دوشنبه ۱۹ شهریور ۱۴۰۳

به نوشته‌ی مهرگان میثمی، دختر مجتبی میثمی، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و عضو کانون نویسندگان ایران : « روز ۲٤ خرداد‌ماه ماموران امنیتی با یورش به خانه‌ی او در تهران و پس از تفتیش محل (موبایل‌ها، کامپیوترها، هاردها، یادداشت‌های ‌شخصی و چندین جلد کتاب) را ضبط کرده و با خود برده‌اند. همزمان گروهی دیگر از ماموران امنیتی با هجوم به محل کار و کتابخانه‌ی شخصی این نویسنده و مترجم در قزوین و پس از شکستن قفل (حدود هزار جلد کتاب) را نیز از آن‌جا بار زده و برده‌اند.»

مهرگان میثمی همچنین افزوده‌ است که از آن تاریخ تا کنون پدرش را (۱۰) بار برای بازجویی‌های طولانی احضار کرده‌اند. این در حالی است که میثمی به دلیل وخامت شرایط جسمی در دهمین جلسه‌ی بازجویی حاضر نشده است. مجتبی میثمی در این خصوص نامه‌ای به دخترش نوشته که در بخش‌هایی از آن چنین آمده است: «چرا اگر جرم‌ من محرز است، پرونده را به دادسرا و دادگاه نمی‌فرستند؛ و اگر نیست چرا این همه ماجرا را کش می‌دهند؟… تو هم که می‌دانی پس از بازنشستگی تنها انگیزه‌ای که مرا با رشته‌ی زندگی پیوند می‌داد و می‌دهد، مطالعه، ترجمه و نوشتن است، به همین دلیل بود که آن کتابخانه ‌را تجهیز کردم… اکنون که این امکان هم از من سلب شده است و نزدیک به هزار جلد از کتاب‌هایم را برده‌اند و هنوز حتی لیست اموال و کتاب‌های ضبط شده‌ام را هم به من اعلام نکرده‌اند. دیگر نمی‌دانم چه باید بگویم؟».