گزارش برگزاری پلنوم دوم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران (قسمت دوم)
سه شنبه ۱ شهریور ۱۴۰۱
پلنوم دوم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران منتخب کنگره سیزدهم در روزهای شنبه و یکشنبه ۸ و ۹ مرداد ۱۴۰۱ برابر با ۳۰ و ۳۱ ماه ژوئیه ۲۰۲۲ برگزار شد. در ادامه گزارش سیاسی کمیته اجرائی حزب به نشست وسیع کمیته مرکزی و مباحث پیرامون آن بطور اجمالی به اوضاع آمریکای لاتین و همچنین به اهداف سفر رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا به خاورمیانه بر متن بحران کنونی جهان پرداخته شد.
*****
در گزارش سیاسی با نگاهی به اوضاع آمریکای لاتین تأکید شد، که با پیروزی گوستاوو پترو در کلمبیا و احتمالاً پیروزی لولا در انتخابات ریاست جمهوری اکتبر برزیل تا پایان سال میلادی، دولت های حاکم در شش اقتصاد بزرگ آمریکای لاتین – آرژانتین، برزیل، شیلی، کلمبیا، مکزیک، و پرو که همگی از متحدان نزدیک آمریکا بودند جای خود را به دولت های چپ گرا خواهند داد. این جابجایی قدرت محصول شکست سیاست های نئولیبرالی و بر متن آن رشد جنبش های توده ای علیه سیاست های ریاضت اقتصادی مورد حمایت صندوق بین المللی پول بوده است. این جابجائی قدرت یکی دیگر از نشانه های زوال هژمونی ایالات متحده آمریکا در آمریکای لاتین است. اما پاشنه آشیل این چپ رفرمیست و دولت های تازه به قدرت رسیده حفظ تمام و کمال ماشین دولتی، ارتش، سازمان پلیس و نیروهای امنیتی و دستگاه عریض و طویل بوروکراسی دولتی است. یعنی همان ساختار دولتی که تا دیروز ابزار دست دولت های راستگرا و طبقه سرمایه دار حاکم در رویاروئی با اعتراضات کارگران و فرودستان جامعه بودند، از این پس قرار است در خدمت دولت های تازه به قدرت رسیده برای ایجاد رفرمهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی که وعده داده اند قرار گیرند. روشن است که دستگاه سرکوب بورژواها نمی تواند در خدمت رفاه و آسایش مردم قرار گیرد. دستگاه دولتی که در آن ژنرال های ارتش، رؤسای پلیس و مدیران فاسدی که در لایه های بالای بوروکراسی اداری و دولتی قرار گرفته اند مانع ایجاد هر گونه رفرم مؤثری در راستای بهبود زندگی کارگران و اقشار پایین جامعه هستند. بنابراین به رغم دست به دست شدن قدرت سیاسی، هرگونه اصلاحی در زمینه کاهش نابرابری، اصلاح سیستم مالیاتی، بهبود خدمات اجتماعی و افزایش دستمزدها فقط می تواند نتیجه سازمانیابی مستقل از دولت طبقه کارگر، سازماندهی توده ای جنبش زنان، جنبش دفاع از محیط زیست و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی باشد.
سفر جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا به خاورمیانه بر متن این اوضاع پرتلاطم جهانی و منطقه‌ای صورت گرفت؛ تغییر و تحولاتی که انبوهی از بحران های اقتصادی و سیاسی، و رقابت‌های بینادولتی در خاورمیانه را نیز دامن زده است. یکی از اهداف بایدن از این سفر ترغیب پادشاهی عربستان به افزایش تولید و صادرات نفت بود تا از این طریق تأثیرات تهاجم روسیه به اوکراین بر بازار جهانی نفت و انرژی را کنترل کند. از دیگر اهداف سفر بایدن شکل دادن به بلوک بندی های جدید در میان دولت نژاد پرست اسرائیل و دیگر متحدان آمریکا در منطقه بود تا به زعم خود خلاء ضعف هژمونی آمریکا در منطقه را رقبای جهانی مانند چین و روسیه پر نکنند. بایدن در ضمن تلاش کرد با بهبود مناسبات دولت عراق با دولت های حاکم در کشورهای حاشیه خلیج و دیگر کشورهای عربی مداخله گری های رژیم جمهوری اسلامی در این کشور را از این طریق نیز به چالش بکشد. سفر بایدن بیانگر این واقعیت بود که خاورمیانه با توجه به موقعیت ژئوپلیتیکی که دارد و بازاری پر رونق برای فروش تسلیحات نظامی کمپانی های آمریکایی، اهمیت خود را برای دولت آمریکا از دست نداده است.
در مورد اوضاع سیاسی ایران، این واقعیت قابل توجه است که با ادامه جنگ امپریالیستی در اوکراین و تثبیت نظام چند قطبی جهان و تشدید رقابت های بین آمریکا و دیگر اعضای ناتو با روسیه و چین، رژیم جمهوری اسلامی در مقایسه با گذشته امکان مانور سیاسی بیشتری در برابر آمریکا و دیگر طرفهای اروپائی برجام پیدا کرده است. با ادامه جنگ در اوکراین و نیاز دولت های غربی به ورود نفت بیشتر به بازارهای جهانی آشکارا در قبال فروش نفت از جانب رژیم اسلامی با اغماض رفتار می کنند. تحت شرایط جدید سران رژیم جمهوری اسلامی در مذاکرات هسته ای سرسختی بیشتری در برابر آمریکا و دیگر دولتهای غربی از خود نشان می دهند. در هفته های اخیر ادعاهای برخی از سران رژیم مبنی بر اینکه توان فنی تولید سلاح هسته ای را پیدا کرده اند نشان از آن دارد که سران رژیم در وسوسه تولید بمب اتمی گرفتار آمده اند. اما به فرض اینکه رژیم به توان تولید سلاح هسته ای دست یابد در آنصورت از مسلح شدن به بمب اتم تنها می تواند به عنوان یک عامل بازدارنده تهدید خارجی استفاده کند، آنهم در شرایطی که عاملی از خارج وی را تهدید نمی کند، نه آمریکا و نه دیگر دولت های اروپایی هنوز خیال سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را ندارند. بنابراین تولید بمب اتم هم بقای رژیم جمهوری اسلامی را تضمین نمی کند و آن را از کابوس سرنگونی نجات نخواهد داد، زیرا جبهه اصلی جنگ در داخل مرزها است. آن نیروهای اجتماعی که برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی لحظه شماری می کنند در داخل مرزهای ایران و بر متن تداوم اعتصابات کارگری، مقاومت و مبارزه شکوهمند زنان و اعتراضات توده ای صفوف خود را فشرده تر و سازمانیافته تر می کنند و گام به گام ملزومات عملی سرنگونی انقلابی رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی را فراهم می آورند.
رژیم همچنین می خواهد از تأثیرات روانی موج بی سابقه تورم و گرانی در سطح جهان هم به عنوان لنگرگاه استفاده نماید و به افکار عمومی چنین القا کند که تورم و گرانی مختص ایران نیست و همه جا غرق در تورم و گرانی است، اما واقعیت این است که در ایران نه تنها تورم و فقر و فلاکت اقتصادی، بلکه همه بحران ها به مرز غیر قابل تحملی رسیده اند.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له