پنجشنبه ۴ شهریور ۱۴۰۰

ماههای مرداد و شهریور یادآور یكی از جنایات هولناكی است كه در دوران حاكمیت جمهوری اسلامی، انجام گرفته است. ۳۳ سال پیش در ماههای مرداد و شهریور سال ۱۳۶۷ رژیم اسلامی دست به جنایتی زد كه هم اكنون نیز آثار و اسناد آن شاهد زنده ای بر قصاوت و درنده خویی مقامات رژیم اسلامی هستند. خمینی و مشاوران اصلی اش رفسنجانی، خامنه ای و روحانی که نگران گسترش اعتراضات کارگران و مردم ایران بعد از شکست زبونانه رژیم در جنگ ارتجاعی با عراق بودند با هدف مرعوب کردن مردم به جان آمده از جنگ و فلاکت اقتصادی، برای کشتار زندانیان برنامه ریزی کردند. به گفته علی رازینی رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح در آن سالها فرمان کشتار جمعی زندانیان در سال ۶۷ یکی از چند اقدام مهم خمینی در اواخر عمرش بوده که به گفته او “مسیر آتی حرکت حکومت” را روشن کرده است. پروژه قتل عام و كشتار زندانیان سیاسی در زندانهای ایران از روز جمعه ۲۸ تیر ماه سال ۱۳۶۷ تنها یك روز بعد از سركشیدن جام زهر و پذیرش آتش بس در جنگ ارتجاعی ایران و عراق و بر اساس فرمان خمینی رهبر رژیم اسلامی آغاز شد. در این روز ارتباط زندانهای اصلی ایران با دنیای خارج به تمامی قطع شد و طی حدود دو ماه جنایتی رقم خورد كه جامعه ایران را تا سالها در اندوهی مرگبار فرو برد.

بر اساس فرمان خمینی، هیئت ویژه ای که بعدها به هیئت مرگ شهرت پیدا کرد مرکب از مرتضی اشراقی (دادستان وقت)، ابراهیم رئیسی (معاون وقت دادستان)، حسینعلی نیری (حاکم شرع وقت) و مصطفی پورمحمدی (نماینده وقت وزارت اطلاعات در زندان اوین)  تشكیل و مسئول اجرای پروژه كشتار زندانیان سیاسی شدند. در آن روزها دستگاه كشتار و جنایت رژیم اسلامی هزاران زندانی با گرایشات مختلف سیاسی را به جوخه مرگ سپرد. منتظری در کتاب خاطرات خود با استناد به گزارش‌های دریافتی تعداد آنها را ۲۸۰۰ تا ۳۸۰۰ نفر ذکر کرده است و بر اساس برخی گزارشها بین ۵ تا ۶ هزار انسان مبارز در این جنایت هولناك جانشان را بر سر ایستادگی بر عقاید و باورهایشان از دست دادند.

رژیم تنها پس از ۴ آذر ماه همان سال خانواده های قربانیان را در جریان اعدام آنان قرار داد و پس از این تاریخ بود كه مردم ایران  از وقوع این جنایت علیه بشریت در زندانهای رژیم اسلامی مطلع شدند. به دنبال این جنایت رژیم هزاران تن از زندانیان اعدام شده را در گورهای جمعی در گورستان خاوران دفن كرد، اما این پروژه همزمان در دیگر مناطق ایران و از جمله در كردستان نیز به اجرا درآمد به طوری كه امروز در حقیقت نه از گلزار خاوران، بلكه از گلزارهای خاوران در سراسر ایران باید سخن گفت.

سران جنایتكار جمهوری اسلامی امروز حتی از حضور مادران داغدیده بر سر مزار عزیزانشان وحشت دارند. این روزها دور تا دور گلزار خاوران را، با ماموران لباس شخصی تنیده اند تا مبادا مادری داغدیده، تلاش كند، با حضور بر مزار جانباختگان، قدری خود را تسلی دهد.  سازماندهندگان و مجریان این جنایت هولناک اکنون در رأس قوه مجریه و قضائیه هستند. آگاهانی که از نزدیک تحولات جمهوری اسلامی را تعقیب کرده اند تردیدی ندارند که ۳۳ سال پیش و در هنگام فاجعه کشتار هزاران تن از زندانیان سیاسی و دفن کردن آنان در گورهای دسته جمعی، ابراهیم رئیسی از اعضای هیئت مرگ و خامنه ای از یاران و مشاوران نزدیک شخص خمینی بوده است.

از سوی دیگر سازمان دیده بان حقوق بشر، در سال ۱۳۸۴ در گزارشی که تحت عنوان «وزرای مرگ» منتشر کرد، نقش مستقیم مصطفی پورمحمدی” که در دولت حسن روحانی به عنوان وزیر دادگستری تعیین شده بود و اکنون مشاور رئیس قوه قضائیه است  را در جریان اعدام‌ هزاران تن از زندانیان سیاسی مستند کرده است. در تابستان سال ۱۳۶۷، مصطفی پورمحمدی، معاون وزیر اطلاعات و عضو هیأتی بود که هزاران زندانی سیاسی را بازجویی و به سوی جوخه‌های مرگ فرستاد. احکام مرگ در حالی صادر شد که دادگاه‌های “انقلاب” پیش از آن شمار زیادی از این افراد را محاکمه و به زندان محکوم کرده بودند. ابراهیم رئیسی رئیس پیشین قوه قضائیه و رئیس جمهور کنونی رژیم در مقام معاون وقت دادستان یکی دیگر از مجریان اصلی اعدام های تابستان ۶۷ بوده است.

 
امروز كه به همت مبارزین سیاسی و نجات یافتگان از قتل گاههای اوین، رجایی شهر، عادل آباد، دیزل آباد و زندان سنندج و جاهای دیگر، ابعاد این جنایت ضد بشری روشن شده است، هر سال در ماههای مرداد و شهریور دهها مراسم یادمان و دهها كمپین انتشار خاطرات و اسناد و مدارك مربوط به این جنایات در كشورهای مختلف جهان برگزار می شود. از سوی دیگر جنبش دادخواهی علیه کشتار ۶۷ موفق شده است در یک کارزار حقوقی پرونده اتهامات حمید نوری را که بالغ بر ده هزار صفحه است به دادگاه استکهلم ببرد. دادگاهی که بزرگترین محاکمه تاریخ سوئد در ارتباط با نقض حقوق بین‌الملل و جنایت علیه بشریت است و ۹ ماه طول خواهد کشید. در جلسات این دادگاهی و در این پرونده ‌بارها نام ابراهیم رئیسی به عنوان عضو هیئت مرگ به میان آمده است. این دادگاهی که برگی از کارنامه جنایتبار رژیم جمهوری اسلامی به شمار می آید، همه دولت های غربی این مدافعین دروغین حقوق بشر را در مقابل این پرسش قرار می‌دهد که چگونه ممکن است ابراهیم رئیسی عضو هیأت مرگ در کشتار ۶۷ و از عاملان جنایت علیه بشریت مصون از مجازات باشد و در مجامع بین‌المللی به عنوان رئیس جمهور پذیرفته شود.

کارگران و مردم ایران عوامل مستقیم و غیر مستقیم، مجریان و تائید كنندگان این جنایت را نه فراموش می كنند و نه می بخشند. حضور این جنایتکاران حرفه ای در رأس این حکومت نشان می دهد که اگر مردم به آنان فرصت بدهند همان راهی را می روند كه خمینی با كشتارهای دهه ۶۰ و به اوج رساندن آن در سال ۶۷ به آنها نشان داده است. سرانجام آنروز فرا خواهد رسید که سران جنایتکار جمهوری اسلامی در دادگاه عدل مردم زجر کشیده ایران به محاکمه كشیده شوند، رازهای سر به مهر جنایات بیشماری که مرتکب شده اند بیشتر برملا شود و مجازات شایسته خود را دریافت دارند. یاد جانباختگان قتل عام سال ۶۷ و دیگر جانباختگان راه رهایی بشریت همیشه زنده و گرامی است.