ایجاد پیوندهای رفاقت و دوستی بین كارگران از طریق ایجاد محافل و تشكلهای مختلف، حتی آن دسته از تشكل هائی كه مستقیماً تشكل مبارزاتی نیستند، برای کارگران از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا كارگران در این تشكل های ابتدائی اولین درسها و فنون تشكل یابی و چگونگی متشكل شدن را میآموزند، روحیه تشكل پذیری- در آنها تقویت میگردد و برای متشكل شدن در تشكل های وسیع تر و پیچیده تر آماده میگردند. متشكل كردن كارگران در عرصه ها و سطوح گوناگون روحیه رفاقت را در بین كارگران تقویت میكند، همبستگی طبقاتی شان را در مقابل کارفرمایان و سرمایه داران تحکیم می نماید و زمینه مناسب تری را برای بردن آگاهی طبقاتی به میان کارگران فراهم می کند. صندوق های همبستگی یكی از این نوع تشكل های توده ای کارگران است. رهبران و پیشروان جنبش کارگری بویژه در شرایط کنونی لازم است ایجاد صندوق های تعاونی كارگری و متشكل كردن كارگران حول آنرا یكی از عرصه های فعالیت خود تلقی نمایند. باید تلاش کرد که ایجاد صندوق های كارگری به یك سنت پایدار در میان کارگران تبدیل گردد.

در جامعه سرمایه داری، اوضاع نا امن اقتصادی و مشكلات مالی و معیشتی همواره گریبانگیر کارگران است، که تخفیف این مشکلات تنها با مبارزه متشکل، و رهائی کامل از آن تنها با نابودی نظام سرمایه داری و برقراری سوسیالیسم امكانپذیر است. در ایران تشدید بحران اقتصادی و فقر و فلاکت اقتصادی و سرکوبگری های جمهوری اسلامی شرایط دشوارتری را به کارگران تحمیل کرده است. هنگامی كه كارگران در اعتراض و مبارزه بر علیه همین وضعیت دست به اعتصاب می زنند، تنگنا و مشكلات مالی شان به عنوان یك اهرم فشار برای مجبور كردن آنها جهت پایان دادن به اعتصاب عمل میكند، خانواده كارگرانی كه در این مبارزه دستگیر میگردند، به شدت در مضیقه مالی قرار میگیرند. همین مشكلات در مواقعی كه كارگران با حوادث غیرمنتظره و ناگهانی روبرو میگردند در مقابل شان قد علم میكنند. در همین موارد كارگران باید به كمك یكدیگر شتافته و همدیگر را یاری دهند و فراتر از آن كمك رسانی مالی به یكدیگر را از طریق ایجاد صندوق های مالی كارگری سازماندهی كنند.

این صندوق های مالی می تواند به همت و با تلاش و پیگیری خود كارگران تشكیل شود، توسط خود آنها اداره شود، مسئولین این صندوق ها با دخالت مستقیم اعضاء صندوق انتخاب گردند، همه كارگران بتوانند در آن عضو شوند. این صندوق ها مستقل از مدیریت، كارفرما و نهادهای دولتی هستند و موجودی این صندوق ها از طریق جمع آوری حق عضویت اعضا تأمین میشود. این صندوق ها به طور عادی و مطابق نوبت به اعضای خود وام می دهند و در موقع پیش آمد حوادث غیر منتظره و ناگهانی نظیر بیماری و سوانح محیط کار یا دستگیری در جریان اعتصاب بلافاصله وام ضروری به آنها می دهد. اینكه وام ضروری به چه مواردی تعلق میگیرد و میزان این وامها چقدر است، وامها چگونه و در چه اقساطی بازپرداخت میشود و نحوه اداره صندوق چگونه است در اساسنامه صندوق تعریف می شوند و منعکس میگردد.

صندوق های كارگری علنی باید نیازهای مالی اعضا را در محدوده امكانات و مقررات خود تأمین كند و اصولاً علت پایه ای عضویت توده های كارگران در این صندوق ها همین است. توده های كارگر از طریق عضویت در این صندوق ها می میتوانند مشكلات خود را از طریق تعاونی و تشریك مساعی با هم طبقه ای های خود حل نمایند. کارگران می آموزند مشكلاتی كه رفع آنها از عهده تك تك كارگران، هنگامی كه به تنهائی با آن دست و پنجه نرم میكنند، بر نمی آیند، در دل یك اتحاد و همبستگی می توانند بر این مشکلات غلبه کنند. ایجاد این صندوق علنی می تواند منجر به تقویت روحیه تشكل پذیری در بین كارگران گردد و موازین دموكراتیك اداره یك تشكل را به كارگران بیاموزد و اینها در گرو فعالیت پیگیر كارگران پیشرو و مبارز در این صندوق ها است. فعالین پیشرو جنبش کارگری باید با فعالیت خود در میان اعضای این صندوق ها روحیه تشكل پذیری، همبستگی طبقاتی و مایه گذشتن از منافع فردی در مقابل منافع جمع را در بین اعضای آن تقویت نمایند. باید به امر آموزش كارگران یاری رسانند؛ بطوریكه كارگران با عضویت در این صندوق ها كه نوعی از یك تشكل ساده است بیاموزند كه چگونه باید در تعیین سیاست، سرنوشت و اداره یك تشكل شركت و دخالت نمایند، با مقولاتی نظیر اساسنامه، موازین عضویت، حقوق اعضاء، تقسیم كار، جایگاه مجمع عمومی و غیره آشنا گردند، با حضور فعال در مجمع عمومی در تعیین سرنوشت تشکل دخیل شوند، از مسئولین حسابرسی كنند و خود مسئولیت بپذیرند.

منابع مالی این صندوق های کارگری میتواند و باید مستقیماً در جهت كمك به رفع مشکلات مالی کارگران و در جهت خدمت به مبارزات کارگران و جنبش طبقه كارگر علی العموم به مصرف برسد. بطور مثال به خانواده های كارگران زندانی، به صندوق اعتصاب كارخانه خود و دیگر كارخانجات كمك مالی كنند.

اما باید توجه نمود که رژیم اسلامی در مقابل ایجاد همین صندوق ها توسط كارگران به اشكال گوناگون سنگ اندازی میكند. آنجائیكه این صندوق ها به همت و با پیگیری خود كارگران و بر خلاف اراده و میل رژیم اسلامی تشكیل شده است، رژیم اسلامی تلاش میكند تا از طریق عوامل خود مانع فعالیت های صندوق شود. بنابر این از یك طرف فقدان آگاهی اعضای این صندوق ها در ارتقاء اهداف این صندوق ها در راه كمك به مبارزات طبقه كارگر و از طرف دیگر فشارهای رژیم اسلامی به صندوق ها مانعی در راه تحول صندوق های کارگری است. این موانع باید با فعالیت و تلاش پیشرون جنبش کارگری در جهت ارتقای آگاهی اعضای این صندوق ها، با تلاش برای بسیج هر چه بیشتر کارگران برای عضویت در این صندوق ها و تبدیل كردن ایجاد این صندوق ها به یك سنت پایدار در میان طبقه كارگر، رفع گردد. در شرایط کنونی و با در نظر گرفتن توازن قوای موجود میان رژیم اسلامی و جنبش کارگری و همچنین با توجه به کاردانی و تجارب فعالین و پیشروان کارگری در امر پیشبرد فعالیت علنی این امکان وجود دارد که صندوق های همبستگی کارگری را به صورت علنی تشکیل داد و آن را عملا به رژیم تحمیل کرد.

پنجشنبه - ۸ آذر - ۱۳۹۷ , 29 - 11 - 2018