور بخش قابل توجهی از جمعیت بوده و این نفرت این روزها بیش از همیشه گردیده است. این ارتش در بین نیروهای پیشرو در جهان نیز به شدت منفور است و همیشه از آن به عنوان یک ارتش فاشیستی یاد می کنند.

ب: اقتصاد:

اقتصاد ترکیه پس از سال 2000 در نتیجه سیاست های نئولیبرالی، جذب سرمایه های کلان و استفاده از کارگران ماهر و ارزان رشد زیادی داست. بحران جهانی 2008 به بعد این رشد را تا حدی کند نمود، اما متوقف نکرد. اکنون که دولت ترکیه به عفرین حمله کرده "اکونومیست" اقتصاد ترکیه را، با یک ارزیابی خوش بینانه به صورت زیر خلاصه کرده است: "میزان سرمایه گذاری نسبت به ده سال گذشته به نصف رسیده است. تورم رو به افزایش بوده و دو رقمی خواهد شد. قیمت ها در سال گذشته 13 در صد بالا رفت. از 2015 تا کنون لیره 40 درصد ارزش خود نسبت به دلار را از دست داده است. خبر بد اینکه قرضی که شرکت، مخصوصا کمپانی های کوچک به ارز خارجی معتبر گرفته به بیش از 21 میلیارد دلار رسیده است."

"اکونومیست" مقاله را با این جمله تمام کرده: "بنزین اقتصاد ترکیه رو به اتمام است".(3)

در نتیجه اعمال سیاست های اقتصادی نئولیبرالیستی فاصله طبقاتی در دو دهه اخیر نجومی شده و فساد در آن موج می زند.

ج – دول سرمایه داری و امپریالیستی:

اینها به صورتی عیان و یا پنهان از تهاجم ترکیه به عفرین پشتیبانی می کنند. این حمایت به اشکال گوناگون خود نمایی می کند و یکی از آن ها فقدان و یا اطلاع رسانی قطره چکانی و جانبدارانه از طرف رسانه های خط رسمی راجع به این تهاجم جنایتکارانه است.

2- روژآوا:

الف: نیروهای نظامی:

بنا به تخمین "ویکی پدیا" تعداد "نیروهای سوریه دموکراتیک" 60 هزار نفر است.(5) این نیرویی است فاقد امکانات و تجهیزات ارتش ترکیه، اما پشت به یک سیستم مترقی سیاسی، اقتصادی فقیرانه، اما به درجات بی نظیری برابر و سالم و میلیون ها مردمی بسته است که این نیرو را از آن خود می دانند و حاضرند برای محافظت از آن جانفشانی کنند. نوشته اند در حال حاضر بین 8 تا ده هزار نفر از این نیرو و زنان و مردان مسلح مردمی در حال دفاع در مقابل ارتش متجاوز و مزدوران آن هستند. در شانزدهمین روز مقاومت "شەرڤانان/جنگجویان" چنان ضرباتی بر پیکر متجاوزین زدند که بعضی از رسانه های بورژوایی و امپریالیستی به صدا در آمدند و به دولت ترکیه هشدار دادند که نیروی مقاومت عفرین را دستکم نگیرد.(6)

ب: پشتیبانی جهانی:

در نظر بخش پیشرو و آگاه جمعیت جهان عفرین مظهر دموکراسی مردمی در مقابل اشکال گوناگون حکومت های بورژوایی و مصیبت آفرین در جهان می باشد. این بخش فراوان بوده و بویژه شهروندان اروپا و آمریکا (شامل تشکل های کارگری) دارای قدرت بازدارندگی بالایی هستند. از این جمعیت تاکنون در اروپا چند صد هزار نفر و اکثر از پناهندگان به اعتراض به تجاوز ترکیه به خیابان ها ریخته اند. باید کاری کرد که بخش پیشرو در صفوف میلیونی در اروپا و آمریکا به صفوف مردم معترض بپیوندند و دولت هایشان را ناچار کنند دست از ریاکاری برداشته و مانع تداوم تهاجم ارتش ترکیه به زنان و مردان سرفرازی گردند که در محل سکونت خود قدرت اصلی در هم شکستن نیروهای تروریست اسلامی نظیر داعش گشته اند. در همانحال پشتیبانی فعال جنبش کارگری و مردم آزاده ترکیه (علیرغم دیکتاتوری ددمنشانه دولت در مقابل مردم مخالف جنگ کنونی) و سرازیر شدن آنها به خیابان ها برای توقف عملیات تجاوزگرانه کنونی بسیار مهم است. این بخش پیشرو می توانند شهروندان و بویژه کاسبکاران کوچک ترکیه را نسبت به خطر کشانده شدن جنگ پارتیزانی به داخل ترکیه و فلج شدن صنعت گردشگری آگاه و حمایت آنها از توقف جنگ را جلب نمایند.

اگر پشتیبانی جهانی در ابعاد مورد نظر جلب شود و به مقاومت های مسلحانه قهرمانانه موجود گره بخورد شکست تاکنونی ارتش متجاوز ترکیه و مزدوران آن همیشگی خواهد شد.

***

"صالح مسلم: ما هیچوقت روی نیروهای بین‌المللی حساب نکردیم"

خبرگزاری فرات، 25 ژانویه 2018

بی بی سی، کودتای نافرجام ترکیه: اردوغان چه کسانی را پاکسازی می‌کند؟

Turkey’s economy is one of the world’s fastest-growing

But for how long?, 4 January 2018,

ویکی پدیا:

نیروهای سوریه دموکراتیک یا ارتش دموکراتیک سوریه (به "زبان انگلیسی" انگلیسی: The Syrian Democratic Forces، به "کردی" کردی: Hêzên Sûriya Demokratîk، به "عربی" عربی: قوات سوریا الدیمقراطیة Quwwāt Sūriyā al-Dīmuqrāṭīya) که به اختصار SDFیا QSD نامیده می‌شود، ائتلافی از نیروهای سیاسی و نظامی اکثریت "کردها در سوریه (صفحه وجود ندارد)" کرد و همچنین "مردم سوریه" عرب، "آشوری‌ها در سوریه (صفحه وجود ندارد)" آشوری، "ارمنی‌ها در سوریه (صفحه وجود ندارد)" ارمنی و "ترکمان‌های سوریه" ترکمان است که در خلال "جنگ داخلی سوریه" جنگ داخلی سوریه تأسیس شده‌است.

این ائتلاف که در سال ۲۰۱۵ تأسیس شد، می‌کوشد تا دولت اسلامی عراق و شام (داعش) را از منطقه رقه و نیز از دیگر مناطق سوریه بیرون کند و خودش را به عنوان «نیروی نظامی متحد ملی همه سوریه‌ای‌ها ازجمله کردها، عرب‌ها، آشوری‌ها و دیگرانی که در موقعیت جغرافیایی سوریه زندگی می‌کنند» معرفی کرده‌است. افزون بر این هدف آن‌ها ایجاد خودمدیریتی به طور سراسری و سوریه‌ای دموکراتیک است.

این ائتلاف به دنبال پیوستن نیروهای "آتشفشان فرات" آتشفشان فرات به "یگان‌های مدافع خلق" یگان‌های مدافع خلق (ی.پ. گ)، و نیز جناح خاصی از "ارتش آزاد سوریه" ارتش آزاد سوریه که در دفاع از شهر کردنشین "کوبانی" کوبانی کمک‌رسانی کرد، تشکیل شد. چندی بعد "تیپ انقلابیون رقه" تیپ انقلابیون رقه نیز که در عملیات آزادسازی "گری سپی (صفحه وجود ندارد)" گری سپی از دست "داعش" داعش شرکت داشت، به این ائتلاف پیوست. این ائتلاف همچنین نیروهایی از "کانتون جزیره (صفحه وجود ندارد)" کانتون خودگردان جزیره به‌مانند "شورای نظامی سریانی" شورای نظامی سریانی و نیروهای قبیله‌ای عربی "الصنادید (صفحه وجود ندارد)" الصنادید را که هر دوی آن‌ها در آزادسازی "حسکه" حسکه از دست داعش مبارزه کرده‌بودند دربرمی‌گیرد.

تخمین‌ها از میزان نیروهای این ائتلاف به صورت جزء به جزء به طور قابل توجهی متفاوت است، اما شمار کل نیروها شامل "ائتلاف عربی سوریه (صفحه وجود ندارد)" ائتلاف عربی سوریه و نظامیان مسیحی ممکن است به بیش از ۶۰.۰۰۰ نفر برسد.

پیام، سایت سیاسی خبری، اخبار روز شانزدهم مقاومت را چنین جمع بندی کرده است:

"همزمان با گذشت 16 روز از مقاومت قهرمانانه مبارزان و مردم عفرین مرکز خبررسانی ی.پ.ژ تصاویر ویدیویی عملیات مبارزان زن را علیه یک تانک رژیم ترکیه در روستای "عبدانه" در بخش بلبله از توابع کانتون عفرین را منتشر کرد. در تصویر مذکور لحظه انهدام تانک ارتش ترکیه دیده می‌شود. همزمان نیروهای سوریه دمکراتیک نیز چندین خودرو را با تله‌های انفجاری منهدم کردند. فرماندهی نیروهای سوریه دمکراتیك طی اطلاعیەای تازه در مورد نبردهای عفرین اعلام کرد همەی مناطقی که نیروهای اشغالگر ترکیه وارد آن شدەاند دوباره پاکسازی خواهند شد. فرماندهی کل یگان‌های مدافع زنان در رابطه با رفتار وحشیانه با پیکر یک دختر رزمنده جانباخته توسط نظامیان ترکیه و جهادیون در بخش بلبله عفرین بیانیه‌ای صادر کرده و اعلام نمود، "وحشیگری در برابر پیکر مبارزان نشان از رفتار مشابه ارتش ترکیه و القاعده دارد." ی.پ.ژ ارتش ترکیه و القاعده را یکسان دانسته و گفته است که هرگز اجازه پیروزی به آنها نمی‌دهند. به دنبال مقاومت گسترده و قهرمانانه مردم عفرین و مبارزان، دولت ترکیه به منظور ایجاد رعب و وحشت در میان مردم، غیرنظامیان را آماج حملات خود قرار داده است. طی این شانزده روز، تعداد کشته‌ها و زخمی‌های غیرنظامیان افزایش یافته است و شمار بسیاری به بیمارستانهای مرکزی عفرین، شراوا، جندرس، راجو، شیا و بلبله منتقل شده‌اند. در همین ارتباط، رئیس مشترک انجمن سلامت کانتون عفرین آمار قربانیان ۱۴ روز حمله‌ ارتش ترکیه به عفرین را اعلام کرد. به گفته‌ی وی طی این مدت، 150 غیرنظامی کشته و 298 تن دیگر زخمی شده اند. رئیس مشترک انجمن سلامت کانتون عفرین از کلیه سازمانهای بین‌المللی خواست تا به گوشه‌ای از جنایات رژیم ترکیه بنگرند. از سوی دیگر، خبرگزاری ها گزارش کردند، وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا مدعی شده که مذاکراتی غیرعلنی با ترکیه بر سر منبج در جریان است."

فوریه 2018