کارگران سرکوب جنبش زن، زندگی، آزادی را بر نمی تابند
شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۲
رژیم جمهوری اسلامی که همچنان در بحران عمیق اقتصادی غوطه ور است و قادر به پاسخگویی به مطالبات و حل معضلات زندگی کارگران و توده های مردم ستمدیدە و اقشار تهیدست جامعه نیست، تصور می‌کند جنبش انقلابی و سراسری ده ماه گذشته را توانسته سرکوب کند و اینک وقت آن رسیده که دستاوردهای این جنبش را بازپس گیرد. این رژیم که از تأمین نیازهای اولیه زندگی کارگران و فرودستان ناتوان است، برای انحراف افکار عمومی جامعه می‌خواهد برای جبران شکست های خود به مصاف زنان آزاده‌ای برود که در جریان جنبش “زن، زندگی، آزادی”، پایه ایدئولوژیک نظام اسلامی را به لرزه در آوردند. زنان با نقش پیشتازی که ایفا کردند نشان دادند که دوران تحمیل قوانین ارتجاعی و زن ستیز اسلامی و حجاب اجباری به سر رسیده است.
به دنبال اعتراضات دانشجویان مبارز دانشگاه هنر، دانشجویان دانشگاه “علامه طباطبایی” نیز در مقابل اعمال وحشیانۀ اوباش و اراذل حراست عکس‌العمل نشان دادند. روز سه شنبه ششم تیرماه یکی از مسئولان مزدور حراست در راه پلۀ دانشگاه با ضرب و شتم سه دانشجو و کوبیدن سر یکی از آنها به دیوار به خاطر عدم رعایت حجاب اسلامی و بکار بردن الفاظ رکیک به آنها حمله ور شد. روز چهارشنبه هفتم تیرماه دانشجویان مبارز این دانشگاه بیانیه ای جمعی تحت عنوان “در محکومیت خشونت علیه سرها” صادر کردند. در بخشی از این بیانیه نوشته بودند: “شکستند سرهای ما را، اما اندیشۀ آزادی که در ذهن ما و باور به پیروزی که در قلب مان ریشه دوانده ازهم گسستنی نیست. از شهریور خونین که بر سر ژینا کوبیدند تا پژواک ضربه‌ای که دیروز از برخورد سر رفیق مان به دیوار برخاست، نشانەای است از اینکه فهمیدەاید آنجا که کسی « نه» می‌گوید سَری است که برخلاف شما در اجارۀ قدرت نیست. امروز از بازداشت و تعلیق در دانشگاه به خشونت علیه سرها روی آوردید تا امکان تخیل و توان «نه» گویی را از بین ببرید و ما را آدمهای منضبطی کنید تا در تمنای مدرک نابینا باشیم. سیاهی بر ما چیره نخواهد شد، چرا که در این ظلمت شب ما سپیدۀ ظفر دیده ایم”. در بخش دیگری از بیانیه پر محتوا، کوبنده و قاطع جمعی از دانشجویان دانشگاه “علامه طباطبایی” آمده: “اکنون گوشهای ما هم بیدار شده است؛ از صدای نوید افکاری و نیکا تا صدای امروز خشونت حراست در دانشکدۀ مدیریت، ما این صداها را همچون سربدارانمان و لاله های درخون خفته از یاد نمی بریم. ما میخواهیم زنده بمانیم، درمقابل شما می ایستیم تا روزی دانشگاهی بدون تبعیض های جنسیتی، بدون کالایی سازی آموزش و بدون حذف به بهانەهای سیاسی، دینی، و عقیدتی را به چنگ می آوریم. دانشگاهی که زندانی در چشم اندازش نباشد و بی هراس از وجود حراست بتوانیم در هوای آن نفس بکشیم، فکر کنیم و رنجی بکاهیم”. در بخش پایانی بیانیه دانشجویان مبارز دانشگاه “علامه طباطبایی” با اتمام حجت به کارگزاران رژیم جنایتکار و زن ستیز اسلامی سرمایه و در همبستگی با تودەهای مردم نوید تداوم مبارزه تا پیروزی نهایی و دفاع از دستاوردها را می‌دهند و می گویند: “ما ابتدا با مردم برای زندگی می کوشیم و سپس در دانشگاه برای مدرک. نیروی زندگی خواهی ما در تحقق « نه» هایمان، بیش از وابستگی‌های شما به آری گو هاست. هیچ‌کس قرار نیست از شما تمکین کند.”
سران رژیم جمهوری اسلامی هنوز پس از ده ماه شکست و زبونی در برابر ارادۀ کارگران، زنان، دانشجویان، معلمان، دانش آموزان و دیگر اقشار جامعه که خامنەای جنایتکار آنها را اراذل و اوباش می‌خواند، نمی‌خواهند بفهمند که در بطن جنبش انقلابی و سراسری علیه جمهوری اسلامی، دیگر جنبش دانشجویی تنها نیستند و در اتحاد و همبستگی با جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی قرار دارد. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت روز پنجم تیرماه طی اطلاعیه ای از مبارزات زنان آزاده و به ویژه دانشجویان دانشگاه هنر حمایت و پشتیبانی کردند. در قسمتی از اطلاعیۀ مزبور درج شده است که: “ما کارگران پروژه ای نفت در کنار دانشجویان دانشگاه هنر ایستاده و به صف همبستگی و اتحاد علیه حجاب اجباری و آپارتاید جنسیتی می پیوندیم و همصدا میگوئیم « نه». دانشجویان، مهسا و مهساها که بخاطر حجاب به قتل رسیدند، فرزندان ما هستند. خشونت حکومت علیه زنان و فشار برای بازگرداندن حجاب بر سر زنان، حمله به ما کارگران و مردم است و حمله به خیزش « زن – زندگی – آزادی» است. ما بارها فریاد زده ایم تا کی خشونت علیه زن و زورگویی بر سر حجاب زیر لوای تحمیل گرسنگی و بی تأمینی بر کل جامعه؟ ما همۀ اینها را تجربه کردەایم و دیگراین سرکوبگریها را بر نمی تابیم. ما کارگران متشکل در شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، قاطعانه از اعتراضات دانشجویان دانشگاه هنر و دانشجویان در همۀ دانشگاهها حمایت می‌کنیم و با تحمیل حجاب و پوشش اجباری به زنان مخالفیم. حق آزادی پوشش یک حق ساده و بدیهی و حداقلی همۀ مردم است. اعتراض حق مسلم ما کارگران و همۀ مردمی است که به ستم و ظلم ٤٤ سالۀ حکومت اسلامی و سرکوب معترضند. ما کارگران هشدار می‌دهیم در صورتی که سرکوب زنان و تعرض به دانشگاهها ادامه یابد و به اذیت و آزار زنان پایان داده نشود، ساکت نخواهیم ماند و همصدا با همۀ مردم ما نیز کار را تعطیل می‌کنیم و دست به اعتراضات گسترده خواهیم زد. پیام ما کارگران را بشنوید.
رژیم زخم خوردۀ و منفور اسلامی مذبوحانه تلاش می‌کند بار دیگر خود را بیازماید و آب رفته را به جوی بازگرداند و زنان آزاده و مبارز را به زیر حجاب اسلامی برگرداند. این درحالی است که با گسترش اعتصاب و اعتراضات کارگری و توده ای مواجه است. بحران های تو در تو و اقتصاد ورشکستۀ نظام اسلامی را نمی توان با تعرض سازمان یافته و اعلام جنگ علیه زنان بی حجاب به کنترل در آورد. طی همین هفتۀ گذشته شاهد موجی از اعتصابات و اعتراضات کارگری، اعتراضات سراسری بازنشستگان، معلمان، دانشجویان و دیگر اقشار تهیدست و جان به لب رسیده در شهرهای مختلف برای تحقق خواسته هایشان در ایران بوده ایم. حکومت اسلامی سرمایه داران که غیر از سرکوب و کشتار، از پاسخگویی به ابتدایی ترین خواست کارگران، زنان، دانشجویان، معلمان، بازنشستگان و سایر اقشار فرودست جامعه ناتوان است و زندگی و معیشت آنان را به فقر و گرسنگی و تباهی کشانده، عمر ننگینش به پایان رسیده و باید برود.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له