دوشنبه ۳ دی ۱۴۰۳ | 23 - 12 - 2024

Communist party of iran

گزارش پلنوم یازدهم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران – قسمت سوم


اوضاع عمومی عراق و تهدیدات رژیم جمهوری اسلامی

 
در مباحث نشست وسیع کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران منتخب کنگره دوازدهم  که در روز شنبه ۲۷ شهریور برابر با ۱۸ ماه سپتامبر برگزار گردید یکی از محورهای بحث به اوضاع عمومی عراق و تهدیدات رژیم جمهوری اسلامی اختصاص یافت.


در این مبحث تأکید شد که در عراق دو رویداد سیاسی مهم در جریان هستند، که همه نیروهای دخیل در اوضاع عراق، چه جریان ها و احزاب بورژوا اسلامی در سطح سراسری و چه احزاب ناسیونالیست و اسلامی در کردستان و چه حکومت های ارتجاعی منطقه و قدرتهای امپریالیستی دخیل در اوضاع عراق همه خود را برای تأثیر گذاری بر این دو روند آماده می کنند. یکی از رویداد های سیاسی انتخابات پارلمانی در عراق است که قرار است در ماه اکتبر برگزار گردد. این انتخابات اولین انتخاباتی است که بعد خیزش انقلابی مردم عراق در اکتبر ۲۰۱۹ برگزار می گردد. این خیزش انقلابی که علیه فقر و فلاکت اقتصادی، فساد و دزدی های نهادینه شده در ساختار سیاسی حاکم، مداخله گری های قدرتهای ارتجاعی منطقه و آمریکا و بویژه جمهوری اسلامی بر پا شده بود، برکناری دولت و پارلمان حاکم در محور خواسته های آن قرار داشت. این خیزش توده ای از یک طرف به دلیل سرکوب خونین دولت و گروههای میلیشیای مسلح وابسته به جمهوری اسلامی و از سوی دیگر به دلیل همه گیری ویروس کرونا به مرور زمان فروکش کرد. در جریان این سرکوب خونین بیش از هزار نفر از معترضان جان خود را از دست دادند، ۳۰ هزار نفر زخمی و هزاران نفر دستگیر شدند. آتش این قیام شکوهمند اگر چه زیر خاکستر مدفون شده است، اما بر متن تشدید فقر و محرومیت ها هر از چند گاهی شعله های آن فروزان می گردد. قیام اکتبر ۲۰۱۹ عراق همانند خیزش دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ ایران توازن قوا را به نفع طبقه کارگر و توده های معترض عراق عوض کرده است و مهر خود را به اوضاع سیاسی عراق و شرایط مبارزه طبقاتی در این جامعه کوبیده است. بدون تردید پیامد و باز تاب این قیام شکوهمند در بایکوت گسترده انتخابات پارلمانی اکتبر ۲۰۲۱ خود را نشان خواهد داد. یکی از تفاوت های این انتخابات با انتخابات های پیشین این است که اینبار جدای از احزاب چپ و کمونیست و انقلابی که به درست آن را بایکوت کرده اند، دیگر احزاب اسلامی و ناسیونالیست در بغداد فریبکارانه چنین وانمود می کنند که این انتخابات در راستای تحقق خواست محوری توده های مردم بپاخاسته اکتبر ۲۰۱۹ است. تمام احزاب و نیروهای حاکم چنین وانمود می کنند که تنها راه دستیابی به خواسته های قیام اکتبر و جوانان معترض و هر گونه اصلاحی در وضع موجود تنها و تنها از راه مشارکت در انتخابات پارلمانی متحقق می گردد. در این میان همه حکومت های ارتجاعی منطقه و بویژه رژیم جمهوری اسلامی که در جریان قیام اکتبر کنسولگری و نمادهایش به آتش کشیده شدند برای تقویت نفوذ خود در عراق بعد از انتخابات تلاش می کنند.


اما به رغم تلاش احزاب و نیروهای حاکم در عراق و مداخله حکومت های ارتجاعی منطقه، قیام اکتبر ۲۰۱۹ و صف گسترده بایکوت کنندگان این انتخابات نشان می دهد که نیروی مادی و واقعی برای تغییر در این جامعه وجود دارد. کارگران و مردم زحمتکش، زنان ستمدیده، معلمان و همه انسانهایی که از ادامه وضعیت موجود در عراق و کردستان به تنگ آمده اند، راهی جز این ندارند که برای پایان دادن به وضعیت موجود، در صحنه سیاسی جامعه حضور داشته باشند، صفوف خود را متحد کنند، تشکل و سازمان خود را بوجود آورند، رهبری خود را شکل بدهند و از طریق همین نهادها مجرای دخالت در اداره جامعه و تعیین سرنوشت خود را پیدا کنند. کارگران آگاه، کمونیست ها و نیروهای آزادیخواه با متحد کردن صفوف خود و با استراتژی سیاسی روشن است که می توانند پیشروی خود را تضمین کنند.


از سوی دیگر تحولات یک ماه و نیم اخیر و بویژه بعد از خروج آمریکا از افغانستان نشان می دهد که از دولت عراق گرفته، تا حکومت اقلیم کردستان، و کلیه نیروهای دخیل در اوضاع عراق و بیش از همه رژیم جمهوری اسلامی خودشان را برای سناریوی بعد از رفتن آمریکا از عراق آماده می کنند. آمریکا در توافق رسمی با دولت عراق قرار است تا آخر سال میلادی نیروهای نظامی خود را از عراق خارج نماید. این پروسه با خارج شدن نیروهای عملیاتی آمریکا ازپایگاه عین الاسد و اربیل آغاز شده است. بنابراین حملات و تهدیدات اخیر رژیم جمهوری اسلامی علیهنیروهای اپوزیسیون مستقر در کردستان عراق و نظامی گری در خارج از مرزها را نه فقط به عنوان بخش جدائی ناپذیری از استراتژی گسترش سرکوب در داخل مرزهای ایران، بلکه همچنین باید بر متن اوضاع جدید تحلیل و ارزیابی کرد. جمهوری اسلامی با تجاوز به خاک کردستان عراق و فعال کردن کیس مربوط به نیروهای اپوزیسیون می خواهد در رقابت و مقابله با دولت های عرب منطقه مانند قطر و اردن و عربستان، و مداخله گری های دولت ترکیه موقعیت خود را در عراق بعد از خروج آمریکا تقویت کند. ادامه دارد …

اشتراک در شبکه های اجتماعی: