سه شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۳

ده زندانی زن سیاسی در زندان اوین در نامه‌ای از زندان، حمایت خود را از «شهروندان بهائی» اعلام کردند. در نامه‌ای که روز دوشنبه ۲۸ خرداد در صفحه اینستاگرام منتسب به نرگس محمدی و حساب گلرخ ایرایی در شبکه ایکس منتشر شده است، این ۱۰ زندانی زن با اشاره به این‌که دیدگاه‌های سیاسی‌شان، مانع حمایت از هموطنان بهائی نمی‌شود، اعلام کردند که در کنار این شهروندان ایرانی می‌ایستند.
این زندانیان زن، در این نامه با اشاره به کارزار (داستان ما یکی ‌است) و همچنین اعدام ده شهروند بهایی زن در دهه ۱۳٦۰، تأکید کرده‌اند که با سال‌ها حبس و هم‌زیستی با زنان بهائی و مشاهده فشارها و محرومیت‌هایی که به سبب تفاوت عقیده، بر آنها و خانواده‌های آنها تحمیل شده، همچنین شنیدن روایت این هموطنان از گذشته تا کنون و مقایسه آن با آنچه همواره بر دگراندیشان تحمیل می‌شود، دریافته‌اند که در واقع (داستان ما یکی‌ است.)
امضا کنندگان این نامه با اشاره به محرومیت‌هایی که در قبال این اقلیت دینی در کشور از سوی حکومت روا شده، به مواردی چون سلب حق حیات، محروم کردن از حقوق اجتماعی و شهروندی و مدنی، و مصادره و تخریب اموال و داشته‌های بهائیان، اشاره کرده‌اند.

این زنان زندانی با اشاره به روایت سال‌ها زندگی با مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی و دیگر شهروندان بهائی در زندان، در ادامه این نامه تأکید می‌کنند که از این زنان بسیار آموخته‌اند.
آنها تصریح می‌کنند که «علاوه بر آنچه که بر خود و خانواده‌هایشان به سبب سال‌ها حبس تحمیل شده است، محروم کردن جامعه از حضور و آموزه‌هایشان، رنجی گران است.»
به گفته آنها، «سکوت ما در برابر این ستم مضاعف بر گروهی از جامعه که حتی زیستن‌شان نیز به عنوان شهروندان بهائی جرم‌انگاری شده است، این جنایات را برای رژیم کم‌هزینه کرده است و راه را برای تکرار و تشدید آن هموار می‌نماید.» این بیانیه به امضای :

• محبوبه رضایی،
• هستی امیری،
• سمانه اصغری،
• سکینه پروانه،
• مریم یحیوی،
• ناهید تقوی،
• نرگس محمدی،
• آنیشا اسداللهی،
• سپیده قلیان،
• و گلرخ ایرایی
  رسیده است. با شروع اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در سال ۱٤۰۱ دور جدیدی از سرکوب شهروندان بهایی در ایران آغاز شده است. گفتنی است، با وجود زندگی بیش از ۳۰۰ هزار بهایی در ایران، جمهوری اسلامی آیین بهائیت را به رسمیت نمی‌شناسد و مقامات بارها بهاییان را «جاسوس و دشمن» خوانده و در بیش از چهار دهه گذشته احکام متعدد اعدام، بازداشت، زندان و محرومیت از تحصیل و کسب و کار، تخریب منازل و گورستان‌ها علیه پیروان این آیین صادر کرده‌اند.