جمعه ۶ آبان ۱۴۰۱

ائتلافی از کارگران صنعتی و پروژه‌ای در تهران و جنوب ایران که خود را «هسته‌ کارگران هم‌پیمان» می‌نامند، در بیانیه‌ای خواهان آزادی زندانیان سیاسی شده اند و اعلام کرده اند که برای آزادی کارگران و معلمان و دانشجویان و کودکان زندانی مبارزه خواهند کرد. هسته‌ کارگران هم‌پیمان در بیانیه خود می‌نویسند: «در شرایطی که جوانان، زنان، معلمان، کارگران و تمامی اقشار زیر ستم، در خیابان فریاد آزادی خواهی را سر می‌دهند، قوه قضائیه جمهوری اسلامی در اقدامی ظالمانه دو تن از کارگران فعال عضو سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران آقایان رضا شهابی و حسن سعیدی و سه معلم آزاده و دلسوز آقایان رسول بداقی، جعفر ابراهیمی و محمد حبیبی را به زندان با احکام طولانی سه تا شش سال حبس و تبعید محکوم کرد. ما کارگران صدور این احکام ناعادلانه علیه کارگران و معلمان را محکوم کرده و برای آزادی بی قید و شرط آنها از پا نخواهیم نشست.»

آنها می‌نویسند که طبقه کارگر در برابر ابزارهای سرکوب «دولت سرمایه‌داری» از ابزار خودش یعنی تشکل‌یابی و اعتصاب می‌تواند برای مبارزه علیه سیستم حاکم بهره ببرد: «طبقه کارگر در اتحاد با زحمتکشان جامعه به عنوان بزرگترین طبقه اجتماعی از مهمترین و قدرتمندترین اهرم خود بر علیه سیستم حاکم برخوردار است. اتحاد، تشکل و اعتصاب و قدرت توقف کار و از حرکت انداختن چرخ تولید به کارگران قدرتی بخشیده که قادر است بنیان نظام سرمایه داری را فلج نموده و از بیخ و بن برکند.» آنها به ضرورت مطالبه آزادی زندانیان سیاسی و به ویژه «آزادی بازداشت‌شدگان کودک و جوان اعتراضات جاری» اشاره می‌کنند و می‌نویسند: «همچنانکه کانون های صنفی معلمان و شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان و سندیکاهای واحد اتوبوسرانی و نیشکر هفت تپه براین امر واقف هستند و اقدام عملی برای حمایت از معلمان و کارگران زندانی و همکاران خود انجام خواهند داد. ما نیز تلاش می کنیم در این مبارزه متحد تشکل های مستقل کارگری و معلمان و هم‌پیمان با سایر اقشار زحمتکش و دانشجویان باشیم.