هدف دولت نژادپرست اسرائیل، الحاق کامل سرزمین فلسطین
یکشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۲
شورای امنیت سازمان ملل روز سه شنبه بیست و هفتم ژوئن برای دوازدهمین بار در شش ماه گذشته ” وضعیت خاورمیانه از جمله فلسطین” را بررسی کرد. در حالی که یکی از راست ترین دولت های نژادپرست در اسرائیل بر مسند قدرت تکیه زده است، سازمان ملل با صدور بیانیه ای از اسرائیل و فلسطین خواست که “به خشونت در کرانه باختری پایان داده و از اقداماتی که میتواند به تشدید تنشها در این منطقه بی ثبات منجر شود بپرهیزند”. علیرغم اینکه قطعنامه مزبور یک دولت اشغالگر و یک ملتی را که از حق زندگی خود دفاع میکنند در یک ترازو قرار داد، ولی حتی همین هم برای مقامات امپریالیسم آمریکا، این حامیان رژیم آپارتاید کافی نبوده و معاون سفیر آمریکا در سازمان ملل اعلام کرد که ایالات متحده از “حمله تروریستی وحشیانه بیست و یکم ژوئن علیه اسرائیلی ها در کرانه باختری که منجر به کشته شدن چهار نفر و زخمی شدن چند نفر دیگر گردید، وحشت زده شد”. او البته فراموش کرد که از کشته شدن یک فلسطینی در یکی از ایست های بازرسی در روز قبلتر و از تهاجم وحشیانه نیروهای اسرائیلی توسط هلی کوپترهای جنگی و پهبادها که دستکم جان هیجده فلسطینی را در طول یک هفته گرفت، سخنی به میان آورد. و باز فراموش کرد که بگوید که سال جاری میلادی یکی از مرگبارترین سالها برای فلسطینیان در کرانه باختری بوده و در شش ماه گذشته تا کنون حداقل هفتصد و سیزده فلسطینی بر اثر تیراندازی نظامیان دولت اشغالکر در ساحل غربی کشته شده اند. ریاض منصور، سفیر فلسطین در سازمان ملل، دولت اسرائیل را به “ایجاد کشوری برای شهرک نشینان به جای کشور فلسطین” متهم کرده و گفت فلسطینی‌ها هر روز بیشتر متقاعد می‌شوند که “هیچ کمکی در راه نیست”.
تهاجم دولت نژادپرست اسرائیل برای شهرک سازی در سرزمین های فلسطینی شتاب تازه ای گرفته است. این عملیات به مثابه نیروی پشتیبان تندروهای یهودی که به مثابه آتش به اختیاران دولت عمل کرده و آپارتاید دولتی رژیم اشغالگر را در عمق جغرافیای ساحل غربی به پیش میبرند. تنها در طول هفته گذشته اینان چندین ایستگاه بازرسی جدید را احداث کرده اند. وزیر امنیت اسرائیل در بازدید از یکی از این ایستگاههای جدید اعلام نمود که “حمایت همه جانبه دولت در پشت شماست، به پیش بروید و دره ها و تپه ها را اشغال کنید”. این آتش به اختیاران دولت اسرائیل بر این باورند که تمام منطقه بین دریای مدیترانه تا رود اردن را خداوند به آنان وعده داده است و آنان این وعده را با تمام قدرت و با پشتیبانی نیروهای نظامی عملی خواهند ساخت. اینان هیچ ابائی ندارند که روستاها را آتش بزنند و با پشتیبانی لجستیکی ارتش اسرائیل فلسطینیان را به قتل برسانند و خانه هایشان را بر سرشان خراب کنند.
این عملیات جنایتکارانه دولت اشغالگر البته امر جدیدی نیست. در هفتاد و پنج سال گذشته فارغ از اینکه چه ترکیبی از احزاب، دولت اسرائیل را تشکیل داده اند فلسطینیان قتل عام شده اند، آواره گردیده اند و یا در زندانهای رژیم اشغالگر گرفتار آمده اند. تاریخ سرکوب مردم فلسطین تراژدی تمام عیاری است که همواره به اشکال گوناگون تجلی یافته است. زمانی به حکم قطعنامه های سازمان ملل و زمانی نیز حتی با لگد مال کردن همان حداقلهائی که برای ادامه زندگی مردم فلسطین در سازمان ملل به تصویب رسیدند. در سال ۱۹۴۸ با قطعنامه سازمان ملل و با ایجاد دولت اشغالگر میلیونها فلسطینی از خانه و کاشانه خود رانده شدند. آنان حتی در کمپ های پناهندگی که چندین نسل را در خود جای داده اند نیز امان نیافتند. دولت شارون در سالهای هفتاد و هفتاد و یک میلادی تانکهای ارتش را روانه آن کمپ های پناهندگی نمود که فلسطینیان آواره از زمان تأسیس دولت اسرائیل در نوار غزه در آن ساکن شده بودند، این کمپ ها را با خاک یکسان کرده که هزاران تن از ساکنینش آواره گشته و این بار درصحرای سینا اسکان یافتند. درسال نود و سه میلادی در گرماگرم مذاکرات ” اسلو” تنها در جریان حمله یک دکتر یهودی به نمازگزاران فلسطینی بیست و نه نفر کشته شده و صدها نفر زخمی گردیدند والبته آنانی که تبلیغات کرکننده در باره این پیشروی مذاکرات به راه انداخته بودند ، خم به ابرو نیاوردند. بعدها نیز در مذاکرات ” کمپ دیوید” در سال دوهزار میلادی ویا حتی طرح صلح کشورهای عربی در سال دوهزار و دو میلادی هیچ زمانی دولت اشغالگر تمایلی برای یافتن راه حلی برای این تراژدی خونبار از خود نشان نداد. آنها در تمام این سالها خلاف تعهدات خود در مذاکرات ” اسلو ” و سپس ” کمپ دیوید” و حتی قطعنامه های سازمان ملل مبنی بر بازگشت به مرزهای قبل از جنگ شش روزه، بطور مدام آبادی های یهودی نشین را افزایش داده اند. اگر در زمان قرارداد” اسلو” تنها یکصد و پانزده هزار نفر یهودی در مناطق اشغالی بعد از جنگ شش روزه اسکان یافته بودند، اکنون دیگر تعداد یهودیان این آبادی نشینها در کرانه باختری رود اردن نزدیک به پانصد هزار نفر و در اورشلیم شرقی نزدیک به دویست و پنجاه هزار نفر رسیده است.
اکنون دیگر نمیتوان با هیچ ترفندی پنهان نگه داشت که از سالهای دوهزار و شش و دوهزار و هفت میلیادی یک جنگ تمام عیار علیه مردم فلسطین جریان داشته است. اکنون دیگر اهداف آشکار و نهان نتانیاهو الحاق تمام سرزمینهائی است که در جریان جنگ شش روزه در سال شصت و هفت میلادی اشغال کرده است. این امر باید از طریق پاک کردن صورت مسئله وجود ساکنین این مناطق چه از طریق آواره ساختن آنان و چه از طریق نابودی آنان انجام گیرد. وزیرامنیت کابینه او “بن گویر” بنیانگذار حزب اولترا راست ” قدرت یهودی” آشکارا فرمان کشتن فلسطینیان در مقیاس” ده ها نفر، صدها نفر و هزاران نفر”را میدهد.
واقعیت این است که آنچه را که نماینده امپریالیسم آمریکا در جریان قطعنامه چند روز گذشته بیان داشت چیزی جز اعلام همبستگی با یک دولت سرکوبگر و آشکار ساختن جوهر ضد انسانی این همبستگی نبود. در چنین شرایطی برای کارگران و مردم زجر کشیدۀ فلسطین راهی جز اتحاد و همبستگی با کارگران و نیروهای آزادیخواه و جریان های انقلابی در اسرائیل و جلب حمایت و همبستگی نیروهای ترقی خواه در سطح جهان برای بهبود توازن قوا در مبارزه بر علیه رژیم نژادپرست اسرائیل و طرد جریانات مرتجع مذهبی باقی نمانده است. لازم است با حمایت و تقویت نیروی همبستگی جهانی با مردم ستمدیده فلسطین توازن قوا را به نفع مبارزه حق طلبانه و آزادیبخش این ملت ستمدیده تغییر داد. نباید گذاشت که آرزوها و امیدهای یک ملت برای رهائی از چنگ یک رژیم نژادپرست و اشغالگر مدفون گردد.
سخن روز تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له