پلنوم سوم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران برگزار شد. قسمت سوم
چهارشنبه ۲ آذر ۱۴۰۱
در پلنوم سوم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران منتخب کنگره سیزدهم که در روزهای شنبه و یکشنبه ۲۱ و ۲۲ آبان ۱۴۰۱ برابر با ۱۲ و ۱۳ ماه نوامبر ۲۰۲۲ برگزار شد، بخش عمده بحث ها حول گزارش سیاسی کمیته اجرائی به پلنوم که تحت عنوان جنبش انقلابی ژینا و وظایف کمونیست ها تهیه ارائه شده بود متمرکز شد. در بخشی از این گزارش با تحلیل اوضاع سیاسی و روند تحولات تأکید شد که جامعه ایران در یک موقعیت انقلابی قرار گرفته است. اما روحیات رزمندگان کف خیابان و شور انقلابی که خصلت نمای یک موقعیت انقلابی است، هنوز در میان توده ی کارگران در مراکز و مجتمع‌های بزرگ تولیدی و خدماتی فراگیر نشده است. به رغم تلاش و زحمات فعالین و رهبران رادیکال کارگری بخش های وسیعی از کارگران هنوز به این نتیجه نرسیده اند که برای برون رفت از این همه فقر و بی حقوقی سیاسی و برای عبور از حکومت اسلامی و مناسبات سرمایهداری باید با سلاح نیرومند اعتصاب به این خیزش انقلابی بپیوندند. این تجربه بیانگر این واقعیت است که همه مؤلفه های یک موقعیت انقلابی همزمان با هم آماده نمی شوند. اما تحت تأثیر فضای عمومی جامعه روحیه کارگران هم بسرعت در حال تغییر است، کارگران نیز به مرحله تعرض گام می گذارند. این اوضاع انقلابی کمک می کند که جنبش کارگری با سرعتی چند برابر از سرعت تکامل این جنبش در اوضاع عادی بر ضعف های خود غلبه پیدا کند و با اعتصابات خود راه پیشروی جنبش انقلابی جاری را هموار نماید.
از آنجا که انقلاب محتمل ترین راه به قدرت رسیدن طبقه کارگر است، قرار گرفتن در موقعیت انقلابی از این روی برای کمونیست ها اهمیت حیاتی دارد که برای طبقه کارگر فرصت سرنگونی انقلابی حاکمیت بورژوایی و تسخیر قدرت سیاسی را فراهم میآورد. با این وصف روشن است که قرار گرفتن در موقعیت انقلابی به خودی خود، وقوع انقلاب و پیروزی طبقه کارگر در تصرف قدرت سیاسی را تضمین نمی‌کند. برای وقوع انقلابی که نظام جمهوری اسلامی را به شیوه انقلابی به زیر بکشد، طبقه کارگر به قدرت سیاسی برسد و تحول در بنیادهای مناسبات سرمایهداری را در دستور کار خود قرار دهد، علاوه بر تغییرات و زمینه‌های عینی و اجتماعی که از اراده احزاب و نیروهای سیاسی خارج است، لازم است طبقه کارگر انقلابی یعنی لوکوموتیو اصلی انقلاب به میزان کافی سازمانیافته، آگاه و نیرومند باشد تا بتواند رسالت تاریخی خود را به انجام برساند. این کافی نیست که طبقه حاکم نتواند به شکل سابق به حاکمیت خویش ادامه دهد، فقر طبقات فرودست به شرایط و موقعیت غیرقابل تحملی رسیده باشد و کارگران نخواهند به شکل سابق زندگی کنند و به میدان عمل مستقل علیه وضع موجود کشانده شوند، بلکه علاوه بر این پیش شرط ها، لازم است طبقه کارگر توانائی انجام رسالت تاریخی را هم در خود به وجود آورده باشد. طبقه کارگر بدون سازمانیابی در تشکلهای طبقاتی و توده‌ای و حزب سیاسی کمونیستی خود و ایجاد تشکل و فراگیر کردن نهادهایی از نوع کمیتههای اعتصاب و ایجاد شوراهای کارگری که اعتصابات و مبارزات جاری کارگران را هدایت و رهبری کنند، نمی‌تواند ظرفیت‌های خود را برای ایجاد این تحولات انقلابی به کار گیرد. در لحظه کنونی چیره شدن بر این ضعف و کمبودها و آماده کردن طبقه کارگر برای رهبری این جنبش انقلابی، وظایف سنگینی را بر دوش فعالین و رهبران سوسیالیست جنبش کارگری و احزاب و سازمانهای کمونیستی قرار می دهد.
پلنوم سوم کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران در ادامه مباحث خود به وظایف کمونیست ها در شرایط کنونی پرداخت.
کمک به تداوم و پیشروی جنبش انقلابی جاری از جمله وظایف محوری کمونیست ها در شرایط کنونی است. از آنجا که تداوم و پیشروی این خیزش انقلابی در گرو هرچه توده ای تر شدن آن است، تلاش در این راستا یکی از وظایف محوری کمونیست ها را تشکیل می دهد. این خیزش انقلابی هر چه ادامه یابد عمیق تر می شود و فرصت بیشتری برای رهبران کارگری جهت بسیج و به میدان آوردن توده ی کارگران ایجاد می کند. سرکوب شدید، نگرانی از سرنوشت مبارزات توده ها، فقدان وجود یک آلترناتیو نیرومند انقلابی که توده ها برای عبور از جمهوری اسلامی و تحقق خواسته هایشان و به آن امید ببندند از جمله فاکتورهای تعیین کننده‌ای به شمار می‌آیند که در برابر گسترش این خیزش انقلابی قرار دارند. در حالیکه حکومت اسلامی سرمایه داران دارای نیروی سازمان یافته تا دندان مسلحی است که در کشتار مردم تردیدی به خود راه نمی دهد، جنگ و گریزهای خیابانی با همه اهمیتی که دارند، اما به تنهائی قادر نیستند، این رژیم را به زانو درآورند. آنچه که می تواند کمر رژیم اسلامی را بشکند، اعتصابات سیاسی عمومی و پی در پی و سرتاسری است. اما اعتصاب شکل مشخص و جاافتاده و سنتی جنبش کارگری است. کارگران پیشرو و معلمان مبارز می توانند این شکل طبیعی ابراز وجود مبارزاتی خود را به دیگر بخشهای جامعه تسری دهند. عمق نارضایتی اکثریت مردم از شرایط فلاکتبار اقتصادی، وضعیتی را بوجود آورده است که زحمتکشان و تهیدستان، پرستاران ،دانشجویان دانشگاه‌ها، هنرمندان و روشنفکران، به سهولت به این اعتصابها خواهند پیوست. اعتصاب سیاسی عمومی که اعتصاب کارگران ستون فقرات آن را تشکیل دهد قدرت مانور را از رژیم سلب و ماشین سرکوب آن را زمینگیر و فلج می کند. از طریق اعتصاب سیاسی عمومی توده های میلیونی فعال می شوند و از حرکت جمعی و هماهنگ خود نیرو و امید می گیرند. سرنگونی جمهوری اسلامی بدون بسیج میلیونی توده ها بر علیه وضع موجود ممکن نیست و اعتصاب عمومی که بطور طبیعی سیاسی خواهد بود، امکان این بسیج توده ای را فراهم می سازد.
در بخش دیگر مباحث پلنوم بر ضرورت سیاسی و طبقاتی به میدان آمدن طبقه کارگر تأکید شد. اکنون در شرایطی که حدود دو ماه از آغاز خیزش انقلابی ژینا می گذرد، از زاویه منافع آنی و آتی طبقه کارگر پیوستن به این خیزش انقلابی که سرنگونی حکومت اسلامی را در چشم انداز قرار داده است به یک ضرورت سیاسی و طبقاتی برای کارگران تبدیل شده است. تردیدی نیست که رهبران و فعالین جنبش کارگری به ضرورت سیاسی و طبقاتی به میدان آمدن طبقه کارگر و تلاش برای تأمین هژمونی جنبش کارگری واقف هستند. اما باید توجه داشت که سرکوب شدید، تهدید به اخراج، فقر بی سابقه و نگرانی از تأثیرات پیامدهای اعتصاب بر زندگی خانواده های کارگری در حالی که خط فقر نسبی خانوارها در ایران به بالای ۱۸ میلیون تومان در ماه رسیده است ، از جمله موانعی هستند که فعالین و رهبران کارگری برای سازماندهی اعتصاب و بسیج کارگران با آن روبرو می باشند. اولین موج اعترضی کارگران در صنایع نفت و پتروشیمی در همبستگی با این خیزش انقلابی با سرکوب شدید و دستگیری ده ها تن از کارگران مواجه شد. فراخوان شورای سازماندهی کارگران پروژه ای نفت برای آغاز اعتصاب کارگران در هفتم آبان به دلیل شرایط امنیتی در محیط های کار و بگیر و ببند کارگران به بعد موکول شد. در هفت تپه کارگران نیشکر اعتصابی دو روزه را آزمون کردند که با کارشکنی و اخلال روبرو شد. در فولاد اهواز نیز دورخیزی برای اعتصاب مشاهده شد. کارگران دربخش‌های استراتژیک نفت و گاز، پتروشیمی، پالایشگا‌ها، حمل و نقل و مراکز درمانی و بهداشتی و دیگر بخشهای خدماتی و… اعتصاب‌هایی را به آزمون می‌گذارند تا زمینه‌ی مادی یک اعتصاب سراسری و سرنوشت ساز فرا رسد. احزاب و نیروهای کمونیست باید تمام ظرفیت های خود را در همراهی با فعالین رادیکال و سوسیالیست جنبش کارگری برای رفع موانع سر راه بسیج کارگران بکار گیرند.
شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له