کارگر، دانشجو، معلم، اتحاد، اعتصاب!
چهارشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۱
تنها سه روز و در چهار شهر و تنها اعتصاب بخشی از کارگران نفت، گاز و پتروشیمی کافی بود که ذهنیت تاریخی جامعه واکنش نشان داده و شعار ” کارگر نفت ما، رهبر سرسخت ما” را سر دهد. این ذهنیت تاریخی بیدار شده با درخشندگی تمام و بدون لکنت زبان میگوید که فراموش نکنید که در سال ۵۷ همین کارگران نفت بودند که با اعتصابات سراسری خود آخرین میخ را بر تابوت رژیم ستم شاهی زدند. این ذهنیت تاریخی همزمان هشدار میدهد که نباید گذاشت یک بار دیگر تمام جانفشانی های مردم، تمام شور وشوق و مقاومت قهرمانانه و شکوهمند زنان و مردان جوان در خدمت افقی قرار گیرد که بازهم وظیفه ای جز حفظ همین مناسبات بردگی مزدی ندارد. مناسباتی که بطور صوری سخن از آزادی و دمکراسی و سکولاریسم به میان می آورد ولی هم زمان در تدارک آن است که همه آن ارگانهائی که حافظ نظم سرمایه داری موجودند را، باز سازی کند. ارتش و سپاه و پلیس و زندان را این بار شاید با نامهای دیگر ولی با همان وظیفه حفاظت از نظم موجود و سرکوب مطالبات مردم به خدمت گیرد. پارلمان بورژوازی را ایجاد کند تا نمایندگانش مزد بگیران سرمایه باشند. دولت داشته باشد که گوش به فرمان سرمایه داران باشند و مانند ارگان اجرائی سرمایه داران عمل کند. درست با توجه به همین تاریخ خونبار و تجربه بیش از چهار دهه گذشته و انقلابی که از درونش یک ضد انقلاب اسلامی خونخوار بیرون زد، باید هشیار باشیم. سال ۵۷ درست در شرایطی که نظام سلطنت پهلوی با منطق قیام توده ای از صحنه سیاسی جامعه جارو می شد یک بدیل به غایت فاسدتر و ارتجاعی تر را به وسط میدان راندند. در مدتی بسیار کمتر از یکسال با استفاده از “بی بی سی” و دیگر رسانه های امپریالیستی برای این بدیل ارتجاع اسلامی تبلیغات به راه انداختند. فرش قرمز برایش پهن کردند و چهره اش را در”ماه” به مردم نشان دادند. ناآگاهی توده ها و فقدان سازمان و صف مستقل طبقه کارگر که ریشه در شرایط اختناق استبداد سلطنتی داشت به یاری آنان آمد تا توده عظیمی را برای پذیرش این بدیل به غایت ارتجاعی گرد هم آورند.
همه اینها یکبار دیگر میتوانند اتفاق بیفتند اگر از هم اکنون هشیارانه عمل نکنیم. فراموش نکنیم که جامعه از طبقات ومنافع طبقاتی متفاوتی شکل گرفته واین منافع متضاد در لحظاتی که جامعه با گام های بسیار بلند جهت تعین تکلیف قدرت سیاسی به جلو حرکت میکند، بازیگران صحنه نبرد خواهند بود. درست با توجه به همه این تجارب است که ما میگوئیم دولت جدید باید از دل شوراهای کارگران که متکی بر مجامع عمومی آنان هستند، بیرون بیاید. ما میگوئیم تولید کنندکان اصلی ثروت جامعه، زنان و مردان کارگر و زحمتکش، تهیدستان شهری، همین رزمندگان کف خیابان باید قدرت را در دست گیرند. ما میگوئیم ارتش و سپاه پاسداران و کلیه ارگانهای اطلاعات و امنیتی و نظامی حکومت اسلامی منحل باید گردند و یک سازمان مسلح توده ای تحت فرمان حکومت شورایی امور مربوط به حفظ امنیت و دفاع از دستاوردها مردم را برعهده گیرند. دولت جدید باید تمام قوانین اسارت بار وتبعیض جنسیتی که در بستر مناسبات جامعه سرمایه داری ومرد سالار شکل گرفته اند را لغو کند. ما میگوئیم این دولت جدید باید نقطه پایانی بر خصوصی سازی آموزش و پروش و بهداشت بگذارد. دین را از دولت جدا و به معنای واقعی کلمه به امر خصوصی افراد تبدیل کند و اجازه ندهد به نام پاسداری از دین، جامعه را با افکار مسموم وخرافی آلوده سازند. آزادی بی قید و شرط سیاسی تأمین و تضمین گردد. حقوق اقلیت های ملی و مذهبی و دگرباشان جنسی به رسمیت شناخته شود. مجازات اعدام لغو گردد. به سیاستهای ضد زیست محیطی پایان داده شود. بیکاری ریشه کن گردد و کسی مجبور نباشد برای لقمه نانی کولبری کند و دهها مطالبه دیگر که همه روزه در تظاهراتها، اعتراض ها و اعتصابات فریاد زده می شوند.
نباید فریب شعارهای همه با همی نیروهای اپوزیسیون بورژوازی را خورد. زن کارگر با زن سرمایه دار، مرد کارگر با مرد سرمایه دار قابل جمع نیستند. زنان و مردان کارگر و زنان و مردان سرمایه دار متعلق به دو طبقه متخاصم جامعه هستند. رهبران و پیشروان خیزش انقلابی جاری نباید اجازه دهند که سخنگویان اپوزیسیون راست بورژوایی با سوء استفاده از تمایل وحدت طلبانه مردم در مقابله با یک رژیم هار و تا دندان مسلح، صفوف طبقات و منافع طبقاتی متضاد را در هم ریخته و مرزهای منافع طبقات گوناگون را مخدوش سازند. هیچ چیزی برای خیزش انقلابی جاری هلاکت بار تر نیست اگر نتواند صفوف خود را از صفوف آنانیکه بر فراز سر مردم وبه یمن پشتیبانی قدرتهای امپریالیستی خود را برای خزیدن به قدرت آماده میسازند، جدا کند.
خیزش انقلابی در خیابان با وجود تمام سرکوبگریها ادامه دارد. دانشجویان بویژه در طول هفته گذشته قهرمانانه درخشیدند. تعدادی از شهرها به نماد مقاومت و مبارزه تبدیل شده اند. زنان و مردان آزادیخواه با تاکتیک هایی که در سازماندهی اعتراض ها و مقابله با تعرض مزدوران سرکوبگر بکار گرفته اند نیروی دشمن را کلافه کرده اند. همه اینها دستآوردهای گرانقدری هستند که باید حفظ شان کنیم. ما میتوانیم رژیم را سنگر به سنگر به عقب نشانده و به جلو برویم چنانچه رهبران وفعالین کارگری، رهبران خیزش انقلابی در خیابان تصویر روشنی از پروسه پیشروی خیزش انقلابی، تصویر روشنی از سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی، تصویر روشنی از چگونگی در هم شکستن ماشین نظامی رژیم و بالاخره تصویر روشنی از افق پیروزی داشته باشند.
در پنجمین هفته از خیزش انقلابی شعار ” کارگر ، معلم، دانشجو، اتحاد، اعتصاب” در دانشگاهها و گاها در کف خیابان طنین انداز است. در بیانیه های تشکل های دانشجویی و کارگری و اطلاعیه های جوانان انقلابی محلات بر همین ضرورت تأکید می شود. خیزش انقلابی جاری بیصبرانه منتظر ورود قدرتمند میلیونی کارگران در قامت یک طبقه انقلابی و در قامت گورگن نظم سرمایه داری و بردگی حاکم میباشد. نباید از هیچ تلاش و کوششی برای توده ای تر کردن هر چه بیشتر این خیزش انقلابی دریغ کنیم. باید تلاش کرد تا طبقه کارگر در مقیاس وسیع و به مثابه یک طبقه اجتماعی با سلاح نیرومند اعتصاب به میدان بیاید.
شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له