چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۳

روز یکشنه ٢٦ شهریور مسعود پزشکیان ذوب در ولایت، در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود با حضور وزیران کابینه اش و تعداد زیادی از خبرنگاران رسانه‌های عمدتأ داخلی، در پاسخ به سؤالات آنان وا نمود کرد که اختیاراتی برای دخالت در سیاستهای داخلی و خارجی جمهوری اسلامی دارد. او در رابطه با معضلات و مشکلات بیشماری که جمهوری اسلامی و خود او در داخل و خارج کشور با آنها روبرو هستند، وعده‌های توخالی و بی‌اعتباری را بر زبان آورد که خود نیز می‌داند در سیستم حکومت اسلامی بخش زیادی از آن وعده‌ها نه قابل تحقق است و نه در صلاحیت او و سایر رؤسای جمهور پیشین هم بوده است.

پزشکیان در مقابل سوالهای خبرنگاران از این شاخه به آن شاخه گریز زده و فریبکارانه پاسخهائی کلی و مبهم به آنان داد. او در این مصاحبۀ طولانی نشان داد که نه برنامەای برای حل بحران عمیق و گستردۀ اقتصادی دارد، و نه برای ایجاد تغییرات سیاسی و اجتماعی می‌تواند وعده‌ای بدهد. البته خود او در دورۀ تبلیغات نمایش انتخاباتی نیز گفته بود که لازم نیست برنامه‌ای داشته باشد. برنامەاش همان برنامه “آغا” هست و ادامه دهندۀ راه رئیسی قاتل می باشد.

اکنون که بیش از یک ماه و نیم از آغاز به کار دولت “وفاق ملی”یش می گذرد، متوجه شده که با چه بحرانهایی روبرو است و حدود اختیاراتش نیز در حد همان تدارکاتچی های قبلی است. او با اشاره به بحران عمیق و گستردۀ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و غیره که فریبکارانه آنها را “ناترازی” نام برد، اعتراف نمود که با “ناترازی اقتصادی” موجود امکان ادامۀ وضعیت اقتصادی کشور با این روند که روز به روز بدتر می‌شود، ممکن نیست”. او گفت: “ناترازی در حوزۀ انرژی، پولی و محیط زیست هم داریم. اگر بگوئیم به ناترازی دست نزنید، صداهای بلند می‌شود و امکان برون رفت از این مشکلات وجودنخواهد داشت”. او گریزی نیز به بحران محیط زیست زد و با اشاره به نشست وحشتناک زمین در تهران گفت: “آبهای زیرزمینی رو به اتمام است و تمام سدهای اطراف تهران در صورت کاهش بارندگی تمام خواهد شد. با ادامۀ این روند در همۀ حوزه ها به طرف فروپاشی می‌رویم”.  

پزشکیان نیز مانند دیگر اسلافش خطای اوضاع وخیم مالی و اقتصادی و خالی بودن خزانه و بدهی های کلان دولتش را به دولتهای پیشین حواله داد و گفت “ناترازیها به ما ارث رسیده است. باید فکر کنیم تا قدرت خرید مردم را بالا ببریم”. اما این فکر کردن او و تیم اقتصادیش برای بحرانی که ریشه در ساختار اقتصادی سرمایه داری دارد و ساختار سیاسی حکومت اسلامی نیز آنرا بیشتر تشدید کرده است، چیزی جز چشم طمع دوختن و دستبرد زدن بیشتر به سفرۀ کارگران و دیگر اقشار مردم زحمتکش جامعه نیست. پزشکیان در تشریح برنامه دولتش برای برخورد به این به قول خودش “ناترازی”، اذعان نمود که “اقتصاد شان مریض است و دارو می‌خواهد تا بهبود پیدا کند. این دارو تلخ است اما می‌تواند شرایط را بهتر کند”. اخبار منتشره در یک دو ماه اخیر حاکی از آن بوده که داروی مورد نظر دولت برای تأمین بخشی از کسری بودجۀ ٤٥٠ هزار میلیارد تومانی، افزایش قیمت نان است. نان خشک و خالی که یکی از نادر اقلامی است برای زنده ماندن باید در سفرۀ کارگران و تودەهای مردم تهیدست باقی‌ بماند، اینک توسط دولت “وفاق ملی” سرمایه داری اسلامی مورد دستبرد قرار می گیرد.

راهکار دیگر پزشکیان و تیم اقتصادی او برای علاج اقتصاد مریض حکومت اسلامی که  ساده لوحانه به آن امید بستەاند، رفع موانع سر راه سرمایه‌ گذاری خارجی است و می‌گویند بدون آن رشد اقتصادی ممکن نخواهد داد. راهی که دولتهای پیشین آنرا پیمودند و از آن مأیوس و سرخورده بیرون آمدند. زیرا درحالی که فرماندهان سپاه پاسداران و شرکایشان در دستگاه روحانیت و بیت رهبری٨٠ در صد اقتصاد کشور و امکانات مالی را در انحصار خود گرفته‌اند، کدام سرمایه دار خارجی یا داخلی حاضر خواهد بود سرمایۀ خود را به ایران ببرد و به خطر اندازد؟ این درحالی است که آمریکا و دیگر  قدرتهای سرمایه داری اروپا، به دلیل دخالتهای نظامی جمهوری اسلامی و ارسال موشک به کانونهای بحران منطقه و روسیه در جنگ با اوکراین هر روزه تحریمها و محدودیتهای بیشتری علیه جمهوری اسلامی اِعمال می کنند.

پزشکیان در مصاحبه اش با اشاره به انزوای جهانی جمهوری اسلامی گفت: “با هر کسی صحبت می‌کنیم می‌گویند آمریکا اجازه نداده است. در چنین وضعیتی برویم جه بگوئیم”؟ اشاره پزشکیان به اولین سفر خارجیش به عراق بود که اخیرأ با هدف آزاد سازی دلارهای بلوکه شده شان در آنجا انجام داد. اما این درخواست جمهوری اسلامی به دلیل تحریمهای آمریکا، با پاسخ منفی دولت عراق روبرو گردید و او دست خالی به ایران برگشت. با این حال اظهارات پزشکیان در رابطه با سیاست خارجی و منطقەای جمهوری اسلامی گرچه در حیطۀ صلاحیت او  نیست، اما بیان مطالبی از قبیل اینکه :”با آمریکا اصلا دشمنی نداریم؛ با آمریکائیها برادر هستیم؛ حاضر به تعامل و همکاری با همۀ کشورهای هستیم و چاره‌ای جز پیوستن به گروه ویژۀ اقدام مالی (اف ای تی اف) نداریم” و غیره که ظاهرأ تا کنون خط قرمزهای خامنەای و اصولگرایان افراطی بوده است، چراغ سبزی است که پزشکیان از جانب آنان برای آمریکا روشن می کند. وگرنه او که حتی اختیار برچیدن گشت ارشاد از خیابانها و بازگرداندن دانشجویان و استادان اخراج شده به دانشگاهها را ندارد، چگونه خواهد توانست چنین اظهاراتی بر زبان آورد و به قول جواد ظریف “تکۀ بزرگ بدنش گوشش” نباشد.

اما کارگران، زنان آزاده، بازنشستگان، پرستاران، معلمان، دانشجویان و دیگر اقشار فرودست جامعه با انتصاب پزشکیان منتظر هیچ تغییری در اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جمهوری اسلامی نبوده‌اند. آنان حتی در حین انجام مضحکۀ انتخاباتی نیز، به اعتصاب و اعتراض و مبارزۀ خود علیه جمهوری اسلامی ادامه دادند و نشان دادند که بوجود آمدن هر تغییر اساسی در ایران در گرو سرنگونی جمهوری اسلامی است. جنبش انقلابی کردستان نیز علیرغم فشارهای سرکوبگرانۀ این رژیم دزد و فاسد، با اعتصاب عمومی شکوهمند خود در روز ٢٥ شهریور بر همین واقعیت تأکید دوباره گذاشت.  
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv