سه شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۱

اخیرا مصطفی هجری دبیر اجرائی حزب دمکرات کردستان ایران در مصاحبه با ژیار گل در برنامه به عبارت دیگر، شبکه تلویزیونی بی بی سی در پاسخ به این سئوال مجری برنامه که میپرسد: «بسیاری از کردهای مخالف جمهوری اسلامی می گویند جنگ بین حزب دمکرات و کومه له یکی از سیاه ترین وقایع تاریخ معاصر کردستان ایران بوده است، آیا شما به عنوان رهبری حزب دمکرات احساس نمی کنید که اشتباه کردید»؟ مصطفی هجری پاسخ می دهد «شاید از طرف حزب دمکرات هم اشتباهاتی شده، متأسفانه آنزمان عقاید کومه له و سیاست ها و ایده هایشان طوری بود که حزب دمکرات کردستان ایران را تحمل نمی کردند، آن موقع بودند کسانی از مسئولین کومه له که می گفتند مبارزه ما مقدم بر همه باید با حزب دمکرات کردستان باشد چون جمهوری اسلامی بالاخره روزی از بین می رود ولی حزب دمکرات کردستان ایران برای چپ خطر دارد اینها بورژوازی هستند جنگ میان طبقه کارگر و بورژوازی که خودشان را هم نماینده طبقه کارگر می دانستند پایان ناپذیر است، باید آنها را از پا در آوریم.»

دبیر اجرائی حزب دمکرات کردستان ایران در شرایطی این ادعای کهنه و نخ نما را دوباره مطرح می کند که تاریخ و همه اسناد مربوط به جنگ حزب دمکرات و کومه له بیانگر این حقیقت هستند که این نه مواضع سیاسی و ایدئولوژیک و برنامه ای کومه له، بلکه انحصار طلبی حزب دمکرات و اینکه خود را رهبر بدون چون و چرای هر مبارزه ای در کردستان می دانست، علت اصلی جنگ حزب دمکرات علیه کومه له بود. واقعیت این بود که رهبری حزب دمکرات فعالیت کمونیستی و تبلیغات و روشنگری های کومه له در مورد مواضع و سیاست های حزب دمکرات را تحمل نمی کرد. رهبران حزب دمکرات که پرچم دمکراسی برای ایران و خودمختاری برای کردستان را بر افراشته بودند بارها تحت این عنوان که پیشمرگان حزب دمکرات بی سواد هستند و تحمل تبلیغات و انتقادات کومه له را ندارند و اگر این تبلیغات ادامه داشته باشد عواقب ناگوار به دنبال خواهد داشت، از کومه له می خواستند که به تبلیغات و روشنگری های خود در مورد سیاست های حزب دمکرات پایان دهد. این درست است که کومه له خود را مدافع پیگیر منافع کارگران و زحمتکشان می دانست و می داند و بنا به دلایل عینی، به این دلیل که حزب دمکرات خود را حافظ مناسبات طبقاتی موجود در جامعه و حافظ مالکیت خصوصی می داند و هیچ برنامه ای برای تغییر این مناسبات ظالمانه ندارد آن را یک حزب بورژوایی می دانیم. ما هیچگاه بر این باور نبوده ایم که جنگ کومه له و حزب دمکرات جنگ طبقه کارگر علیه بورژوازی بوده است. ما همیشه بر این باور بوده ایم که رهائی طبقه کارگر امر خود کارگران است. کارگران با نیروی آگاهی و سازمانیافته خودشان از قید و بندهای نظام سرمایه داری رها می شوند. مکانیسم ها و ابزارهای پیشبرد مبارزه و رویاروئی طبقه کارگر علیه طبقه سرمایه دار هم در سطح جهانی و هم در سطح ایران و کردستان شناخته شده هستند. کارگران در مقابله با سرمایه داران اعتراض می کنند، اعتصاب می کنند و در جریان مبارزه برای بهبود شرایط کار و زندگی خود صفوف خود را سازمان می دهند و طبقه سرمایه دار هم از پلیس و زندان و کلیه ابزارهای سرکوب و فریب خود برای سرکوب و به عقب راندن کارگران استفاده می کند. کومه له می خواست همین آگاهی طبقاتی را به میان کارگران و زحمتکشان کردستان ببرد. کومه له برای پیشبرد این تبلیغات و کار آگاهگرانه به فضائی به دور از تشنج به نُرم شدن آزادیهای بی قید و شرط سیاسی نیاز داشت. همین تبلیغات و کار روشنگرانه بود که رهبری حزب دمکرات کردستان ایران را برآشفته کرده بود. بنابراین جنگ بر سر تأمین آزادی بی قید شرط سیاسی و فعالیت کمونیستی بود و بر سر ایجاد شوراهای مردم در کردستان بود. این تبلیغات کومه له نبود که پیشمرگان حزب دمکرات را تحریک می کرد، بلکه این خود رهبران حزب دمکرات بودند که پیشمرگانشان را علیه کومه له تحریک می کردند تا با جنگ افروزی مانع ادامه فعالیت روشنگرانه و کمونیستی کومه له شوند. آیا حمله پیشمرگان حزب دمکرات به سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر در روز روشن در شهر بوکان و کشتن سه تن از کادرهای این سازمان و زخمی شدن تعدادی دیگر فقط به این خاطر نبود که این سازمان در نشریه اش سیاست های حزب دمکرات را مورد انتقاد قرار داده بود؟ آیا پاسخ انتقاد سازمان پیکار هر اندازه هم شدید و “تحریک آمیز” بیان شده باشد رگبار گلوله و پرتاب موشک آر پی جی بود؟ این تنها سازمان پیکار نبود که مورد تعرض حزب دمکرات قرار گرفت. در آن دوره در کردستان هیچ سازمان چپی نبود که به نحوی تحت فشار و تهدیدات حزب دمکرات واقع نشده باشد. آیا می شود از تاریخ درس نگرفت، این اعمال فاجعه بار را در کارنامه داشت و بعد از چهل سال گفت “ما هم اشتباهاتی داشته ایم”. مصطفی هجری در حالی این سخنان را بیان می کند که تعدادی از اعضا رهبری حزب دمکرات در خاطرات خود نوشته اند که در بسیاری از جنگهای  حزب دمکرات و کومه له، حزب دمکرات مقصر بوده است. در حالی که شش جریان سیاسی که مأمور رسیدگی و تحقیق در رابطه با جنگ حزب دمکرات و کومه له شده بودند، حزب دمکرات را مسئول ادامه جنگ اعلام کردند.

آیا حزب دمکرات فراموش کرده است که در گفتارهای رادیوئی دوره جنگ ادعا می کرد که: “کومه له فئودال – ساواکی است”، “کومه له نماینده بقایای فئودالیسم است و باید از کردستان پاک شود”، ” کومه له دشمن داخلی است و از دشمن خارجی یعنی جمهوری اسلامی خطرناک تر است” و با این تبلیغات شعار جنگ جنگ تا نابودی کومه له را سر می داد؟ آیا آقای مصطفی هجری به یاد دارد که در نشریه کردستان شماره ۱۰۳ ارگان کمیته مرکزی حزب دمکرات کردستان ایران به تاریخ اسفند ۶۳، فروردین ۶۴ در مطلبی تحت عنوان ” موضع حزب دمکرات نسبت به کومه له پس از شش بهمن” چگونه شرایط ضد دمکراتیک خود را برای “پایان” جنگ فرموله کردند؟ در آنزمان وقتی که شعار جنگ جنگ تا نابودی کومه له در میدانهای نبرد بی پایه بودن خود را نشان داد و ماهیت سیاستهای جنگ افروزانه حزب دمکرات بیش از پیش برای مردم کردستان روش می شد، اینبار برای توجیه ادامه جنگ شرایط ضد دمکراتیک خود را برای آتش بس و مذاکره اعلام کرد. در آن زمان حزب دمکرات برای آتش بس و گفتگو پیش شرط های زیر را مطرح کرد.

اول – کومه له اعلام کند که حزب دمکرات را به عنوان یک حزب اصیل انقلابی می شناسد؛ دوم –  کومه له در نزد سازمانهای سیاسی موجود در کردستان تعهد بسپارد که رویداد ۶ بهمن را در هیچ جایی تکرار نخواهد کرد؛ سوم – کومه له بپذیرد که خودش نماینده اقلیت کوچکی در کردستان است و باید از اراده اکثریت یعنی حزب دمکرات تبعیت کند.

سخنان اخیر آقای مصطفی هجری در مصاحبه با بی بی سی به طور پوشیده این شرط را تکرار می کند که اگر می خواهیم جنگ در کردستان تکرار نشود کومه له نباید حزب دمکرات را یک حزب بورژوایی بداند، یا آقای خالد عزیزی که مصاحبه با “ان . آر. تی” با اطمینان اعلام می کند که اکثریت قاطع مردم کردستان با حزب دمکرات هستند. این اظهار نظرها نشان می دهد که نگرش و رویکرد ضد دمکراتیک به چنان فرهنگ سیاسی جاافتاده ای در رهبری حزب دمکرات تبدیل شده که بعد از گذشت چهار دهه هنوز حاضر نیستند از آن فاصله بگیرند.

در مقابل این رویکرد ضد دمکراتیک حزب دمکرات،  کومه له همواره تأکید کرده که احزاب سیاسی در کردستان باید آزادی فعالیت های سیاسی را به طور کامل به رسمیت بشناسند و در عمل آن را مراعات کنند؛ اختلافات خود را به شیوه سیاسی و از طریق مطبوعات و رسانه های تبلیغی خود پیش ببرند. احزاب سیاسی متعهد شوند که در قبال اختلافات سیاسی فیمابین به اسلحه متوسل نشوند و از هر گونه درگیری مسلحانه پرهیز کنند؛ همه احزاب سیاسی در کردستان حق توده های مردم و آحاد جامعه را برای اینکه آزادانه و بنا به اراده خود راه سیاسی و حزب سیاسی خود را انتخاب کنند به رسمیت بشناسد و تعهد نمایند که در این رابطه به زور متوسل نخواهند شد.

اما با این نوع تبصره هایی که رهبری حزب دمکرات بر این اصول دمکراتیک اضافه می کند همواره زمینه تشنج و جنگ افروزی را نگاه می دارد. رهبری حزب دمکرات متأسفانه با طرح این تبصره ها که کومه له باید حزب دمکرات را حزب بورژوایی نداند، پژاک حزب اصیل در کردستان ایران نیست چون “پ .کا. کا آن را ایجاد کرده است و …. عوامل ایجاد تشنج و بر هم زدن فضای فعالیت و مناسبات مسالمت آمیز را زنده نگاه می دارد. رهبری حزب دمکرات لازم است به تحولات عظیمی که در آگاهی توده های کارگر و زحمتکش کردستان طی چهل سال گذشته به وجود آمده است به طور جدی توجه کنند. اکنون هزاران فعال کارگری و سیاسی در شهرهای کردستان حضور دارند که حزب دمکرات را یک حزب بورژوایی می دانند. اینها کسانی هستند که دنده های رژیم جمهوری اسلامی را نرم کرده اند و ماشین سرکوب و شکنجه این رژیم هم نتوانسته است مانع آن شود که آنها نظرات خودشان را در مورد ماهیت طبقاتی این رژیم ابراز دارند.

تا زمانی که بر این سیاست های ضد دمکراتیک پافشاری شود، فقط و فقط حضور توده های مردم در صحنه سیاسی کردستان است که می تواند اجرا و رعایت آزادی های بی قید و شرط سیاسی، آزادی فعالیت سیاسی و تشکیل احزاب، آزادی عقیده و تبلیغ آن، آزادی بیان و مطبوعات، آزادی اجتماعات، تظاهرات، اعتصاب، تحصن، و آزادی  هر نوع تشکل صنفی و سیاسی دیگر را تضمین کند و مانع پیشبرد سیاست های ضد دمکراتیک حزب دمکرات شود.

سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له

https://alternative-shorai.tv