پیام تشکل های مستقل ایران به کارگران و تشکل های مستقل کارگری همه کشورها و اعتراض به سازمان جهانی کار ( ILO ).
چهارشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۴
هر ساله در ماه ژوئن سازمان جهانی کار (ILO) تشکیل جلسه می دهد. این اجلاس آنچنان که برگزارکنندگان آن را توصیف می کنند و اهدافی که برای آن بر شمرده اند، به این خاطراست که نمایندگان کارگران و یا تشکل های کارگری جهان گرد هم آیند و بر اساس گزارش ها و اطلاعات بدست آمده پیرامون شرایط کار، معیشت و قوانین حاکم بر مراکز کارگری به بحث بنشینند. لیکن کارگران ایران به خاطر وجود تبعيض ها، سرکوب ها و اعمال قوانین ضد کارگری از سوی دولت و کارفرما، در این اجلاس نماینده ای ندارند و واقعیات موجود در کشور ما به صورت واژگونه و غیر واقعی در آنجا انعکاس می یابد.
نه وابستگان به جمهوری اسلامی و نه تشکل سازانی که بر فراز توده های کارگر در خارج از کشور سودای نمایندگی کارگران را در سر می پرورند، هیچکدام نماینده واقعی کارگران ایران نیستند. یکصد و سیزدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار در روز های ۲ تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ در ژنو برگزار می‌شود. طبقه کارگر و تشکل های مستقل کارگری بدون ذره ای توهم نسبت به این نهاد بین المللی، اعلام می دارند که: کارگران ایران به دلیل سرکوب ها و محرومیت هایی که حاکمیت اسلامی علیه آنها اعمال می کند، از هیچ حقی از جمله حق تشکل و انتخاب نمایندگان واقعی خود بر خوردار نیستند. در تمام حیات ۴۶ ساله جمهوری اسلامی هرگونه تلاش برای ایجاد تشکل های مستقل و تغییر در شرایط سخت کار و زندگی با سرکوب و زندان مواجه شده است.
در همین راستا سازمان جهانی کار نیز به رغم منشور و مقرراتی که تحت عنوان قوانین بنیادین کار نام برده می شود، لیکن به منافع کارگران ایران وقعی نگذاشته و همچون همدست و همکار جمهوری اسلامی، تشکل های حکومتی مانند خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار و نمایندگان دست چین آنها را در جایگاه نمایندگان واقعی کارگران پذیرفته و با این عمل ضد کارگری، موجب اعتبار بخشیدن به دشمنان کارگران شده است. از این رو ما کارگران و بازنشستگان و تشکل های مستقل کارگری ایران خواهان طرد نمایندگان جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار ( ILO) هستیم.
✔️ ما خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط کارگران، معلمان، بازنشستگان و زنان زندانی و تمامی زندانیان سیاسی و بازگشت آنها به کار و منع تعقیب آنها هستیم.
( هم اکنون تعدادی از کارگران عضو سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، معلمان عضو کانون های صنفی معلمان و کارگران بازنشسته با احکام طولانی مدت در زندان هستند.)
✔️ حق تشکل، اعتراض، اعتصاب، امنیت شغلی و ایمنی کار.
✔️ لغو خصوصی سازی، قراردادهای موقت، برچیدن شرکت های پیمانکاری تأمین نیروی کار.
✔️ کاهش سن بازنشستگی، افزایش دستمزدها، کاهش ساعات کار.
✔️ منع تبعیض به علیه کارگران مهاجر در ایران.
✔️ منع تبعیض جنسیتی و برابری مزد و مزایای شغلی زنان و مردان کارگر.
✔️ منع کار کودکان ، تأمین معیشت و رفاه اجتماعی، بهداشت و درمان و آموزش رایگان.
✔️ لغو فوری دستگیری، زندان، شکنجه و اعدام هستیم.
کارگران برای تحقق این خواست ها راهی جز مبارزه متشکل و سازماندهی تشکل توده ای خود ندارند. کارگران ایران نیازمند همبستگی و حمایت زنان و مردان کارگر در سطح بین المللی می باشند.
زنده باد همبستگی جهانی کارگران
سپاس از تلاش همکاران در آکسیون ۶ ژوئن که روبروی محل اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو، در اعتراض به حضور هیئت ضد کارگری اعزامی از ایران، تجمع بر پا کرده اند. دست آنها را به گرمی می فشاریم.
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
گروه اتحاد بازنشستگان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
کارگران بازنشسته خوزستان
۲۷ مه ۲٠۲٥ – ۶ خرداد ۱٤٠٤ خورشیدی
بازنشر:
سه شنبه ۶ خرداد ۱۴۰۴