پنجشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۲

شانزدهم آذر نماد مبارزات مستمر و بی وقفه جنبش دانشجویان در سنگر آزادی خواهی و علیه ستم و بی عدالتی است. فریادی که از گلوی دانشجویان تا پیوند با تاثیرگذارترین تحولات اجتماعی تداوم یافته و به ویژه در ده های اخیر تا تعیین تکلیف قاطع و فعال علیه تمامیت نهادهای قدرت و سرکوب با شعار”اصلاح طلب،اصول گرا دیگه تمامه ماجرا” به پیش گام برداشت. بی دلیل نیست که دانشگاه ها یکی از اولین مکان هایی بود که در راستای تبدیل به دانشگاه “پادگانی”، آماج سرکوب های خونین و به تعطیلی کشاندن، اخراج ها و به بند کشیدن وسیع دانشجویان و اساتید مترقی تحت لوای “انقلاب فرهنگی” قرار گرفت. نیروی بالقوه و پر تعداد جنبش دانشجویی بر آمده از دل اکثریت زحمتکش کارد به استخوان رسیده از ستم، سرکوب، فقر و نابرابری، جایگاه خود را در مبارزه، مقاومت و همراهی با مبارزات جاری کارگران،زنان، جوانان و مردم محروم در اعتراضات خیابانی به ویژه خیزش اخیر، دی ماه و آبان خونین، با فریاد «زن، زندگی، آزادی» و «فرزند کارگرانیم، کنارشان می مانیم”، با حضوری مستمر، فعال و مقاوم تعیین نمود. مبارزاتی که با به خون غلطیدن صدها دانشجوی مبارز بر کف خیابان ها و محلات، ساچمه باران شدن چشم ها و پیکرهایشان و به بند کشیده شدن در بازداشتگاه ها و زندان های جهنمی سرکوبگران حاکم، تعلیق ها و محرومیت ها و تصفیه های خشونتبار، متوقف نمانده است. علاوه بر این دانشجویان در سایر عرصه های مبارزاتی درمقابله با خصوصی سازی ،کالایی کردن آموزش، درهم شکستن فضای امنیتی حاکم بردانشگاهها، علیه سرکوب، تبعیض و تفکیک جنسیتی، شرکت در تجمعات روز جهانی کارگر(اول ماه مه)، روز جهانی زن(۸ مارس) ، حمایت و همبستگی با اساتید مترقی تعلیقی و حق تحصیل و…از پا ننشستند. در فضایی که کمیته های انضباطی با همدستی حراستی ها و نیروهای امنیتی همچنان بازداشت و یورش به منازل و ضبط اموال شخصی دانشجویان، هجوم به کلاس ها و ضبط کارت های دانشجویی به بهانه بد پوششی و ضرب و شتم وحشیانه دانشجویان را  کماکان در دستور قرار دارند، «نه» شکوهمند و نمادین دانشگاه پاسخی کوبنده به سراپای چنین بساط خونین و ننگین کنونی است.  

۱۶آذر،روز دانشجو آغاز راهی بی توقف علیه مظاهر نکبت بار هرگونه ستم،تبعیض و سرکوب سیستم ضد علمی و سرمایه سالار ِ حاکمی است که تمامی ابعاد زندگی اجتماعی مردم و آینده نسل جوانان را به تباهی سوق داده است. پیام این روز تاریخی در فریاد اعتراضی “دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد”، ماندگار و جاری خواهد ماند!  آری: “نه پادگان، نه بنگاه، زنده باد دانشگاه “!

۱۶ آذر ۱۴۰۲

گروه اتحاد بازنشستگان

https://t.me/GEtehadbazneshastegan