سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴

سومین نشست وسیع کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران منتخب کنگره چهاردهم که در روز شنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۴ برگزار شد، در ادامه مباحث سیاسی به آخرین تحولات ترکیه پرداخت. در ترکیه بویژه از سال ۲۰۱۸ بحران اقتصادی تشدید شده است. افزایش تورم و سقوط ارزش لیر، کاهش سرمایه گذاری خارجی، سیاست‌های نامتعارف “آکپارتی” و “اردوغان” تنش‌های سیاسی داخلی و خارجی و بدهی‌های ارزی بخش خصوصی، این بحران را تشدید و سیاست‌های پولی مانند افزایش نرخ بهره تا پنجاه درصد برای کنترل تورم، رشد اقتصادی را کند کرده و منجر به تعطیلی بسیاری از شرکت‌ها، به ویژه در صنایع پوشاک و نساجی شده است و در مجموع ترکیه با چالش های اقتصادی متعددی روبرو است.

بر بستر این نابسامانی و بحران اقتصادی که موجبات گرانی، فقر و بیکاری بیشتر در جامعه ترکیه شده است. “اردوغان” برای ادامه حاکمیت و بقایش بر دو موضوع تمرکز کرده است. یکی حذف رقیب اصلی اش “اکرم امام اوغلو” شهردار استانبول است که او می خواهد با به حاشیه راندن سیستماتیک “حزب جمهوری خواه خلق” به رهبری “امام اوغلو” و تشدید موج سرکوب‌ها، به رؤیای امپراتوری اسلامی یکپارچه اردوغانی جامعه عمل بپوشد و دوم پیشبرد پروژه فریبکارانه “آشتی” با “پ.ک.ک” و این در حالی است که “اوجالان” رهبر این حزب و “صلاح الدین دمیرتاش” رهبر “حزب برابری و دمکراسی خلق‌ها” و هزاران عضو این دو حزب کماکان در زندان هستند.

در رابطه با پروژه “آشتی” که از چند ماه پیش با پیشنهاد “باغچلی” و وساطت “دم پارتی”، نهایتا با فراخوان “اوجالان” مبنی بر زمین گذاشتن اسلحه و انحلال “پ.ک.ک” بدون اینکه هیچ امتیازی از دولت ترکیه گرفته باشد مواجه بودیم. این رویکرد تسلیم طلبانه “اوجالان” اتفاقی خلق الساعه نبود، بلکه از یک طرف خروجی تغییر سیاست‌های “پ.ک.ک” بود که سال‌هاست از طرف او تئوریزه می‌شود و از طرف دیگر تغییر جامعه کردستان در طی سه دهه گذشته است که بر بستر رشد سرمایه داری در کردستان ترکیه، بورژوازی کُرد از یک پایه اجتماعی قابل اتکا برخوردار شده و یک طبقه متوسط نسبتا گسترده را شکل گرفته است و حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) این گرایش طبقاتی را نمایندگی می‌کند و بخشی از جنبش توده‌ای در کُردستان ترکیه سال‌ها است که تحت هژمونی این حزب قرار گرفته است.

این حزب مردم را در ابعاد توده‌ای در هنگام انتخابات‌های پارلمانی و انتخابات شهرداری‌ها و مراسم‌های نوروزی و … بسیج می کند. پا به پای گسترش نفوذ “دم پارتی”، فاصله بین “پ.ک.ک” و رهبری آن در قندیل با این جنبش توده‌ای در شهرهای کردستان ترکیه که تحت هژمونی این حزب ناسیونالیست و رفرمیست قرار گرفته، عمیق تر شده است و رویکرد “اوجالان” در واقع پیوستن “پ.ک.ک” به این استراتژی سیاسی “حزب برابری و دمکراسی خلق‌ها” است. اینکه این پروسه به چه نتیجه‌ای خواهد انجامد به فاکتو‌رهای مختلفی از جمله تحولات سوریه و سرنوشت “هه.سه.ده” و “روژآوا” در رابطه با حکومت “احمد الشرع” و به اوضاع داخلی ترکیه بستگی دارد. تحولات اخیر در کردستان ترکیه بار دیگر نشان داد که نیروهای ناسیونالیستی راهکاری برای حل مسئله ملی ندارند و به تجربه نشان داده اند که ادعایشان در این رابطه تنها برای سهیم شدنشان در ساختار قدرت سیاسی است. در کُردستان ترکیه نیز فقط با بسیج سوسیالیستی طبقه کارگر و پاسخ دادن به خواسته ها و مطالبات دمکراتیک و از جمله رفع ستمگری ملی از زاویه منافع طبقاتی کارگران است که می توان سیاست های فاشیستی “آکپارتی” و “حزب حرکت ملی” و همچنین استراتژی رفرمیستی “حزب برابری و دمکراسی خلق‌ها” را به چالش کشید.

سومین نشست وسیع کمیته مرکزی حزب نگاهی هم به آخرین تحولات سوریه انداخت. با سقوط دولت “بشار اسد”، رژیم دیکتاتوری ۵۳ ساله خاندان اسد فرو ریخت و گروه اسلامی “هیأت تحریر الشام” بدون مقاومت ارتش سوریه به قدرت رسید. با سقوط “بشار اسد” یکی از ستون‌های اصلی “محور مقاومت” رژیم جمهوری اسلامی هم فروپاشید. اما متأسفانه سقوط این دیکتاتور، نه در نتیجۀ یک انقلاب اجتماعی، بلکه مطابق نقشه و برنامۀ از پیش طرح شدۀ آمریکا، و رژیم فاشیستی ترکیه و در هماهنگی با دولت اسرائیل انجام گرفت. “احمد الشرع” رهبر “هیأت تحریر الشام” در گردهمایی اولیه برای تشکیل دولت از همه گروه‌های 15 گانه دعوت به عمل آورد، اما نیروهای دمکراتیک سوریه (هه.سه.ده) را دخالت نداد، تا نهایتا او در کنفرانس کشورهای منطقه به این قناعت رسانده شد که از آنجا که بدون مشارکت نیروهای کُرد سوریه نمی توان حکومت مرزی را تثبیت کرد، او توافقنامه ای ۸ ماده ای را با “مظلوم عبدی” به امضا رساند که به جز یک ماده آن، تماما به نفع حکومت مرکزی بود.

هنوز دو روز از این توافق‌نامه نگذشته بود که حکومت مرکزی اعلامیه “قانون اساسی موقت” را انتشار داد که در آن، همان بند گنگ توافق ۸ ماده ای هم زیر گرفته شده بود. فراتر “احمد الشرع”، رئیس جمهور موقت سوریه نهم فروردین در دمشق اعضای “دولت انتقالی” جدید در این کشور را معرفی کرد، اما همانطور که انتظار می رفت همه پست های کلیدی دولت در انحصار نزدیکان احمد الشرع و هیئت تحریرالشام قرار گرفته اند. رویکرد رهبری “هه.سه.ده” و امید و توهمش به قدرت‌های امپریالیستی نشان داد که متاسفانه رهبری “روژآوا” هم با کمی تفاوت به علت پایگاه مردمی اش، همان راهی را رفته است که رهبری “پ.ک.ک” و “اوجالان” در کردستان ترکیه رویه کرده اند. این روند برای “روژآوا” که متکی بر کارنامه‌ای درخشان از مبارزه بر علیه داعش و جاانداختن سنت‌های مترقی خودمدیریتی، نقش برجسته زنان و به رسمیت شناختن حقوق اقلیت ها بود، می تواند موجب تضعیف منافع توده های ستمدیده در کردستان سوریه بشود.

بدون شک دولت اسلامی “تحریرالشام” نخواهد توانست پاسخگوی مطالبات و خواست‌های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی کارگران و تودەهای مردم زحمتکش سوریه باشد و با مقاومت و اعتراضات کارگران و مردم تهیدست سوریه مواجه خواهد شد و مردم کردستان سوریه نیز ناچار نیستند در برابر حکومت ارتجاع اسلامی دمشق و میلیتاریسم و فشارهای دولت ترکیه به وعده حمایت فاشیست های دولت اسرائیل و یا هم پیمانی با آمریکا امید ببندند. مردم کردستان می توانند با تکیه به دستاوردهای ارزشمند تاکنونی، با تکیه بر یک نیروی مسلح توده‌ای، با حضور فعال خود در همایش‌ها و صحنه سیاسی جامعه و با برافراشتن پرچم مطالبات آزادیخواهانه و برابری طلبانه به پایگاه آزادیخواهی در سراسر سوریه تبدیل شده و حمایت و همبستگی افکار عمومی پیشرو در سراسر سوریه، منطقه و جهان را جلب کنند.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv