روز چهارشنبه ٢٨آذرماه از مجموع ٤١ کارگر بازداشتی گروه ملی فولاد اهواز که به اتهام پوچ و ناروای اقدام علیه امنیت کشور دستگیر و بازداشت شده بودند، یازده نفرشان با قرار وثیقه آزاد شدند. ٤١ کارگر مزبور هفتۀ گذشته در یورش شبانه نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی دستگیر شدند. این کارگران همانند کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه هیچ جرمی مرتکب نشده بودند. آنان تنها خواهان مطالبۀ دستمزد چند ماهه پرداخت نشده خود و اجرای سازوکاری هستند که تداوم و امنیت شغلی شان را تأمین کند. آنان هنگامی دستگیر شدند که ٣٧ روز تمام در محل کار و خیابانهای اهواز علیه بی حقوقی و ستمی که از جانب دولت کارفرما بر آنها اعمال می‌شود فریاد برآوردند و در تجمع های اعتراضی به دور از خشونت خواهان مطالبات خود شدند. حاکمیت جمهوری اسلامی با یورش شبانه به کارگران و دستگیری آنها می‌خواهد با ایجاد فضای رعب و وحشت و با تهدید و اذیت و آزار و البته همراه وعده‌های بی‌پایه، صفوف متحد کارگران را متفرق و آنان را وادار به عقب نشینی از خواست و مطالبات خود نماید. این دستگیریها بار دیگر ماهیت جمهوری اسلامی را به مثابه یک دولت حامی سرمایه، ضد انسانی و ضد کارگری نمایان ساخت. نشان داد که رژیم دستگاههای متعدد و صدها هزار نیروی سرکوبگر را با هزینه‌های کلان از جیب مردم به چه منظور ایجاد کرده و از آنها برای سرکوب کدام یک از دشمنانش استفاده می کند.
اما کارگران فولاد اهواز با تداوم اعتراضات خود پس از دستگیری هم طبقه ای هایشان به شعار "نه تهدید نه زندان دیگر اثر ندارد" مادیت بخشیدند و نشان دادند که رژیم با دستگیری فعالین کارگری نمی‌تواند آنان را از پیگیری و تحقق مطالبات شان منصرف نماید. کارگران فولاد در اولین مجمع عمومی خود پس از دستگیریها راه کارهای جدید مبارزات خود برای آزادی هم طبقه ای ها و مطالبات شان را مورد برسی قرار دادند. درهمان حال اعتصاب و اعتراضات کارگران هفت تپه و فولاد اهواز و دستگیری فعالان کارگری، موجی از حمایت و پشتیبانی مردم مبارز و آزادیخواه از کارگران را به همراه داشته و موجی از نفرت و بیزاری و محکومیت رژیم را بوجود آورده است. از جمله روز چهارشنبه کنفدراسیون جهانی سندیکای کارگران فلزکار مکانیک که پنجاه میلیون عضو در بیش از ١٤٠کشور دارد، در نامۀ شدید الحنی با محکوم کردن رژیم جمهوری اسلامی به خاطر رفتار خشونت آمیز و دستگیری کارگران هفت تپه و فولاد از جمهوری اسلامی خواست تا بلافاصله کارگران دستگیر شده را آزاد نماید. سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه نیز بازداشت کارگران فولاد اهواز را محکوم نموده و خواستار آزادی هرچه زودتر بقیۀ کارگران فولاد و علی نجاتی عضو سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه شدند که نیروهای امنیتی برای او پرونده سازی جعلی کرده اند. سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران نیز طی اطلاعیه ای بازداشت کارگران را مورد اعتراض قرار داده و خواهان پایان دادن به بازداشت کارگران از جانب رژیم شده است. علاوه بر آن پنج تشکل کارگری شامل کارگران پروژه های پارس جنوبی، کارگران پتروشیمی های منطقه ماهشهر و بندرخمینی، فعالان کارگری جنوب، فعالان کارگری شوش و اندیمشک و جمعی از کارگران محور تهران -کرج نیز طی اطلاعیه ای تحت عنوان "یورش چکمه پوشان رژیم به منازل کارگران مبارز گروه ملی فولاد"، دستگیری کارگران را محکوم نمودند. اتحاد بین‌المللی کارگری هم طی اطلاعیه ای خواهان آزادی فوری کارگران دستگیر شده شدند.
اما این تنها کارگران نیستند که رژیم اسلامی به خاطر ترس از تداوم حاکمیت خود آنها را دستگیر و شکنجه و زندانی می کند. جمهوری اسلامی زندانهایش را از فعالان سیاسی، روزنامه نگاران و خبرنگاران، زنان، دانشجویان و معلمان مبارز، فعالان محیط زیست، وکلا و حقوق دانان و سایر فعالان مدنی پر کرده است. این اعمال ضد انسانی رژیم نشان از ترس و نگرانی از نزدیک شدن به پایان عمر پر از جرم و جنایتش دارد. موارد نقض و پامال کردن حقوق کارگران و توده های مردم زحمتکش ایران در دوره اخیر، مورد اعتراض مجامع بین‌المللی حقوق بشری نیز قرار گرفته است. در این رابطه جاوید رحمان گزارشگر ویژۀ سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران در گزارش خود که نهم مهر ماه منتشر شد، در رابطه با نقض فاحش حقوق بشر به ادامۀ شکنجه زندانیان، بازداشتهای خود سرانه و غیرقانونی معترضان نیز اشاره نموده است. علاوه برآن سازمان گزارشگران بدون مرز در گزارش سالانۀ خود میزان خشونت جمهوری اسلامی نسبت به زندانیان را مورد اشاره قرار داده و اعلام کرده که جمهوری اسلامی همچنان در عضویت باشگاه پنج زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانه ای قرار دارد. قابل ذکر است که این سازمان در گزارش سال ٢٠١٨ خود در رابطه با آزادی مطبوعات، جمهوری اسلامی را در میان ١٨٠ کشور در رده ١٦٤قرار داده است.
بدون شک جمهوری اسلامی تحت فشارهای زیادی از داخل و خارج برای آزادی کارگران، معلمان، رانندگان کامیون، تلاشگران محیط زیست و فعالان سیاسی دیگر جنبشهای اجتماعی قرار دارد. فشارهای داخلی و بین‌المللی در کنار ایستادگی و مقاومت خود کارگران فضای جامعه در سطح سراسری ایران را نیز تحت تأثیر قرار داده و مبارزات کارگران برای آزادی کلیه زندانیان سیاسی را در موقعیت مناسب تری قرار داده است. اینک شعار "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" و "کارگر زندانی آزاد باید گردد" درکنار شعار "نان – کار- آزادی – ادارۀ شورایی"، مقبولیت اجتماعی یافته اند و سایرجنبشهای اجتماعی نیز آنرا مطالبۀ مشترک خود می دانند. یقینأ با تداوم این مبارزات کارگران و توده های مردم معترض و به جان آمده جمهوری اسلامی را وادار به عقب نشینی و آزادی همۀ زندانیان خواهد نمود.
شنبه - ۱ دی - ۱۳۹۷ , 22 - 12 - 2018
