چهارشنبه ۲۳ اسفند ۱۴۰۲

پلنوم ششم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران منتخب کنگره سیزدهم  که در روزهای شنبه و یکشنبه ۵ و ۶ اسفند ۱۴۰۲  برابر با ۲۴ و ۲۵ ماه فوریه ۲۰۲۴ برگزار شد، بخش مهمی از مباحث سیاسی خود را به ضرورت گستراندن استراتژی و افق انقلابی و سوسیالیستی و روشنگری در مورد ماهیت واقعی استراتژی و برنامه های نیروهای اپوزیسیون بورژوایی اختصاص داد.
نشست وسیع کمیته مرکزی حزب تأکید کرد، باید در برابر مناسبات سرمایه داری حاکم و حکومت سرمایه اسلامی راه حل و بدیل کارگری و سوسیالیستی را قرار داد، آن را تبلیغ و ترویج و به یک گفتمان نیرومند در درون جامعه تبدیل کرد. لازم است نشان داد سوسیالیسم تنها بدیلی است که می تواند افق رهایی را به روی کارگران و تودەهای مردم محروم ایران بگشاید و به تمام معضلات اقتصادی و مصائب اجتماعی که جامعه را در چنگال خود می فشارد پایان دهد. باید بر خلاف تصوری که ایدئولوگ های طبقات بالا رواج دادەاند، نشان داد که بدیل سوسیالیستی بر پایه های عینی و عملی واقع بینانه استوار است. باید نشان داد که نیروی اجتماعی متحقق کننده سوسیالیسم، یعنی طبقه کارگر که با اعتصابات و اعتراضات خود در صحنه جامعه حضور دارد در روند تکامل مبارزات و سازمانیابی صفوف خود اکثریت محرومان و ستمدیدگان و آزادیخواهان جامعه و جنبش های پیشرو اجتماعی را با خود همراه می کند، در احزاب و سازمانهای سیاسی و کمونیستی خود متشکل می شود و آمادگی انجام این رسالت تاریخی را پیدا می کند.  آلترناتیو سوسیالیستی در مسیر پیشروی خود، در گام نخست رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون می کند. ماشین دولتی موجود را همراه با کلیه ی ارگانهای سرکوب آن درهم می شکند و حکومت شوراهای کارگران و زحمتکشان و فرودستان را برقرار می سازد. حکومت شورائی وسیع ترین آزادی های بدون قید و شرط سیاسی را تأمین و تضمین می نماید. با اجتماعی کردن مالکیت بر وسائل تولید، همه ظرفیتهای اقتصادی و اجتماعی موجود در جامعه ایران را با برنامه و نقشه مند، به کار می گیرد. با رفع بیگانگی تولید کنندگان از کالایی که با نیروی کار، تجربه و تخصص خود تولید می کند اما به سرمایه دار تعلق می گیرد، خلاقیت و توانائی تودەهای آزاد و حاکم بر سرنوشت خود را شکوفا می سازد. بدین ترتیب شکوفائی و توسعه اقتصادی واقعی ممکن می گردد، بازده كار با سرعتى غیر قابل تصور افزایش خواهد یافت، خدمات و محصولات مورد نیاز مردم در مقیاس انبوه برای رفع نیازهای مادی و معنوی انسانها تولید می شوند. مردم از امکانات یکسان و فراوان برای رشد استعداد و توانائی های فردی برخوردار خواهند بود و توانائی های فردی شکوفا میشوند، در چنین جامعه ای آزادی و رفاه هر فرد شرط آزادی و رفاه همگان خواهد بود، مبارزه برای بقای فردی خاتمه می یابد و انسان ها به شرایط واقعا انسانی قدم می گذارند. در نظام اجتماعی سوسیالیستی کار از یک اجبار برای مزد و امرار معاش، به امری داوطلبانه تبدیل می شود، كه صرفا بر اساس درک وظیفه و پاسخگویی به نیاز اجتماعی انجام میگیرد. تکنولوژی و پیشرفتهای علمی در همراهی با پیشرفت های جهانی دانش در خدمت ارتقاء زندگی شهروندان قرار می گیرد و امکان پایین آوردن ساعات کار و افزایش ساعات فراغت را فراهم می آورد. جامعه سوسیالیستی بە اشکال گوناگون نابرابریها و تبعیض ها نظیر ستمکشی زن و ستمگری و … پایان می دهد. تبعیض جنسیتی و تنگ نظری ملی و نژادی جای خود را به همبستگی انسانی خواهد داد. سوسیالیسم به تخریب و فجایع زیست محیطی که هستی، امنیت و رفاه انسان ها را به مخاطره انداختەاند پایان می دهد و حفاظت و بهره برداری عقلانی از طبیعت را به معیار اصلی پیشرفت و توسعه خود تبدیل می کند. تحقق چنین جامعەای، خیال پردازی و تصور مدینه فاضله آرمانی نیست. حرکتی در سیر تحول مادی تاریخ بشر است. نیروی اجتماعی آن در قامت اعتراضات و اعتصابات باشکوه کارگران، اعتراضات تهیدستان شهری در صحنه حضور دارد و امکانات مادی تحقق آن وجود دارد. اما برای ارتقای سازمانیابی این نیروی اجتماعی، برای تقویت و انسجام بخشیدن به گرایش سوسیالیستی در درون طبقه کارگر و برای برپایی یک جنبش شورایی و برای برقراری سوسیالیسم باید آستین ها را بالا زد.
در همان حال که باید بطور اثباتی به تبلیغ و ترویج سوسیالیسم پرداخت و تلاش کرد که بدیل سوسیالیسم را به یک گفتمان نیرومند در جامعه تبدیل کرد، نباید فراموش کرد که حریف اصلی جنبش کارگری و سوسیالیستی در مبارزه برای شکل دادن به آلترناتیو حکومتی جریان های اپوزیسیون نئولیبرال بورژوایی و جمهوری خواه هستند. اینها در همه جنبش های اجتماعی حضور دارند، رفرمیسم پایه اجتماعی اینها در جنبش کارگری را شکل می دهد. فمنیسم لیبرال در جنبش زنان و گرایش لیبرالی و اصلاح طلبی در جنبش دانشجویی این بخش از اپوزیسیون بورژوایی را نمایندگی می کنند.

احزاب ناسیونالیست پایه نفوذ این بخش از اپوزیسیون در کردستان هستند.  اگر جنبش سوسیالیستی به جنبش ضد سرمایه داری طبقه کارگر و نیروی عظیم چپ اجتماعی و جنبش های پیشرو اجتماعی جهت پیشبرد استراتژی انقلابی خود متکی است، این بخش از اپوزیسیون بورژوایی هم به حمایت قدرتهای سرمایه داری در غرب متکی هستند. جنبش سوسیالیستی باید بتواند تناقض استراتژی و برنامه های اقتصادی اپوزیسیون نئولیبرال بورژوایی و جمهوری خواه را با پلاتفرم های مطالباتی و ادعاهایی که در مورد تأمین رفاه اجتماعی، آزادی های سیاسی و برابری زن و مرد و … مطرح می کنند را به روشنی برای کارگران و تودەهای مردم برملا کنند.

ادامه دارد …

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1 (http://www.instagram.com/Peshrawcpiran1)
https://t.me/KomalaCpiranTv