کمال اوکویان دبیر کل حزب کمونیست ترکیه مواضع این حزب را در مورد وضعیت بحرانی کشور تشریح کرد
سه شنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۴

اوکویان اعتراضات اخیر را نه یک واکنش آنی، بلکه حاصل ۲۵ سال فشار، فقر، بیعدالتی و انباشت خشم میداند. او میگوید این فقط به بازداشت اماماوغلو مربوط نیست؛ بلکه مردم از کل سیستم به تنگ آمدهاند. به گفته او، در میان هواداران قدیمی حزب عدالت و توسعه، امیدی باقی نمانده. فقر، گرانی و ناکارآمدی حکومت باعث شده حتی بدنه خودی هم دلسرد شود.
آکپارتی دیگر از موضع قدرت سرکوب نمیکند، بلکه از روی ضعف این کار را میکند. اوکویان هشدار میدهد اگر جنبشها، اعتراضات و اتحادهای اجتماعی، فقط واکنشی و بیبرنامه باشند، اردوغان و آکپارتی دیر یا زود آنها را از هم خواهند پاشاند. تنها راه نجات، داشتن یک برنامه روشن با هدف شفاف برای مبارزه با فقر و تغییر بنیادین ساختار اقتصادی-سیاسی است. او می گوید حزب کمونیست ترکیه نه با حزب جمهوریخواه خلق ائتلاف میکند، نه از آن حمایت. به گفته او اتحاد واقعی، زمانی شکل میگیرد که مردم در میدان، فارغ از وابستگی حزبی، کنار هم بایستند. او در عین حال تصریح می کند: هیچ تغییر مثبتی از مسیر حمایت قدرتهای خارجی به دست نمیآید.
اگر آیندهای روشن برای ترکیه قرار است ساخته شود، باید با اراده مردم ترکیه باشد، وی می گوید: انتخابات زودهنگام ممکن است رخ دهد، اما هشدار میدهد اگر ساختار قدرت تغییر نکند و فقط به تعویض چهرهها بسنده شود، کشور ممکن است یک ۲۳ سال دیگر هم از دست بدهد. در میان پایگاه حزب عدالت و توسعه (آکپارتی) بیاعتمادی و بیانگیزگی جدیای وجود دارد. دلیل اصلی آن هم گرانی زندگی است. میلیونها نفر که به این حزب رأی دادهاند، فقیر بودهاند و اکنون فقیرتر شدهاند. هنوز از آن جدا نشدهاند اما در حال تحلیل رفتن هستند.
زمانی ما به دلیل طرح این حرف ها، مورد انتقاد قرار میگرفتیم. مگر آکپارتی به قول خودشان در سوریه پیروز نشد؟ رژیم اسد که سالها با آن مبارزه کردند را سرنگون نکردند؟ آیا توانستند در جامعه هیجان ایجاد کنند؟ امروز هیچ هیجانی در میان پایگاه آکپارتی نیست. حتی کادرهای خودشان شروع به نوشتن کردهاند. از سکوت شکایت میکنند. و این گسست عمدتاً با زلزله آغاز شد. یعنی گسست اجتماعی، ایدئولوژیک و سیاسیای که زلزله در ترکیه ایجاد کرد، کماهمیت نیست.
ما در وضعیتی قرار داریم که مدیریت وجود ندارد. اگر توان مدیریت وجود داشت، اقدامات پیشگیرانه صورت میگرفت. بهنظر میرسد حتی بوروکراسی اقتصادی از جمله مهمت شیمشک از این تصمیمات بیاطلاع است. برخی اقدامات که باید قبلاً انجام میشد، دیرتر انجام شدهاند. تأخیر داشتهاند. و در این میان، باز هم مردم ما فقیرتر شدند. این حکومت را باید جدی گرفت. باید مقاومت کرد، نباید سر خم کرد. شهروندان باید از حقوق قانونی خود استفاده کنند. نباید فکر کرد که بی فایده است. باید امید را افزایش داد.