یکشنبه ۲۵ تیر ۱۴۰۲

عباس دریس کارگری که در خطر اعدام است
عباس دریس یک کارگر زندانی است که از سال ۹۸ و در جریان اعتراضات مردمی در جراحی همراه با برادرش محسن بازداشت شد.
او در یک پرونده سازی دروغین با اتهامات “محاربه، اخلال در نظم و مشارکت در قتل یکی از نیروهای یگان ویژه نیروی انتظامی موسوم به نوپو” روبرو گشت و زیر شکنجه مجبور به اعتراف علیه خود و قبول این اتهامات کاذب شد که در نتیجه به اعدام محکوم گردید و اکنون دیوان عالی نیز این حکم را تایید کرده است.
عباس دریس از جمله مردم معترضی بود که با حمله نیروهای سرکوب حکومت به نیزارهای ماهشهر پناه برده بود و در آنجا شاهد به رگبار بستن مردم توسط نیروهای سرکوب حکومت بود .
بعدا در در بیستم آذر ماه ۹۸ محمود واعظی رئیس دفتر حسن روحانی، زیر فشار اعتراضات جامعه و بازتاب جهانی، این کشتار را تایید کرد.
عباس دریس کارگر اداره برق در شهرک ممکو بود که بعد از بیست سال کار، دستفروشی هم میکرد.
او  فقط یک کارگر معترض بود، مثل هر کدام از ما مردم که هر روزه بخاطر وضع بد معیشتی خود در اعتراضیم و با شعار زن زندگی آزادی به خیابان آمدیم تا به این همه بدبختی و فلاکت پایان دهیم.
آنچه بر سر عباس دریس آمده میتواند بر سر هر کدام از ما مردم که حق و حقوقمان را طلب میکنیم بیاید. نباید ساکت بمانیم.
فرزند او علی دریس طی نامه ای از همه جهانیان خواستار حمایت و پشتیبانی برای لغو حکم اعدام پدرش شده است.
علی فرزند همه ما کارگران است.
محکم و استوار به فراخوان او پاسخ دهیم و کنار این خانواده برای لغو حکم اعدام عباس دریس و بازگشت او به نزد فرزندانش تلاش کنیم.
علی دریس در نامه اش همگان را خطاب قرار داده ومینویسد:
” مردم مهربان دنیا! من علی دریس بزرگترین فرزند عباس و کفایه هستم. متاسفانه مادرم با شنیدن خبر احتمال محکوم شدن پدرم به اعدام، سکته کرد و ما را تنها گذاشت. اکنون پدرم در خطر اعدام شدن هست، من و برادرانم مهدی دوازده ساله و محمد که هشت سال دارد، می‌پرسیم آیا این دنیا آنقدر بیرحم است که نگاه کند ما پدرمان را هم از دست بدهیم؟ ما سه کودک از همه سازمانها، دولت‌ها و مردم مهربان دنیا و حتی کودکان در دنیا می‌خواهیم کمک کنند پدرم اعدام نشود. این خیلی وحشتناک است، کمک کنید پدرم به خانه برگردد. علی دریس ١۶ ساله”.

علی دریس یک کودک کار است که بخاطر تامین مخارج دو برادر کوچکش ناگزیر به ترک تحصیل شده است.
نامه او نفس را در سینه حبس میکند.
سه فرزند عباس دریس نزد مادر بزرگشان هستند و علی دریس در نامه بعدی خود مینویسد که مادر بزرگشان نابینا است و آنها بخاطر دوری راه نتوانسته اند به مزار مادرشان در اهواز بروند و یا ملاقاتی هم با پدرشان داشته باشند. 
علی دریس و دو فرزند کوچکتر عباس دریس فرزندان ما کارگرانند، از آنها حمایت کنیم.
حکم اعدام عباس دریس باید لغو و او فورا و بدون قید وشرط آزاد شود.
وظیفه ما کارگران و ما مردم است که به نجات جان عباس دریس و همه انسانهای معترضی که در زندانند بشتابیم.
تمامی زندانیان سیاسی باید آزاد شوند.
اعدام قتل حکومتی است و باید ممنوع شود. به زندان و شکنجه و اعتراف گیری اجباری و پرونده سازی های امنیتی باید پایان داده شود. ما همه عباس دریس هستیم.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۲۴ تیرماه ۱۴۰۲