چگونه مبارزه کارگران را متحد و سراسری کنیم؟
چهارشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۲
برای پیوند زدن اعتراضات و اعتصابات کارگران کارخانه ها و مراکز تولیدی مختلف به یکدیگر و سراسری کردن این مبارزات چه باید کرد؟ در شرایط کنونی لازم است در دو جهت گام برداشت. اول تثبیت خواسته ها و شعارهای واحد مبارزاتی در میان کارگران و دوم لازم است تشکل های کارگری مستقل از دولت و فعالین و رهبران عملی بخش های مختلف جنبش کارگری به یکدیگر مرتبط شوند. به عبارات دیگر فقدان مطالبات و شعارهای سراسری و فقدان ارتباط عملی میان کارگران پیشرو و رهبران عملی جنبش کارگری و تشکل های مستقل کارگری در مقیاس سراسری، دو مانع اساسی در سر راه سراسری شدن مبارزات کارگری هستند. فعالین کمونیست جنبش کارگری در شرایط کنونی لازم است تلاش خود را معطوف به رفع این دو مانع اصلی بنمایند.
کارگران لازم است در عرصه های مختلف شعارهای واحد داشته باشند. شعارهایی که خصلت عمومی و فراگیر داشته باشند و خواسته های آنان را در زمینه های مختلف بطور مشخص بیان کنند. وحدت در خواسته ها و شعارها گام مقدم هر نوع وحدت در مبارزه است. هر گاه کارگران چند کارخانه و مؤسسه تولیدی و یا خدماتی توانسته اند خواسته ها یشان را یکی کنند و فعالین و پیشگامان کارگری در این بخش با هم مرتبط شده اند، کارگران توانسته اند مبارزات متحدانه ای را پیش ببرند. برای نمونه معلمان و بازنشستگان به عنوان بخشی از طبقه کارگر با تکیه بر خواسته های مشترک و سازمانیابی سراسری به رغم کمبودهایی که داشتند قادر شدند اعتصابات و اعتراضات سراسری را سازمان بدهند. کارگران پیشرو بخش پروژه ای صنایع نفت و گاز در سالهای اخیر با تأکید بر خواسته های مشترک و با تکیه بر ارتباط و پیوندهایی که با دیگر کارگران پیمانی صنایع نفت و گاز داشتند و با یاری گرفتن از شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای پیام رسان توانستند چند اعتصاب هماهنگ را در ده ها مرکز تولید نفت و گاز و پتروشیمی و شرکتهای وابسته به آن در بیش از دوازده استان برپا و سازماندهی کنند.
همین ساده ترین شکل وحدت از طریق مطالبات و شعارهای واحد و همزمان، به فعالین کارگری پیشرو و تشکل های مستقل کارگری امکان می دهد تا روحیه همبستگی و آگاهی طبقاتی، تشکل پذیری و اعتماد بنفس و ایمان به قدرت طبقه کارگر را در میان کارگران بالا ببرند. همانطور که گفتیم خواسته های واحد سراسری در عین عمومی و فراگیر بودن، خواسته های مشخص و تعریف شده هستند. خواسته ها و مطالباتی هستند که ریشه در کار و زندگی و معیشت کل کارگران دارد و حل سراسری این معضلات را به نیروی کل کارگران طلب می کند. همه کارگران برای افزایش دستمزدها، برای تأمین بیمه های اجتماعی و درمانی، برای بهبود شرایط کار، علیه دستگیری کارگران پیشرو، علیه اخراج و بیکارسازی کارگران و غیره مبارزه می کنند. اگر کارگران پیشرو و تشکل های مستقل کارگری بتوانند در هر زمینه یک خواست و شعار واحد را در میان کارگران تثبیت کنند آنگاه اعتراض در هر کارخانه بر سر این یا آن مسئله معین، می تواند بصورت یک خواست عمومی و طبقاتی مطرح شود و کلیه کارگران را به دخالت در تعیین سرنوشت این مبارزه و به حمایت و همبستگی فراخواند و به میدان بکشد. از میان خواست کارگران بویژه در این دوره لازم است بر خواست افزایش دستمزدها متناسب با تأمین هزینه یک زندگی انسانی، تأمین بیمه های درمانی و اجتماعی، ممنوعیت اخراج کارگران از جانب کارفرما، تأمین بیمه بیکاری و … تأکید شود. این مطالبات از جمله خواسته های محوری کارگران در این دوره است و از زمینه مساعدی برای تبدیل شدن به شعار مبارزاتی کل کارگران برخوردار هستند. فعالین کمونیست و کارگران پیشرو لازم است بکوشند تا این خواسته ها و شعارها در میان توده کارگران جای خود را باز کنند. در جریان مبارزات جاری و جنبش مطالباتی کارگران معمولا اعتراضات در کارخانه ها و واحدهای مختلف با طرح برخی از این خواسته ها جریان می یابد، در چنین شرایطی برای جلب حمایت و همبستگی کارگران واحدهای دیگر لازم است کار و فعالیت سازمانیافته انجام گیرد. این یک گام اساسی در جهت متحد کردن مبارزات کارگری است و امکان می دهد تا حول این شعارهای واحد مبارزات کارگران در کارخانه ها و مؤسسات تولیدی و خدماتی مختلف را حول خواسته های اصلی کل طبقه کارگر متمرکز کنیم و به حرکت در آوریم.
از سوی دیگر، علاوه بر تبلیغ مستمر هر چه وسیع تر خواسته ها و شعارهای سراسری، ایجاد ارتباط ادامه کار و مستمر و سازمانیافته میان کارگران پیشرو و رهبران عملی جنبش کارگری و تشکل های مستقل کارگری اهمیت حیاتی دارد. بویژه در فقدان تشکل های طبقاتی، توده ای و سراسری کارگران این امر بسیار ضروری است. هم جهت کردن، هماهنگی و هم زمانی مبارزات کارگران در بخش های مختلف و جلب به موقع همبستگی و حمایت واحدهای مختلف از یکدیگر، بدون ایجاد ارتباط جدی میان کارگران پیشرو و مبارزی که سر رشته مبارزه در واحدهای مختلف را در دست دارند و تشکل های مستقل کارگری که تاکنون نقش خود در سازماندهی اعتصابات و اعتراضات کارگران به اثبات رسانده اند ممکن نیست. مرتبط شدن این فعالین و تشکل های مستقل کارگری به هم از طریق ایجاد شبکه های به هم مرتبط مبارزاتی و از طریق به یاری گرفتن شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای پیام رسان یکی از راههای مؤثر پیوند فعالین و پیشروان جنبش کارگری است. فعالین کمونیست جنبش کارگری لازم است به طرق مختلف کارگران پیشرو و تشکل های مستقل کارگری را در ارتباط با یکدیگر قرار دهند. ارتباطات کارگران پیشرو و تشکل های مستقل کارگری امکان می دهد تا اعتراضات کارگری در کارخانه های مختلف بیش از پیش بر نقشه و برنامه حساب شده و سنجیده متکی شود و هماهنگ و با همزمانی و همسوئی کافی انجام گیرند. اخبار دقیق و چند و چون مبارزات کارگری از درون این شبکه به هم مرتبط پیشروان کارگری و تشکل ها به سرعت در کارخانه ها و مراکز خدماتی مختلف منتشر می شود و امکان عملی جلب همبستگی و بیرون بردن مبارزه از محدوده کارخانه های منفرد فراهم می گردد.
نهادها و شبکه های امنیتی و جاسوسی مختلف رژیم جمهوری اسلامی و صاحبان کارخانه ها و کارفرمایان برای مقابله با جنبش کارگری به تفرقه در صفوف کارگران امید بسته اند. تفرقه در خواسته ها، تفرقه در شعارها و تفرقه در میان کارگران پیشرو و رهبران عملی مبارزه، هر گامی که فعالین کمونیست جنبش کارگری در جهت از میان بردن این تفرقه بردارند، به هر میزان بتوانند وحدت و هماهنگی در شعارها و وحدت عمل کارگران را به وجود آورند، جنبش کارگری یک گام به مرحله تعرض و اعتلای جنبش کارگری نزدیک می شود. تبلیغ مستمر خواسته ها و شعارهای واحد، ایجاد ارتباط عملی میان پیشروان و رهبران و تشکل های مستقل جنبش کارگری، تقویت پیوندها و رفاقت کارگری اینها آن اقدامات عاجلی هستند که در دستور فعالین کمونیست جنبش کارگری قرار دارند.
سخن روز: شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له