پلنوم چهارم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران برگزار شد (قسمت سوم)
یکشنبه ۲۷ فروردین ۱۴۰۲
فروردین ۱۴۰۲- آوریل ۲۰۲۳
پلنوم چهارم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران منتخب کنگره سیزدهم که در روزهای شنبه و یکشنبه ۱۲ و ۱۳ فروردین ۱۴۰۲ برابر با ۱ و ۲ ماه آوریل ۲۰۲۳ برگزار شد در بخشی از مباحث خود پیرامون گزارش سیاسی کمیته اجرائی حزب به پلنوم، بعد از نگاهی به اوضاع جهان و موقعیت منطقه ای رژیم جمهوری اسلامی به روند اوضاع سیاسی در ایران پرداخت. در این بخش از مباحث تأکید شد که با گذشت هفت ماه از آغاز طغیان خشم و اعتراض زنان و مردان آزادیخواه ایران که قتل دولتی ژینا جرقه آن را زد، یک تصویر عینی از روند اوضاع سیاسی ایران، به ما نشان می دهد که جنبش انقلابی جاری اگر چه از اعتراض ها و جنگ و گریزهای خیابانی هر روزه و پر تلفات سه ماهه اول فاصله گرفته است، اما به اشکال مختلف ادامه دارد و استمرار خود را در شکل برآمد جنبش مطالباتی کارگران، معلمان و بازنشستگان و رادیکالیزه شدن و سیاسی تر شدن هر چه بیشتر مطالبات آنها و اعتراض های توده ای متناوب در شهرهای مختلف ایران حفظ کرده است. مراسم چهار شنبه سوری در محلات بیش از یک صد شهر و کلان شهر ایران که توأم با برپائی تجمع های اعتراضی و فریاد شعارهای کوبنده علیه سران رژیم و مقابله و رویارویی با یورش نیروهای سربکوبگر بود، بار دیگر نشان داد که این جنبش نه فقط سر بازایستادن ندارد، بلکه همچنان پتانسیل حضور در خیابان به عنوان یکی از سنگرهای مبارزه و مقابله با نیروهای دشمن را حفظ کرده است. از اینرو ده ها نفر کشته، صدها نفر زخمی و دستگیری هزاران نفر در چهارشنبه سوری مانع آن نشد که این اعتراضات در روزهای بعد هم ادامه یابند. حفظ ظرفیت اعتلایی این جنبش ناشی از این واقعیت است که رژیم جمهوری اسلامی فقط با تکیه بر گسترش دامنه سرکوب توانسته تا حدی از دامنه اعتراضات خیابانی بکاهد و گرنه قادر به بهبود ولو جزئی در وضعیت معیشتی و هیچ عرصه ای از زندگی مردم نیست. این درماندگی در حالی که ترس توده ها فرو ریخته و دستگاه ایدئولوژیک رژیم هم توان مشروعیت بخشیدن به این اوضاع را از دست داده، امکان فوران آتش خشم و اعتراض مردم را زنده نگاه داشته است.
حفظ این ظرفیت ها و تداوم جنبش انقلابی بیانگر آن است که سرکوب های گسترده در سراسر ایران و کشتار در سیستان و بلوچستان و کردستان و حملات شیمیایی به مدارس دخترانه نه فقط توده مردم را مرعوب نکرده، بلکه نیروی همبستگی در میان مردم را تقویت کرده است. در کارخانه، در دانشگاه، در مدرسه و در محلات شهرها همه جا ترس از سرکوب جای خود را به مقاومت و مبارزه و تعرض متقابل علیه نیروهای سرکوبگر و کل دستگاه حاکم داده است. اگر تشدید و گستردگی سرکوب نتوانسته توده های به پا خاسته مردم را مرعوب کند، اما تداوم جنبش انقلابی قادر شده انسجام صفوف نیروهای حکومتی را که با یکدست کردن مراکز سه گانه قدرت در آخرین نمایش های انتخاباتی و نقل و انتقال ها در قوه قضائیه بدست آمده بود را در هم کوبد. سندی که اخیرا از نشست فرماندهان سپاه پاسداران و نیروهای امنیتی با خامنه ای انتشار یافته تا حدودی درماندگی و آغاز روند فروپاشی نیروهای سرکوبگر رژیم را نشان می دهد. فرماندهان سپاه آشکارا از ریزش نیروهای وفادار حکومتی سخن می گویند. فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا از خنثی شدن طرح حمله توپخانه‌ای توسط افرادی از توپخانه سپاه به چند نقطه حساس حکومت در پایتخت از جمله به بیت خامنه‌ای خبر میدهد. فرمانده سپاه قدس اعتراف میکند که نیروهای سپاه قدس به اسرائیل اطلاعات میفروشند و به همین دلیل اسرائیل از نقشه های ما از قبل خبر دارد و مدام ضربه میخوریم. از استعفا و کنار کشیدن هزاران نفر از نیروها سخن میگویند و … مفاد این نوع اسناد و سیر عینی وقایع بیانگر این واقعیت است که اگر جمهوری اسلامی در رویارویی با جنبش انقلابی جاری به سرکوب و کشتار در ابعاد خیزش آبان ۹۸ روی نیاورد و به آزادی گزینشی بخشی از دستگیر شدگان تن داد، این نه از روی نقشه ای آگاهانه، بلکه از سر ضعف و ناتوانی و نگرانی سران رژیم از گسترش ریزش در صفوف نیروهای سرکوبگر بوده است. این فاکتور هم دال بر تغییر توازن قوا به سود جنبش های پیشرو اجتماعی است.
آنچه روشن است تداوم جنبش انقلابی جاری و شجاعت و از خود گذشتگی زنان و مردان جوان در مبارزه برای به زیر کشیدن کلیت رژیم و در مقابله با نیروهای سرکوبگر انسجام صفوف نیروهای رژیم را متزلزل کرده و آن را با بحران حکومتی روبرو کرده است. تداوم فشار جنبش انقلابی جاری، خطر فروپاشی اقتصادی و انزوای رژیم جمهوری اسلامی در سطح جهانی و منطقه ای و تشدید نزاع و کشمکش در میان سران حکومتی توازن قوا را عمیقا به سود صف مبارزه توده ها، جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی تغییر داده است. با این وصف اگر انقلاب جاری هنوز نتوانسته بر ضعف های خود غلبه کند، هنوز توده های عاصی از این اوضاع در ابعاد میلیونی به میدان این مبارزه نیامده اند، اعتصابات کارگری هنوز مراکز صنعتی کلیدی را در بر نگرفته و سراسری نشدەاند، روند سازمانیابی از پایین به مرحله ای نرسیده که دستاوردهای تاکنونی را تثبیت کند، اما توازن قوای فعلی بستری مناسب برای غلبه بر این ضعف ها را فراهم آورده است.
شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له