سه شنبه ۲ فروردین ۱۴۰۱

کارگران، مردم مبارز و آزادیخواه !

درود های گرم و بهاری ما را پذیرا باشید.  فرارسیدن نوروز و سال تازه را به همه شما عزیزان صمیمانه شادباش می گوئیم. از صمیم قلب برایتان آرزوی سالی پر از تندرستی، موفقیت و شادکامی می نمائیم. اجازه دهید در چنین روزی یاد عزیزِ هزاران انسان و رفیق کمونیست و انقلابی را که در زندانها و شکنجه گاههای رژیم جهل و جنایت جمهوری اسلامی در دفاع  از آرمان و اعتقادات خود سرفرازانه مقاومت کردند و در راه مبارزه برای رهایی کارگران و مردم محروم و رنج ­دیده جان خود را از دست دادند گرامی بداریم.

با دسته گل زیبای بهاری در مقابل خانواده های داغدارشان سر تعظیم فرود آوریم و به آنها درود بفرستیم که صبورانه درد جانکاه جگرگوشەگانشان را تحمل کردند. با خانواده داغدار صدها کولبر و سوخت بری که با گلوله مزدوران حکومت اسلامی با کوله بارشان به خاک افتادند و جانشان را از دست دادند، شریک غم باشیم و به آنها درود می فرستیم. بگذارید با خانوادۀ هزاران قربانی که سال گذشتهٌ در ایران بر اثر ویروس کرونا جانشان را از دست دادند ابراز همدردی کنیم.

فرارسیدن نوروز و بهار و آغاز سال نو را صمیمانه و با قلبی مملو از محبت و وفاداری به عزیزان زندانی سیاسی که به جرم دفاع از آزادی و حقوق انسانی، دستگیر شدند و در سیاهچالهای رژیم جمهوری اسلامی مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفتند، تبریک و شادباش می گوئیم. مقاومتشان در مقابل رژیم اسلامی سرمایه را ارج می نهیم. به امید آنکه به زودی درِ زندانهای رژیم اسلامی را با قیامی توده ای در هم شکنیم و این عزیزان را سربلند و پیروز مند در آغوش کشیم.

به همه زنان و مردان کارگر، معلم، دانشجو، بازنشسته، وکلای مبارز و همه آزادیخواهانی که در سال گذشته با اعتصابات و اعتراضات و تجمعات خود در مقابل ستم و بیداد رژیم اسلامی سرمایه مقاومت و مبارزه کردند، به جرم دفاع از حق و حقوق انسانی خود با تهدید، یورش، دستگیری و زندان و شکنجه نیروهای سرکوبگر نظامی و امنیتی رژیم مواجه شدند، درورد می فرستیم و فرارسیدن نوروز و بهار و سال نو را به آنان شادباش می گوئیم و برایشان سالی پر دستاورد مبارزاتی آرزو داریم.

کارگران عزیز!

امسال در شرایطی به استقبال نوروز می رویم که سفره های نوروزیمان خالی تر و بی رونق تر از پارسال شده است. بیشتر از سالهای گذشته با جیب خالی در مقابل خانواده و کودکانمان که آرزوی داشتن حداقل یک پیراهن نو برای پوشیدن و یک وعده غذای مناسب در نوروز دارند، عذاب می کشیم. امسال در شرایطی به استقبال نوروز می رویم که پدیده های دردناک آسیب های اجتماعی از قبیل ذباله گردی، کودکان کار و خیابان، تن فروشی و کلیه فروشی، اعتیاد، کارتن خوابی و گورخوابی و غیره و غیره که از دستاوردهای رژیم اسلامی سرمایه برای ما کارگران و مردم فرودست جامعه است، روز به روز افزایش می یابند. این در حالی است که سرمایه داران، سران و کاربدستان رژیم از آخوند تا پاسدار و منسوبان و نزدیکانشان، ثروت و سامان ما کارگران را به تاراج بردۀ، جیبها و حسابهای بانکی شان را پر کرده و با بهره برداری از امکانات جامعه برای خود و خانواده شان زندگی شاهانه مهیا کرده اند.

این حکومت ورشکسته با بحرانهای عمیق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی روبرو ست، امسال نیز برمتن بحرانهای منطقه ای و بین‌المللی در مانده تر از سالهای گذشته است. حاکمان جمهوری اسلامی نه تنها نمی توانند بهبودی در أوضاع فلاکتباری که برای ما کارگران و توده های مردم تهیدست و زحمتکش جامعه ایجاد کنند، بلکه علیه مطالبات ما کارگران شمشیر را از رو بسته اند. با یکدست کردن حکومت و سرکار آوردن دولت و مجلس متشکل از پاسداران و مهره های امنیتی در مقابل خواست بسیار طبیعی مان که تأمین یک زندگی عادی و شایسته انسان است، به خشن ترین و غیر انسانی ترین وجه ”قانون” ضد کارگری وضع می کنند، سرکوب می کنند، حقوق ما را پایمال می نمایند و مطالباتمان را بی پاسخ می گذارند. در حالی که خود دولت هزینه سبد معیشت یک خانواده کارگری را ۹ میلیون تومان اعلام کرده است؛ در حالی که شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، اتحاد بازنشستگان و دیگر تشکلهای کارگری اعلام کرده اند دستمزد هیچ کارگری نباید از ۱۶ میلیون تومان در ماه کمتر باشد؛ درحالی که ارزش پول رایج رژیم روز به روز بی ارزش تر می شود، ” شورای عالی کار” دست ساز رژیم حداقل دستمزد کارگران برای سال ۱۴۰۱ را چهار میلیون و ۱۸۰ هزار تومان اعلام کرده است. این کماکان به معنای تداوم زندگی با دستمزد چهار مرتبه زیر خط فقر برای کارگران است. البته این چندرغاز هم نه برای همه کارگران بلکه تنها برای کارگرانی است که شانس گیر آوردن کاری ثابت داشته اند.

تصمیم مجلس و دولت ضد کارگری و ورشکسته رئیسی برای حذف ارز ترجیحی ”۴۲۰۰ تومانی” که به واردات دارو و بعضی أقلام غذایی مورد نیاز زندگی اختصاص داده شده بود، نشانه بن بست و ته کشیدن ذخایر حکومت است و شوک سرسام آور دیگری به بازار متلاطم موجود وارد می سازد. قیمت این أقلام را چندین برابر افزایش می دهد و جمع کثیر دیگر از توده های مردم تهیدست ایران از کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، دستفروشان، حاشیه نشینان و دیگر تهیدستان را با گرسنگی و فقر مطلق مواجه می سازد.

حکومت سرمایه داری جمهوری اسلامی با سیاست هایش اوضاع اقتصادی ایران را به ورشکستگی و افلاس کشانده است. خامنه ای و دیگر سران شیاد حکومت و کارگزاران لیبرال داخل و خارج، امسال با وجود مجلس و دولت یک دست، دیگر نمی توانند تقصیر وجود فقر و فلاکت جامعه را تحت عنوان ”سؤ مدیریت” به کردن جناح دیگر آویزان کنند. در چنین شرایطی آنان می خواهند هزینه های ناشی از تحریمهای بین المللی، سیاستهای پر هزینه توسعه طلبی، هزینه های کلان نظامی و دستگاهای جاسوسی و امنیت و دزدی و اختلاسهای هزاران میلیاردی مقامات و منسوبان رژیم را با سرکوب و زور سرنیزه به سفره بی رونق و خالی کارگران و مردم تهیدست جامعه تحمیل کند.

اما ازسوی دیگر کارگران و توده های مردم زحمتکش جامعه در مقابل ستم و نابرابری و أوضاع فلاکتبار زندگی ساکت نبوده اند. علیرغم فضای سرکوب و اعدامهایی که رژیم جمهوری اسلامی برجامعه حاکم کرده است، هر روزه علیه این اوضاع  دست به اعتراض و اعتصاب زده اند.  جنبش مطالباتی کارگران و دیگر اقشار فرودست جامعه روز به روز متشکل تر و گسترده‌تر برای تحقق خواست و مطالبات به میدان آمده اند. در سال گذشته علیرغم موج سرکوب و بگیر و ببندها شاهد اعتصابات، اعتراضات کارگری در هفت تپه، صنایع نفت، گاز و پترشیمی، معادن، راه آهن، شهرداری ها و دیگر مراکز تولیدی و خدماتی بودیم. شاهد بودیم که چگونه به فراخوانهای تشکلها و شوراهای هماهنگی تجمعات و اعتراضات شکوهمند، متشکل و سراسری معلمان و بازنشستگان برپا می گردد. شاهد خیزش های توده ای علیه حکومت اسلامی در أصفهان، خوزستان، کهگیلویه و غیره علیه بی آبی، بی برقی، سیل زدگی و تخریب محیط زیست بودیم. در تمام این تجمعات و اعتراضات کارگران و مردم معترض و مبارز با دفاع و پشتیبانی از همدیگر و با سردادن شعارهای سیاسی و مطالباتی حکومت اسلامی را به عنوان عامل اصلی نابسامانی فقر و فلاکت معرفی می کنند. صراحتأ فریاد بر می آورند و به رژیم هشدار می دهند که ” هرگز نخواهید توانست فریادهای ما را خاموش کنید”. از پای نخواهیم نشست و علیرغم فضای سرکوب و ارعاب، وجود زندان و شکنجه و اعدام، بر تداوم و گسترش اعتراضات تا رسیدن به خواستها و مطالبات مان پای می فشاریم و ” به زودی بار دیگر خیابانها را فتح خواهیم نمود”.

کارگران، فعالین پیشرو و کمونیست!

جمهوری اسلامی اینک با اقتصاد درهم ریخته و بحرانی، دزدی و فساد نهادینه شده در همه ارکان حاکمیت، عجز و ناتوانی در حل معضلات و پاسخگویی به مطالبات کارگران و اقشار تهیدست جامعه در موقعیت بسیار ضعیفی قرار دارد. گسترش و ابعاد اعتصابات و اعتراضات کارگران و اقشار فرودست جامعه در این دوره نشان می‌دهد که مبارزه برای پایان دادن به این أوضاع فلاکتبار وارد مرحله تازه ای شده است. چنین شرایطی زمینه و بستر مناسب برای همبستگی و نهادینه کردن پیوندها و همکاری و تحکیم صفوف و سازمانیابی در جهت ایجاد شوراها و کمیته های محلات و ایجاد تشکلهای توده ای و طبقاتی فراهم آورده است.  متشکل شدن نیروی عظیم و پراکنده کارگران همراه دیگر توده های مردم زحمتکش در سطح سراسری از چنان ظرفیت بالقوه عظیمی برخوردار خواهد بود که بتواند به تداوم حاکمیت جمهوری اسلامی پایان دهد. برای انجام چنین وظایفی قدمهای بزرگتری برداریم.

بار دیگر فرا رسیدن نوروز و سال نو را به همه شما شادباش می گوئیم.

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران

نوروز ۱۴۰۱
مارس ٢٠٢۲