سه شنبه ۲ شهریور ۱۴۰۰

شنبه ۳۰ مرداد ماه در چهلمین روز اعتصاب کارگران هفت تپه خبرگزاریهای رسمی اعلام کردند که حشمتی رئیس کل دادگستری استان تهران دربارۀ آخرین وضعیت پروندۀ هفت تپه بعد از قطعیت خلع ید مالکان گفت: «رئیس قوۀ قضائیه امروز دستور دادند ابلاغ کامل رأی دادگاه در مورد هفت تپه صورت بگیرد و تاکید شود دولت مالک هفت تپه است و باید مقدمات اجرا و انتقال شرکت و تاسیسات به دولت آماده شود». با اعلام این امر از طرف خبرگزاریها کارگران اعتصابی هفت تپه بلافاصله عکس العمل نشان داده و اعلام کردند، که این یک پیروزی دیگر برای کارگران هفت تپه است و دستاورد این اعتصاب است. کارگران همچنین اعلام کردند مبارزه تا خروج واقعی اختلاسگران و نیز کسب مطالبات دیگرمان ادامه دارد و گفتند: «هنوز فقط رأی را اعلام کرده اند اما اجرائی نشده است، یعنی وقت کشی میکنند. ما خواهان این هستیم که از این وقت کشی های امنیتی که قصدش پایان دادن به اعتراضات ماست دست بردارند و سریعا رأی را اجرا کنند. دار و دسته فاسدان اختلاسگر باید به سرعت از هفت تپه بیرون انداخته شوند و شرکت به بخش عمومی واگذار شود و کارگران هفت تپه به صورت شورائی بر تمام شئون نظارت کنند». آنان اعلام کردند که ابلاغ خلع ید را یک پیروزی ناشی از اعتراضات خود میدانیم. این البته در شرایطی که بخشی از باندهای رژیم و بازوان آنان از جمله بسیج دانشجوئی با هزاران ترفند کوشیدند پیروزی مقاومت و ایستادگی چندین سالۀ کارگران هفت تپه را از آن خود کنند، اهمیت بسیاری دارد. کارگران هفت تپه دوباره تأکید کردند که: «خواهان تمدید قرارداد همکاران خود، پرداخت فوری حقوق معوقۀ تمام همکاران، بسته شدن پروندۀ قضایی خانم زیلابی وکیل شجاع کارگران هفت تپه، به روز رسانی و افزایش ضریب طرح طبقه بندی مشاغل و واکسینه کردن تمام کارگران هستیم. اینها مطالبات ما در این مرحله است اما کار و اعتراض ما ادامه دارد».

کارگران هفت تپه با تکیه به سنت پیشرو خود از همه همکارانشان در تمام قسمتها خواستند که تجمع کرده و در مجمع عمومی خود یکبار دیگر با خرد جمعی در بارۀ چگونگی ادامۀ مبارزات خود تصمیم گیری نمایند. آنها به تجربه دریافته اند که سران رژیم فارغ از اینکه به کدام باند تعلق داشته باشند، همۀ ترفندها را به کار خواهند گرفت که نه تنها اعتصاب ومبارزات کارگران را به پایان برسانند، بلکه گام به گام همۀ دست آوردهای کارگران هفت تپه در چند سال گذشته را که  با هزینه های بسیار کسب کرده اند، از کف آنان خارج کنند. کارگران فراموش نکرده اند از سال ۱۳۹۴ که مالکیت شرکت هفت ‌تپه به بخش خصوصی واگذار شد، آنان بارها وبارها برای مطالبات بر حقشان اعتصاب و اعتراض کرده ودر تمام این مدت  شاهد این بودند که قوه قضاییه و نیروهای امنیتی ده‌ها نفر از آنان را بازداشت و به زندان محکوم کردند. کارگران فراموش نکرده اند زمانی  که در اردیبهشت ماه امسال منابع مختلف خبری اعلام کردند که مالکیت شرکت هفت تپه از بخش خصوصی گرفته شده و به دولت باز گشته است، چگونه سرنوشت مجتمع هفت تپه به میدان جدال و کشمکش باندهای رژیم تبدیل گشت. اگر دولت روحانی و بخشهائی از مقامات قضائی و محلی تمام قد پشت اسد بیگی اختلاسگر قرار گرفتند، باند مقابل اما کوشید با فریبکاری و حضور در تجمعات کارگران و به بهانۀ عدم اهلیت اسدبیگی، مدیریت این مجتمع را به سپاه پاسداران و بنیاد مستضعفان بسپارند. اما همان زمان کارگران با هوشیاری و با صدای رسا اعلام کردند، که به کمتر از خلع ید از بخش خصوصی تن نخواهند داد. کارگران در شرایطی که اعلام رسمی خلع ید در دالانهای رقابت باندهای رژیم متوقف گردیده بود اعلام کردند: «ما از ابتدا میدانستیم و بارها اعلام کردیم که اکثر مسئولین که در ظاهر و با تعابیر و مطابق با منافع آتی خودشان از خلع ید دفاع میکنند، خودشان سر سفرۀ فساد نشسته اند و زبانشان نمیتواند دراز شود، آخر “رئیسی” چگونه میتواند ادعای مبارزه با فساد کند، وقتی همه دست وپاها و دادستانها وعواملش نوکر و رشوه گیر کارفرمایان هستند».  درست در دل همۀ آن توطئه ها کارگران بدون لکنت زبان اعلام کردند که، «مبارزه ادامه دارد. تاریخ ما تاریخ افت و خیز و حمله وضد حمله است. ما بر جایمان هستیم، متحد،عصبانی و برحق . لذا مبارزه برای بیرون انداختن بخش خصوصی را با قدرت ادامه میدهیم». همین مواضع روشن وشفاف و پافشاری بر خواستها، ادامۀ مبارزه، تجمعات وراه پیمائی در شهر شوش سبب گردید که روز شنبه  کارگران با گردنی افراشته اعلام کنند که یک پیروزی دیگر به دست آورده اند.

 
اکنون کارگران هفت تپه در یکی دیگر از نقاط عطف مبارزۀ خود قرار گرفته اند. رژیم مجبور شده است که رأی خلع ید را بطور رسمی اعلام کند و این به معنای باز گشت هفت تپه به دولت است. اما کارگران هفت تپه و بویژه رهبران و فعالینشان که در تمام این مدت اعتصابات ومبارزات را تا اینجا به پیش برده اند، میدانند که تنها بازگشت مجتمع به دولت پاسخ به مطالبات آنها نیست. کارگرانی که طی چندین نسل با کار وزحمت خود ثروت متمرکز شده در هفت تپه را تولید کرده اند، به حق آنرا متعلق به خودشان میدانند. این را بارها وبارها در تجمعات کارگران و از زبان فعالینشان شنیده ایم. هر چند که دولت بورژوازیی ارزش حقوقی برای این مالکیت قائل نیست، ولی کارگران به تجربه دریافته اند که در این نظم اقتصادی و سیاسی ناچارند برای مقابله با گرسنگی و تأمین یک زندگی حداقلی به مالکیت بورژوازی تعرض کنند. کارگران هفت تپه از زمانی که مسئلۀ خلع ید از بخش خصوصی را طرح کردند با این پرسش روبرو بودند که بعد از خلع ید از بخش خصوصی، چه چیزی باید جایگزین آن شود. اینرا کارگران از زبان نماینده شان اسماعیل بخشی در آبانماه نود وهفت بیان داشتند که اگر به دلایل گوناگون و از جمله توازن قوای طبقاتی امکان این امر وجود ندارد که هفت تپه کاملا به دست کارگران اداره شود  و”دولت قصد دارد شرکت را بگیرد، دیگر نه همچون گذشته، بلکه دولت باید از صفر تا صد امور را زیر نظر شورای کارگری و زیر نظر عموم کارگران اداره کند. مگر نمایندگان دولت با این حضرات چه فرقی دارند، آنها هم میتوانند شرکت را برای چندمین بار به نابودی بکشانند و ما دوباره روز از نو، روزی از نو. آلترناتیو ما شورا و نظر جمعی است”. اکنون کارگران هفت تپه درست  در این نقطه قرار گرفته اند. میزان دخالت آنها در سرنوشت  هفت تپه ودر واقع سرنوشت خودشان بستگی به وحدت، پایداری وهوشیاری آنان دارد. تمام کارگرانی که در سایر بخشها با همین مطالبات در اعتصاب و اعتراض بسر میبرند، به هم طبقه ای های خود در هفت تپه چشم دوخته اند.