شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۱

یک‌صد‌و‌دهمین نشست سالانه سازمان جهانی کار (ILO) به مدت ۱۱ روز از جمعه ۶ خرداد تا ۲۱ خرداد در ژنو پایتخت سوئیس برگزاری شد. موضوع‌های مهم که در جریان نشست سال ۲۰۲۲ به آنها پرداخته شد، بحث سلامت و ایمنی حرفه‌ای و شغلی، کارآموزی و اقتصاد اجتماعی و همبستگی کارگران بود.

روز جمعه ۲۰ خرداد هم‌زمان با آخرین روز نشست رسمی سالانه سازمان جهانی کار در ژنو، با دعوت چندین سندیکای کارگری فرانسوی و سوئیسی و تشکل‌های کارگری و دمکراتیک مستقل ایرانی در خارج کشور، مقابل دفتر سازمان ملل محل برپزاری اجلاس، یک گردهمایی در حمایت از کارگران و معلمان ایرانی برگزار شد.

در جریان گردهمایی حمایت از کارگران و معلمان ایرانی، یکی از اصلی‌ترین موضوع‌ها که در تمام بیانیه‌ها و سخنرانی‌های سندیکاهای فرانسوی و سوئیسی بر آن تاکیده شد، زیر پا گذاشتن همه مقاوله‌ نامه‌های مربوط به آزادی تشکل و اجتماعات توسط جمهوری اسلامی و خواست آزادی همه فعالین صنفی و معلمان بود.

در نشست امسال نیز یک هیأت چند ده نفره شامل مقام‌های دولتی، نمایندگان مجلس، کارفرمایان و “نمایندگان کارگری” تشکل‌های حکومتی برای شرکت در نشست سالانه سازمان جهانی کار حضور پیدا کرده بودند تا با گزارش‌های کذب وضعیت اجتماعی در ایران را وارونه جلوه دهند و سرکوب هر نوع اعتراض و دستگیری فعالان صنفی را انکار کنند

پیش از آغاز به کار نشست سالانه سازمان جهانی کار، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان و چند تشکل مستقل صنفی نامه سرگشاده‌ای خطاب به شرکت‌کنندگان در نشست سازمان جهانی کار منتشر کردند که در آن ضمن توضیح وضعیت بحرانی معیشتی عموم مردم، سرکوب اعتراضات، به شرایط و بازداشت گسترده فعالان شناخته شده صنفی شامل معلمان، کارگران و سایر معترضان از سوی حکومت را محکوم کردند و از هیأت‌های نمایندگی شرکت‌کننده در کنفراس به‌ویژه نمایندگان تشکل‌های کارگری خواستند به دلیل عدم اجرای مقاوله ‌نامه‌های سازمان جهانی کار و نقض حقوق اولیه کارگران در ایران، خواستار اخراج نمایندگان “دولت‌ساخته” جمهوری اسلامی از هیأت مدیره سازمان جهانی کار شوند.
خواستهای شورای هماهنگی معلمان و تشکلهای مستقل خطاب به هیأتهای نمایندگی شرکت کننده در اجلاس عبارتند از:

الف) رفع فوری و بی‌قید و شرط تمامی اتهامات منتسب ‌شده به تمامی فعالان صنفی محبوس در ایران و آزادی تمام دستگیرشدگان.

ب) ملزم کردنِ دولت ایران به احترام به حقوق بنیادین کارگران و معلمان و مزدبگیران در زمینه آزادی ایجاد و یا پیوستن به تشکل مستقل صنفی و کارگری، احترام و رعایت حق آزادی بیان و حق تجمع مسالمت‌آمیز بدون بیم و هراس از دخالت نیروهای امنیتی.

ج) بررسی و اقدام در مورد اعزام هیأتی بین‌المللی تحت هماهنگی گروه کارگری سازمان جهانی کار و فدراسیون‌های بین‌المللی اتحادیه‌ای، جهت بررسی شرایط نیروی کار در ایران، نشست با تشکل‌های مستقل صنفی و دیدار از فعالان صنفی زندانی در ایران و خانواده‌های آن‌ها.

د) تقاضای اخراجِ نمایندگان دولت‌ ساخته‌ی ایران از هیأت مدیره سازمان جهانی کار و عدم حمایت از انتخاب مجدد آن‌ها در این‌ هیأت مدیره، به‌دلیل نقض مداوم مقاوله‌ نامه‌های بین‌المللی و عدم پاسخگویی نسبت به سرکوب متداوم تشکل‌ها و فعالان اتحادیه‌ای و صنفی در ایران.