یکشنبه ۱۴ شهریور ۱۴۰۰

در شرایطی که جمعیت میلیونی کارگری با تورم افسار گسیخته و افزایش لحظه به لحظه قیمت ها در کشور روبرو شده و قدرت خرید مردم بطور غیر قابل باوری پایین آمده، سفره های مردم کوچکتر شده اند. محاسبات مرکز آمار ایران میزان کف هزینه زندگی در شهرهای بزرگ همچون تهران را برای هر خانواده حدود ۱۰ میلیون تومان در ماه برآورد کرده است. بر طبق همین آمار کف هزینه زندگی در مناطق محروم و ارزانترین استانهای کشور از جمله سیستان و بلوچستان را حدود شش میلیون نیم تومان و در سطح سراسر کشور بطور متوسط  بیش از ۸ میلیون تومان تخمین زده شده است. ناصر چمنی رئیس سابق کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ایران گفته است:از میان کارگران موجود در کشور فقط ۱۱ میلیون نفر از آنها بیمه شده هستند و قریب به هفت میلیون نفر کارگر بدون بیمه یعنی به صورت زیرزمینی کار می‌کنند که این نشان می‌دهد این کارگران حداقل‌های شورای عالی کارمزد را نیز نمی‌گیرند. در ادامه می افزاید: “اکنون بیش از ۹۷ درصد کارگران در کشور با قرارداد موقت کار می‌کنند و این استثمار جامعه کارفرمایان محسوب می‌شود چرا که اگر کارگری بخواهد مطالبه گری کند با قرارداد موقت هیچ وقت به حق خود نخواهد رسید. با وجود این کارگرانی با سابقه بیش از ۲۰ سال کار با قراردهای موقت، توسط کارفرمایان با عدم تمدید قراردادهای مربوطه به راحتی اخراج می شوند”.

از سوی دیگر در حالی که به اعتراف نهادهای رسمی دولت، قیمت همه اقلام سبد معیشتی خانوارها از خوراکی ها گرفته تا مسکن و حمل و نقل به شدت در حال افزایش است، حجت عبدالملکی وزیر کار، رفاه و تامین اجتماعی دولت سیزدهم در شروع کارش در دولت جدید در واکنش به سقوط قدرت خرید کارگران و بازنشستگان از وعده افزایش حقوق آنها شانه خالی کرد و تصریح نمود که برای حل این مسئله تورم باید کنترل و پایین بیاید. در حالی که از تورم و هزینه سبد معیشت کارگران به عنوان اصلی ترین مولفه های تعیین دستمزد در کشور سخن رانده می شود، اما بدون توجه به این شاخص ها و مؤلفه ها می بینیم هر ساله از قدرت خرید کارگران کاسته می شود و هر ساله جمعیت بیشتری از کارگران به زندگی کردن در زیر خط فقر و حتی زیر خط فقر مطلق رانده می شوند. بر اساس آمارها شاخص کرایه مسکن در مناطق شهری تا ۳۷.۶ درصد نسبت به سال گذشته افزایش پیدا کرده است. همچنین کارگران در شهرهای بزرگ از جمله تهران در حالی که هزینه های زندگی شان با سرعت قابل توجهی رشد داشته، اما دستمزدشان به شدت از هزینه ها عقب افتاده است. بر اساس آمارهای رسمی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، خط فقر در سال جاری نسبت به ۲ سال گذشته رشد ۸۰ درصدی داشته است.

تحت چنین شرایطی که کارگران با معضل دستمزدهاي پايين تر از خط فقر، سقوط قدرت خرید، بيکارسازي هاي گسترده و عدم بهره مندی از بیمه های درمانی و اجتماعی روبرو هستند، چنانچه فعالین و پیشروان جنبش کارگری بتوانند در اين زمينه ها شعار ها و مطالبات واحدي را تثبيت کنند، یک گام مهم در راستای وحدت مبارزات کارگران به جلو برداشته اند. برای نمونه چنانچه خواست افزايش دستمزد متناسب با هزینه تأمین معیشت کارگران یا مطالبه ۱۲ میلیون دستمزد ماهانه، مطالبه بيمه بيکاري جهت مقابله با اخراج ها و یا خواست واکسیناسیون فوری، رایگان و همگانی به ميان کارگران برده شود، آنگاه زمینه مناسبی فراهم می آید تا اين مطالبات بصورت يک خواست عمومي و طبقاتي مطرح شوند و کليه کارگران به دخالت در تعيين سرنوشت اين مبارزه به ميدان بیایند. اين يک گام اساسي در جهت متحد کردن مبارزات کارگري است و امکان مي دهد تا حول اين شعارها و خواسته های واحد نيروي پراکنده کارگران را که هر کدام در چهارچوب کارخانه هاي منفرد صرف مبارزات پراکنده براي مطالبات متنوع مي شود حول خواستهاي کل طبقه کارگر متمرکز کنيم و به حرکت در آوريم. کارگران در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی با متحد شدن حول مطالبات و خواسته های واحد قادر شدند یک اعتصاب عظیم با مشارکت دهه ها هزار کارگر را سازمان دهند و عقب نشینی هایی را به شرکت های پیمانکاری تحمیل کنند و کل فضای سیاسی جامعه را تحت تأثیر قرار دهند. بنابراین به توافق رسیدن کارگران بخش های مختلف مراکز صنعتی حول مطالبات و شعارها گام مهمی در راه ایجاد وحدت مبارزاتی است. همين ساده ترين شکل وحدت از طريق مطالبات مشترک و شعارهاي واحد به فعالين و پيشروان کارگري امکان مي دهد تا روحيه همبستگي و آگاهي طبقاتي، تشکل پذيري و اعتماد بنفس و ايمان به قدرت طبقه کارگر را در ميان کارگران بالا ببرند. هم جهت کردن، هماهنگی و همزمانی مبارزات کارگران در بخشهای مختلف و جلب بموقع همبستگی و حمایت واحدهای مختلف از یکدیگر بدون ارتباط جدی میان کارگران پیشرو و مبارزی که سر رشته مبارزه در واحدهای مختلف را در دست دارند ممکن نیست.

کارگران کمونیست با حضور فعال در این جنبش جاری و مطالباتی کارگران و کشمکش های طبقاتی که بی وقفه جریان دارد، می توانند توده کارگران را با این روح آموزش بدهند که راه برون رفت از این همه فقر و بدبختی و ناأمنی جانی را نه در چهارچوب مناسبات حاکم، بلکه از مسیر یک قیام انقلابی علیه نظم موجود جستجو کنند. تجربه نشان داده است که میان مبارزه اقتصادی و مبارزه سیاسی طبقه کارگر دیوار چین وجود ندارد. میان این دو نوع مبارزه ارتباط و تاثیر متقابلی وجود دارد. هر پیروزی در مبارزه اقتصادی کارگران، تاثیر نیرومندی بر مبارزه سیاسی کارگران خواهد داشت. مبارزه اقتصادی کارگران عاملی است که جنبش کارگری را به طرف مبارزه سیاسی پیش می راند. در دل بحران سیاسی کنونی این روند سریع تر اتفاق می افتد. خواست های اقتصادی و سیاسی کارگران سریعا در هم می آمیزند. خواست آزادی زندانیان سیاسی می تواند در کنار خواست افزایش دستمزدها و بیمه بیکاری بر پرچم مبارزات طبقه کارگر حک شود. فعالین و پیشروان کارگری به هر درجه که بتوانند وحدت و هماهنگی در مطالبات و در عمل مبارزاتی کارگران به وجود آورند، جنبش کارگری یک گام به اعتلا در مبارزاتش نزدیک تر می شود و آمادگی بیشتری برای رهبری اعتراضات توده ای را پیدا می کند.