چهارشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۴ | 28 - 05 - 2025

Communist party of iran

هفتاد و هفت سال نکبت، روایت اشغال، نسل ‌کشی و مقاومت  در فلسطین

هفتاد و هفت سال از «یوم‌النکبه» می‌گذرد،  از روزی که در ۱۵ می ۱۹۴۸، با اعلام رسمی تشکیل دولت اشغالگر اسرائیل بیش از ۷۵۰ هزار فلسطینی از خانه‌ها و سرزمین‌هایشان بیرون رانده شدند. اما نکبت، تنها یک روز نبود؛ آغاز طرحی بود استعماری و نژادپرستانه که با پشتیبانی کامل امپریالیسم جهانی شکل گرفت و تا به امروز ادامه دارد.


اسرائیل از نخستین روز تأسیس بر پایه‌ی پاک‌سازی قومی و حذف سیستماتیک ملت فلسطین بنا شد. این سیاست صرفاً یک طرح استعماری  نبود، بلکه در همانحال  بخشی از مهندسی ژئوپلیتیکی غرب برای کنترل خاورمیانه بود. از همان ابتدا با حمایت دولت بریتانیا و سپس آمریکا، و با سکوت و همراهی بسیاری از دولت‌های عربی، طرح حذف فلسطین رقم خورد. در طول بیش از هفت دهه  جنگ‌ها، اشغال، شهرک‌سازی و محاصره، حلقه‌های زنجیره‌ی این  پاکسازی قومی و جنایات جنگی ادامه یافت. قراردادهای صلح‌نمای کمپ‌دیوید و اسلو نه‌تنها راه‌حلی ارائه ندادند، بلکه به ابزار کنترل و تسلیم بدل شدند. در این میان جریان‌های محافظه‌کار و ارتجاعی در جهان عرب، با مواضع دوگانه یا سازش‌کارانه، عملاً در خدمت تثبیت این نظم ظالمانه قرار گرفتند. دولت‌هایی که با لفاظی دینی و شعارهای ضد «صهیونیستی» خود را حامی فلسطین نشان می‌دهند، اما در عمل به بستن مرزها، سرکوب تظاهرات همبستگی و عادی‌سازی روابط با دولت اسرائیل روی آورده‌اند، بخش جدایی‌ناپذیر از وضعیت نکبت‌بار امروز هستند.

در دل این تناقض، نیروهای  ارتجاع اسلامی که با چشم پوشی و حتی کمک سازمان و دستگاههای اطلاعاتی اسرائیل و آمریکا برای تضعیف و حذف نیروهای چپ و انقلابی و جنبش مقاومت فلسطین   به‌وجود آمدند، اکنون به عنوان نیروهای ارتجاعی، سرکوبگر و مردسالار  به بخشی از معظل مردم و جنبش فلسطین تبدیل شده اند.  این  جریانها  چه حماس و یا سازمان جهاد اسلامی  با دامن زدن به کینه و نفرت ملی و مذهبی و سیاست ها و مواضعی که دارند، نه تنها نمی توانند ، رهایی را برای ملت  فلسطین ترسیم کنند بلکه به بخشی از معضل مردم فلسطین تبدیل شده اند. در واقع، مقاومت فلسطین در دو جبهه است. مقاومت در برابر  اشغال بیرونی، و مقابله با  ارتجاع درونی، بر این متن است که  وضعیت غزه به مرز فاجعه کامل رسیده است. بمباران گسترده، تخریب زیرساخت‌های اقتصادی و خدماتی، نابودی بیمارستان‌ها و استفاده از سلاح‌های ممنوعه علیه مردم غیرنظامی، معنای روشنی دارد: نسل‌کشی نسل‌کشی‌ای که نه‌فقط با بمب باران،  موشک و تانک و تحمیل قحطی و گرسنگی ، بلکهبا سکوت و همراهی دولت امپریالیستی  و رضایت نهادهای بین‌المللی انجام می شود.

در برابر این جنایت ، نهادهای بین المللی به تماشا نشسته اند.  شورای امنیت، سازمان ملل، نهادهای به‌اصطلاح حقوق‌بشری، همگی تنها نظاره ‌گر هستند. بسیاری از جریان های  لیبرال و محافظه‌کار در غرب، که در مقابل جنگ در اوکراین موضع گرفتند امروز در قبال فلسطین سکوت یا همراهی پیشه کرده اند. در این شرایط، مسئولیت تاریخی بر دوش نیروهای انقلابی و کمونیست  سنگین‌تر از همیشه است. تجربه فاجعه جنگ ویتنام،   شیلی یا جنایات دولت نژادپرست در  آفریقای جنوبی و اعمال سیاست آپارتاید نژادی نشان می دهند، باید کاری کرد، باید  شبکه‌های همبستگی بینالمللی،  کارزارهای افشاگری و فشار سیاسی را علیه دولت‌های امپریالیستی و شرکای منطقه‌ای‌شان سازمان داد. این وظیفه فقط یک موضع‌گیری نیست؛ بخشی از مبارزه‌ی جهانی علیه سیستمی ست که ما را در همه‌جا می‌کشد؛ در غزه، در کارگاه‌های جنوب آسیا، در زندان‌های ایران، و در خیابان‌های مناطق  سیاه‌پوست نشین آمریکا.

مقاومت در فلسطین، اگر بخواهد به رهایی بینجامد، باید از قالب‌ها و استراتژی سیاسی  نیروهایاسلام سیاسی و ارتجاعی و جریان های بورژوای فاسد ومحافظه کار عبور کند و به سمت استراتژی انقلابی و سازمان‌یابی اجتماعی و توده ای پیش برود. این تنها از طریق پیوند با نیروهای انقلابی منطقه‌ای و جهانی ممکن است. آینده فلسطین، آینده همه‌ی ماست. در شرایط کنونی برای کارگران و مردم زجر کشیدۀ فلسطین راهی جز اتحاد و همبستگی با کارگران و نیروهای آزادیخواه و جریان های انقلابی در اسرائیل و جلب حمایت و همبستگی نیروهای ترقی خواه در سطح جهان برای بهبود توازن قوا در مبارزه بر علیه رژیم نژادپرست اسرائیل و ترد جریانات مرتجع مذهبی باقی نمانده است.

لازم است با حمایت و تقویت نیروی همبستگی جهانی با مردم ستمدیده فلسطین، توازن قوا را به نفع مبارزه حق طلبانه و آزادیبخش این ملت ستمدیده تغییر داد. نباید گذاشت که آرزوها و امیدهای یک ملت برای رهائی از چنگ یک رژیم نژادپرست و اشغالگر مدفون گردد. این نکبت ۷۷ ساله، تنها با پایان دادن به اشغال، تشکیل دولت مستقل فلسطین و با بنای نظمی نوین بر پایه آزادی، برابری و همبستگی انسانی، پایان خواهد  یافت.
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv

اشتراک در شبکه های اجتماعی: