۱۶ آذر روز دانشجو را به روز خیزش سراسری برای آزادی دانشجویان زندانی و کلیه زندانیان سیاسی تبدیل کنیم!
شنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۱
امسال در شرایطی در آستانه شانزدهم آذر روز دانشجو قرار گرفته ایم که جامعه ایران در یک موقعیت انقلابی قرار گرفته و جنبش دانشجویی یکی از ستون های نیرومند جنبش انقلابی جاری بوده است. از صبح روز شنبه ۲۶ شهریور که پیکر بی جان ژینا امینی تحت شرایط شدید امنیتی در میان خشم و اعتراض مردم مبارز سقز به خاک سپرده شد، موجی از جنب و جوش انقلابی دانشگاههای ایران را فرا گرفت. در ۲۸ شهریور در حالی که کردستان انقلابی علیه قتل دولتی ژینا امینی اعتصاب عمومی را با اعتراض های خیابانی در هم آمیخته بود، دانشجویان در ابعادی کم سابقه در بسیاری از دانشگاههای ایران با شعار “از کردستان تا تهران ستم علیه زنان”، “از کردستان تا تهران، خونین تمام ایران”، “زن زندگی آزادی”، “مرگ بر دیکتاتور”، “این آخرین پیام است، هدف کل نظام است”، “مرگ بر ستمگر چه شاه باشد چه رهبر”، ” کارگر نفت ما رهبر سر سخت ما”، “ما همه مهسا هستیم بجنگ تا بجنگیم” محیط دانشگاه را به میدان اعتصاب و برپائی تجمع های اعتراضی علیه کلیت رژیم جمهوری اسلامی تبدیل کردند.
این جنبش انقلابی با شعار “زن، زندگی، آزادی”، ” نه روسری، نه توسری، آزادی، برابری”، “مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای” و با اقدامات نمادینی مانند پرتاب کردن روسری ها بر کف خیابان و سوزاندن آنها و با برافراشتن بیرق آزادی و برابری زن و مرد و لغو عملی سیاست تفکیک جنسیتی در محیط دانشگاهها یکی از پایه های قدرت سیاسی و ایدئولوژیک حکومت اسلامی را ویران کرد. اگر خیزش های دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ پرونده اصلاح طلبان حکومتی و استراتژی گذار مسالمت آمیز را بستند، جنبش انقلابی جاری می رود تا پرونده حکومت دینی و آن بخش از اپوزیسیون مذهبی که بعد از پایان کار استبداد دینی سودای حکومت مذهبی بورژوایی دیگری تحت نام “جمهوری دمکراتیک اسلامی” را در سر می پرورانند را نیز بایگانی کند. سوزاندن روسری و پرهیز از هرگونه مراسم سوگواری با آيین‌ها و نمادهای دینی، مجاهدین خلق را همانند کپی دیگری از اسلام سیاسی بشدت رسوا ساخت و آن را با بحران روسری روبرو کرد. همچنین طنین انداز شدن شعار “مرگ بر ستمگر، چه شاه باشد، چه رهبر” در خیابان ها و دانشگاهها مختلف ایران اپوزیسیون سلطنت طلب در خارج از کشور را به بحران و سردرگمی استراتژیک روبرو کرده است.
این خیزش انقلابی فراتر از این کامیابی های سیاسی در عرصه تاکتیکی هم دستاوردهای با ارزشی را رقم زده است. تاکتیک تلفیق اعتراض های خیابانی با اعتصاب عمومی در سطح شهر، برپائی اعتراض های خیابانی محله محور همزمان در چندین نقطه و محله از شهر و ایجاد راهبندان برای محدود کردن قدرت مانور نیروهای سرکوبگر، به دام انداختن و فراری دادن نیروهای سرکوبگر، در برابر تعرض نیروهای سرکوبگر تعرض متقابل به پایگاهها و مراکز نظامی رژیم، تسخیر و آزادسازی چند منطقه از شهر برای چند ساعت، تبدیل کردن دانشگاهها و مدارس به مرکز اعتراض و اعتصاب که هزینه سیاسی سرکوب در این مکانها برای رژیم سنگین تر است و در آخرین مورد برگزاری مراسم چهلمین روز جانباختگان این خیزش در شهرهای مختلف به عنوان تاکتیکی مؤثر برای توده ای تر کردن این جنبش انقلابی، از جمله تاکتیک هایی بوده اند که در این دوره از جانب فعالین و سازماندهندگان اعتراض ها اتخاذ شده اند. سازماندهندگان این اعتراض ها با به کار گرفتن این تاکتیک های متنوع سران رژیم و نیروهای سرکوبگر آن را سردرگم کرده اند.
اما این دستاوردها به قیمت ایستادگی، شجاعت ها و جانفشانی و فداکاری زنان و مردان آزادیخواه در کف خیابان، دانشگاه و مدرسه به دست آمده اند. در بیش از دو ماه و نیم گذشته و در جریان این اعتراض ها و نبردهای خیابانی تاکنون خون بیش از ۵۰۰ تن از انسانهای مبارز بر کف خیابان و یا بر کف شکنجه گاههای دژخیمان حکومت اسلامی ریخته شده و جان باخته اند، حدود ۱۰۰ تن از این جانباختگان کودک بوده اند، هزاران نفر زخمی و بیش از ۱۵ هزار نفر دستگیر و یا ربوده شده اند. در این مدت ده ها دانشجو جانشان را از دست داده اند و هزاران دانشجو توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی دستگیر و یا ربوده شده اند.
اعتصابات و برپائی تجمع های اعتراضی پی در پی دانشجویان در دانشگاهها و اعتراض های ادامه دار زنان و مردان آزاده در کف خیابان ها و این شجاعت ها و مبارزه جویی به افکار عمومی نه در سطح ایران، بلکه در سطح جهان نشان داد که بهتان های بی شرمانه خامنه ای و دیگر سران رژیم و “اغتشاشگر” خواندن معترضان و نسبت دادن رزم انقلابی آنان به قدرتهای خارجی، دروغی آشکار و بهانه‌ای نخ نما برای تداوم جنایات و تبهکاری حکومت اسلامی بیش نیست.
کارگران، دانشجویان، زنان و مردان آزادیخواه! ۱۶آذر روز دانشجو را به روز خیزش سراسری برای آزادی دانشجویان زندانی و کلیه زندانیان سیاسی تبدیل کنیم.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له