پنجشنبه ۲ تیر ۱۴۰۱

مهمانداران و کمک رانندگان اتوبوس‌های بین شهری بخشی از بی حقوق ترین قشر جامعه هستند.این کارگران شغل‌شان در ادراه کار به رسمیت شناخته نمی شود و شامل هیچ بیمه ومزایای کارگری نمی‌شوند. دستمزد ماهیانه کمک رانندگان از ۵ میلیون تومان بیشتر نمی‌شود. این در حالی است که شغل رانندگی و به طبع آن کمک رانندگی از خطرناک‌ترین شغل‌ها محسوب می‌شود.

در حال حاضر ردیف بیمه‌ای در تامین اجتماعی به نام کمک رانندگان وجود ندارد. این افراد که همه از دهک‌های پایین جامعه می‌باشند، مجبور هستند برای بدست آوردن لقمه نانی هر استثماری را تحمل کنند. دبیر پیشین انجمن صنفی رانندگان برون شهری در رابطه با سابقه بیمه نبودن کمک رانندگان می‌گوید: « در دوران پیش از انقلاب اسلامی، سازمان تامین اجتماعی مقرر کرده بود که شرکت‌های تعاونی مسافربری باید رانندگان اتوبوس و شاگردان راننده‌ها را در لیست بیمه قرار دهند و مالکان اتوبوس هم باید حق بیمه آنها را بپردازند، پس از انقلاب هم دیوان عدالت اداری این مصوبه سازمان تامین اجتماعی را تایید کرد، اما متاسفانه هنوز این مصوبه اجرایی نشده است. »

طبق قانون از سال ۱۳۸۰ رانندگان اتوبوس‌ها را مشمول قانون بیمه اجتماعی و تحت پوشش قرار داده است. اما به دلیل اجرا نشدن کامل قانون کمک رانندگان تحت پوشش بیمه قرار نگرفتند. شرکت‌های مسافربری و مالکان اتوبوس‌ها در بیشتر مواقع حاضر به بیمه کردن آنها نیستند. به همین دلیل در حال حاضر بیش از ۱۵ هزار نفر از کمک رانندگان در کشور فاقد بیمه می‌باشند.