یکشنبەها، دوشنبەها و سەشنبەهای اعتراضی، جنبش شکوهمند بازنشستگان؛ فقط کف خیابان بدست میاد حقمون
پنجشنبه ۴ آبان ۱۴۰۲
با گذشت بیش از یک سال از آغاز جنبش انقلابی و سراسری مردم ایران که قتل حکومتی ژینا جرقه آن را زد، تداوم جنبش اعتراضی بازنشستگان در یکشنبەها، دوشنبەها و سەشنبەها سنت نوینی را در تلاش برای دستیابی به مطالبات اقتصادی و در مبارزه سیاسی تثبیت کرده است. در شرایطی که دستگاههای امنیتی رژیم نگران از بازگشت معترضان به خیابانها، دست به اقدامات امنیتی و پیشگیرانه زیادی برای جلوگیری از برپایی هرگونه اعتراضی می زنند، بازنشستگان با شعار محوری“فقط کف خیابان بدست میاد حقمون” و با اعتراضات شکوهمند خیابانی کل فضای سیاسی جامعه را تحت تأثیر قرار داده و امکان بازگشت به خیابان را زنده نگاه داشته اند. در حالی که بحران اقتصادی و افزایش سرسام آور تورم و گرانی و گسترش فقر زندگی و معیشت کارگران و دیگر اقشار تهیدست جامعه رابشدت تحت فشار قرار داده است، بازنشستگان پرچم مبارزه علیه این فقر و فلاکت اقتصادی را برافراشته و به این مبارزه حق طلبانه مقبولیت اجتماعی بخشیده اند. بازنشستگان به رغم تهدیدها و مانع ایجاد کردنهای دستگاههای سرکوبگر امنیتی و نظامی رژیم، به یمن داشتن تشکلهای مستقل و سراسری خود تا کنون قادر به تداوم برگزاری آکسیونهای اعتراضی همزمان در استانهای مختلف برای تحقق مطالبات و خواستەهایشان بوده‌اند. بازنشستگان در همه این تجمع ها بر ضرورت اتحاد کارگران شاغل و بازنشسته تأکید کرده اند.
روز یکشنبه ۳۰ مهر ماه ۱۴۰۲، بازنشستگان تامین اجتماعی در چندین شهر از جمله در شهرهای اراک، کرمانشاه، اهواز، دزفول، شوش، تهران، اصفهان، البرز غربی و … با در دست داشتن پلاکاردها و سردادن شعارهایی در اعتراض به اوضاع وخیم معیشتی و بی توجهی و عدم رسیدگی مقامات حکومت اسلامی به خواست و مطالباتشان،تجمعات اعتراضی و راهپیمایی برپا کردند. در این روز همچنین بازنشستگان صنایع فولاد در چندین شهر ایران به طور همزمان، در ادامه راهپیمایی و تجمعات در یکشنبه های اعتراضی، بار دیگر دست به راهپیمایی و تجمعات اعتراضی زدند. بازنشستگان فولاد، از جمله خواستار پرداخت کامل معوقات سال ۱۴۰۰، حفظ ماهیّت فولادی با تغییر مفاد پیش‌نویس اساس‌نامه صندوق بازنشستگی فولاد، تکمیل اجرای طرح همسان‌سازی بر مبنای ویژگیهای شاغل فولادی، رفع مغایرتهای قانونی در صندوق بازنشستگی فولاد، قبل از تعیین هر چشم‌اندازی برای صندوق مذکور، شدند. بازنشستگان در این روز با شعارهای “دولت ورشکسته دشمن بازنشسته!” ، “سفره بی نان ما چه میخواید از جان ما” ، “از خوزستان تا گیلان ننگ بر این مدیران “، ” تورم اسفبار حاکم شده تو بازار” ، “حقوق نصفه نیمه سکوت کنی همینه “، ” مجلس سرسپرده گرانی را آورده ” ، “کشور پر درآمد، چه بر سر تو آمد ” ، “فقط کف خیابون بدست میاد حقمون “،” لشکری، کشوری، فولادی، تامین اجتماعی، اتحاد اتحاد” سیاست های ضد کارگری حکومت اسلامی سرمایه داران را به چالش کشیدند.
روز دوشنبه اول آبان ماه ۱۴۰۲ بازنشستگان مخابرات هم در ادامه دوشنبه های اعتراضی در استانهای مختلف اصفهان، مازندران، خوزستان، کردستان، لرستان، تهران، سیستان و بلوچستان، گیلان، ایلام و اردبیل، تبریز، اراک، قزوین، ارومیه و…. دست به راهپیمایی و تجمعات اعتراضی در مقابل ادارات مخابرات زدند. این تجمعات در اعتراض به وضعیت بد معیشتی و در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان از جمله اجرای کامل آیین نامه پرسنلی و استخدامی سال ۸۹ و همچنین رسیدگی به مشکلات بیمه درمانی تداوم دارد. باز نشستگان مخابرات در این تجمع های اعتراضی با شعارهای” فقط کف خیابون بدست میاد حقمون “، “بازنشسته داد بزن، حقتو فریاد بزن “، “شرکت پر درآمد! چه بر سر تو آمد”، “نه مجلس، نه دولت نیستند به فکر ملت”، “شاغل و بازنشسته! اتحاد، اتحاد!”، “تا حق خود نگیریم، آروم نمی نشینیم!” بر ادامه مبارزه خود تا رسیدن به مطالباتشان تأکید کردند.
روزسەشنبە ٢ آبان ماه ۱۴۰۲، بازنشستگان کشوری دراستان های کردستان، خوزستان، کرمانشاە و چندین استان دیگر در اعتراض به اوضاع فلاکتبار معیشتی و عدم رسیدگی به خواسته‌هایشان در ادامه سه شنبه های اعتراضی مجددا درمقابل ساختمان صندوق بازنشستگی کشوری سنندج، زاهدان و کرمانشاه و …تجمع های پرشور اعتراضی برپا کردند. بازنشستگان در تجمع های این روز با سخنرانی های پرشور و با سر دادن شعار “بازنشسته داد بزن حقتو فریاد بزن”، بازنشسته می میرد، ذلت نمی پذیرد و با در دست داشتن پلاکاردهایی که بر روی آنها نوشته شده بود ” خط فقر بالای ۲۸ میلیون تومان”، “شاغل ، بازنشسته اتحاد اتحاد”، “حقوق مطابق تورم” به سیاست های دولت سرمایه داران رئیسی اعتراض کرده و عزم خود را برای ادامه مبارزه اعلام کردند.
بازنشستگان که زندگی و معیشت آنان بطور پی درپی مورد تعرض رژیم فاسد جمهوری اسلامی قرار گرفته است بارها و بارها با لیستی از مطالبات خود به خیابان آمده اند و با مبارزات پیگیرانه خود جنبش اعتراضی و مطالباتی در ایران را به جلو سوق داده اند. مطالباتی که حداقل نیازهای انسانی آنها را تأمین میکند. بازنشستگان که بخش اعظم زندگی خود را در محیط کار سپری کرده و سختی های زیادی تحمل نموده و با فروش نیروی کار حداقل نیازهای زندگی خود را تأمین کرده اند، اکنون و به حق این انتظار را دارند که در این دوران از زندگی دوباره مجبور نگردند که برای تأمین هزینه نیازهای اولیه زندگی به بردگی مزدی کشیده شده و در بخشهای غیر رسمی سالهای پایانی عمرشان را سپری کنند. در جوامعی که مبارزات کارگری و آزادیخواهانه عقب نشینی هایی را به دولت های بورژوایی تحمیل کرده است، دوران بازنشستگی زمان تأمل روی موفقیت ها و دستاوردهای یک زندگی غنی است، در عین حال به افراد اجازه می دهد که به رشد، آموزش و اکتشاف ادامه دهند. دوران بازنشستگی سالهایی است که مردم از قید مسئولیت های والد بودن و بازار کار آزاد می شوند و امکان این را پیدا می کنند که به دنبال مسافرت، کسب دانش و مهارت های تازه باشند. اما حکومت اسلامی، این حکومت اقلیت زالوصفت سرمایه داران همانگونه که با جوانی و شادی و نشاط و سرزندگی اکثریت فرودست جامعه دشمنی می ورزد، با بازنشستگان هم رفتاری ضد انسانی و تحقیر آمیز در پیش گرفته است. رژیم جمهوری اسلامی فقط تبعیض جنسیتی، تبعیض ملی و مذهبی را اعمال نمی کند، بلکه تبعیض سنی را هم اعمال می کند و بازنشستگان را از تأمین حداقل های زندگی محروم کرده است.
بنابراین آنچه بازنشستگان را در ابعاد سراسری به اعتراض واداشته و به کف خیابان کشانده است، ریشه در شکاف‌های طبقاتی و همین تورم و گرانی و فقر و فلاکت اقتصادی و سیستم تبعیض های نهادینه شده دارد که اکثریت مردم ایران را به زندگی کردن در زیر خط فقر سوق داده است. همین حقیقت ساده ضرورت مبارزات متحدانه بازنشستگان را پیش کشیده است. تداوم سیاست‌های رژیم جمهوری اسلامی در حمایت از طبقه سرمایه دار حاکم و تعرض به هستیِ اجتماعی، معیشت و منزلت انسان ها، بازنشستگان را نیز مانند معلمان و دیگر بخش های طبقه کارگر به مقاومت و اعتراض کشانده است. بازنشستگان در مقابل تعرض دستگاه فاسد حاکم به سطح زندگی و معیشتشان دست روی دست نگذاشته اند و با اعتراض های سراسری و سازمانیافته خود به نیروی فشار سیاسی جدی علیه رژیم اسلامی تبدیل شده اند.
جنبش اعتراضی سراسری و شکوهمند بازنشستگان و سنت یکشنبه ها، دوشنبه ها و سه شنبه های اعتراضی نشان از آن دارد که جنبش انقلابی تودەهای بپاخاسته مردم ایران اگر چه از اعتراض های هر روزه و جنگ و گریز خیابانی دو، سه ماهه اول فاصله گرفته است، اما در اشکال مختلف ادامه دارد. این روند آشکارا نشان می دهد که موج اعدام ها و بگیر و ببند فعالین جنبش های اجتماعی نتوانسته مردم را مرعوب کند.تداوم تجمع های اعتراضی سراسری بازنشستگان که طی دو سال اخیر بارها با شعارهای محوری“فقط کف خیابان بدست میاد حقمون”،“تا حق خود نگیرم، از پا نمی نشینم”، خیابان ها را به تسخیر خود در آوردەاند، در شرایط کنونی از اهمیت سیاسی ویژەای برخوردار است. اعتراضات و مبارزات پیگیرانه بازنشستگان را باید در ادامه جنبش انقلابی سراسری ارزیابی کرد و از مطالبات بر حق آنها قاطعانه حمایت کرد. یکشنبەها، دوشنبەها و سەشنبەهای اعتراضی، این جنبش شکوهمند بازنشستگان را ارج بگذاریم.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له