یکشنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۱

در روز شنبه ٢٢ مرداد، شماری از زنان معترض در کابل، پایتخت افغانستان، در نخستین سالگرد به قدرت رسیدن دوباره طالبان به شدت سرکوب شدند.  زنان در حال حمل پلاکارد و سر دادن شعارهای اعتراضی می گفتند: “می‌‌مانیم، می‌سازیم”! “کار، نان و آزادی” – ” ما زنان بیداریم و از تبعیض بیزاریم”. آنها در این راهپیمایی از ادامه وضع محدودیت‌های طالبان بر زنان در افغانستان، انتقاد کردند.

زنان که شمارشان به بیش از ۸۰ نفر می‌رسید.در خیابان ها راهپیمایی کردند، تا به منع دختران از ادامه تحصیل اعتراض کنند. معترضان پس از راهپیمایی مقابل وزارت معارف تجمع نمودند. زنان معترض در برابر وزارت معارف شعار دادند: “کار، نان، آموزش” و “عدالت، عدالت، خسته‌ایم از جهالت”.

زنان معترض گفته‌اند که در ادامه اعتراض به بی‌عدالتی، جنایت و اسارت زنان از سوی طالبان به خیابان آمده‌اند.

آنها یک پلاکارد بزرگ که بر روی آن نوشته شده بود: روز همبسته‌گی زنان افغانستان، سالروز سیاه حضور طالب در کشور، نان، کار، آزادی، کاغذ نوشته‌هایی نیز در اعتراض به تبعیض جنسیتی و سرکوب زنان به همراه داشتند.

۸ صبح و اطلاعات روز، دو روزنامه افغانستانی گزارش کرده‌اند طالبان با شلیک هوایی زنان معترض را متفرق کرده‌اند.

اطلاعات روز، به نقل از یکی از زنان معترض نوشت: طالبان با شلیک‌های هوایی تظاهرات‌شان را سرکوب کرده و گوشی تلفن همراه برخی از زنان را نیز شکسته است.

در ۱۲ مرداد امسال نیز گروهی از زنان افغانستان که خود را “حرکت خودجوش زنان مبارز افغانستانی” نامیده بودند، در کابل به ممنوعیت تحصیل دختران در مقاطع بالاتر از کلاس ششم معترض شدند. آن‌ها در تجمع خود کاغذهایی که بر آن نوشته بود: قلم‌های ما را نشکنید، کتاب‌های ما را نسوزانید، مکاتب ما را نبندید، اعتراض خود را به طالبان اعلام داشتند. آن‌ها در بیانیه پایانی خود گفته بودند: بسته‌ماندن دروازه‌ی کار و آموزش برای زنان، باعث خشونت‌های خانوادگی، ازدواج‌های اجباری وزیر سن و گسترش فقر می‌شود.