چهارشنبه ۲۲ اسفند ۱۴۰۳

برگرفته از: کانال انقلاب کارگری

موج بازداشت‌ها و احضار چند ماه اخیر فعالین سیاسی و اجتماعی در کردستان و مناطق کردنشین توسط رژیم جمهوری اسلامی، به ویژه با نزدیک شدن به نوروز ۱۴۰۴، بخشی از تلاش‌های دستگاه سرکوبگر جمهوری اسلامی برای جلوگیری از شکل‌گیری جنبش‌های اعتراضی و شعله‌ورتر شدن خیزش‌های مردمی است. اما این سرکوب‌ها، هرچند که به دنبال ایجاد فضای رعب و وحشت و تضعیف اراده‌ی مبارزاتی مردم کردستان هستند، اما نمی‌توانند مانع از جشن‌ها و فعالیت‌های اجتماعی مردم شوند. نوروز، به عنوان یک جشن از اهمیت ویژه‌ای در تاریخ و فرهنگ کردستان برخوردار است. این جشن نه تنها نماد آغاز فصل بهار و زندگی است، بلکه فرصتی برای مبارزات مردم کردستان در برابر سلطه‌ی نظام‌های سرکوبگر به حساب می‌آید.

شادی و جشن‌های مردم کردستان بخصوص طیف گسترده جوانان انقلابی و پرشور نمادی از مقاومت و پایداری در برابر شرایط سخت و سرکوبگرانه حاکمیت های سلطنتی و رژیم جنایتکار اسلامی ایران بوده است. نوروز برای مردم کردستان یک روز جشن است، اما بیشتر از آن، یک روز یادآوری از پیوند عمیق آنان با آزادی، حق تعیین سرنوشت، کرامت انسانی و‌ پایان دادن به اشکال مختلف ستم و نابرابری است. در این روز، مردم کردستان با پوشیدن لباس های با تنوع رنگی، رقص، آواز و شادی و پایکوبی به رژیم سرمایه داری اسلامی نشان می‌دهند که سرکوب نمی‌تواند عزم آنان را تضعیف کند. این جشن‌ها، فارغ از همه فشارهای امنیتی، به نمایش قدرت اجتماعی و سیاسی مردم کردستان تبدیل می‌شود و برای نسل جوان تاریخن به مثابه فرصتی برای اعلام مخالفت با تمامی رژیم های حاکم و مستبد ازجمله جمهوری اسلامی تا دندان مسلح و جنایتکار است.

جوانان انقلابی کردستان و مناطق کردنشین، که در خط مقدم مبارزه با رژیم قرار دارند، نقش ویژه‌ای در این روند ایفا می‌کنند. آنان که در شرایطی بحرانی و در برابر تهدیدات و سرکوب‌ها زندگی می‌کنند، نوروز را نه تنها به عنوان یک جشن، بلکه به عنوان فرصتی برای مقاومت و ایستادگی در برابر سلطه و سرکوب رژیم می‌بینند. این نسل جوان پرشور، با روحیه‌ای انقلابی و با اراده‌ای راسخ، ثابت کرده است که هیچ دیکتاتوری، نمی‌تواند عزم و اراده مردم مبارز را به عقب براند. آنها هر نوع سرکوبی را به چالش کشیده و در خیزش انقلابی ۱۴۰۱ علیرغم تمام وحشیگری ها و جنایت های رژیم اسلامی در کردستان و مناطق کردنشین، نشان دادن هرنوع سرکوبی تنها به عنوان نشانه‌ای از ضعف و نگرانی رژیم از قدرت مردمی می‌بینند.

حضور گسترده زنان و مردان انقلابی از پیر و جوان در مراسم‌های نوروزی، جلوه‌ای از اراده‌ی جمعی برای رهایی از هرگونه نابرابری و ستم است. این حضور نه‌ تنها نمادی از مقاومت در برابر ستم جنسیتی، بلکه بخشی از مبارزه‌ی گسترده‌تر علیه استبداد و سلطه‌ی طبقاتی است. در فضایی که جمهوری اسلامی تلاش دارد زنان را از عرصه‌ی اجتماعی و مبارزاتی کنار بزند، مشارکت فعال آنان در این مراسم‌ها، نشان‌دهنده‌ی روحیه‌ای پیشرو و عزم راسخ برای ساختن جامعه‌ای رها از سلطه و تبعیض است. این همبستگی مبارزاتی میان زنان و مردان، جلوه‌ای از جامعه‌ای نوین و برابر را در دل مقاومت و مبارزه به نمایش می‌گذارد، جامعه‌ای که در آن آزادی و برابری نه یک رؤیا، بلکه یک هدف عملی و دست‌یافتنی است.

ممانعت از برگزاری مراسم‌های نوروزی در کردستان و مناطق کردنشین توسط جمهوری اسلامی، بخشی از سیاست سرکوب و کنترل فضای عمومی است که هر ساله با نزدیک شدن به این مناسبت شدت می‌گیرد. نهادهای امنیتی و اطلاعاتی رژیم، با بسیج گسترده نیروهای سرکوبگر، تلاش دارند از هرگونه تجمعی که می‌تواند به بستری برای اعتراضات مردمی تبدیل شود، جلوگیری کنند. جمهوری اسلامی به خوبی آگاه است که مراسم‌های عمومی و گسترده‌ای همچون نوروز، می‌توانند به ابزاری برای سازمانیابی اعتراضات و تقویت انسجام اجتماعی در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه تبدیل شوند. به همین دلیل، علاوه بر سرکوب مستقیم، تلاش دارد از طریق تبلیغات و نفوذ عوامل وابسته، فضای این مراسم‌ها را بی‌اثر کرده یا از هرگونه محتوای اعتراضی و رادیکال تهی کند. برخی جریان‌های همسو با این سیاست‌ها، به بهانه‌های مختلف، بر لزوم “پرهیز از سیاسی کردن” این مراسم تأکید می‌کنند و سعی دارند آن را صرفن به یک مراسم تفریحی و بی‌اثر تبدیل کنند. این نوع موضع‌گیری‌ها، در شرایطی که سرکوب گسترده‌تر می‌شود، به طور مستقیم در خدمت منافع دستگاه‌های امنیتی قرار می‌گیرد.

تجربه تاریخی نشان داده است که هر تلاشی برای تحمیل انفعال و سکوت، در نهایت شکست خورده و به تقویت روحیه مقاومت منجر شده است. در سال‌های گذشته، مردم به‌رغم تهدیدها و فشارهای امنیتی، نوروز را به فرصتی برای اعتراض، طرح مطالبات و اعلام نارضایتی از وضعیت موجود تبدیل کرده‌اند. این تجربه ثابت می‌کند که نه سرکوب علنی و نه همسویی برخی جریان‌ها با سیاست‌های امنیتی، قادر به خاموش کردن اعتراضات و شکل‌گیری مقاومت اجتماعی میلیونها مردم کردستان و مناطق کردنشین نیست.

در نهایت، باید تأکید کرد که مراسم‌های عمومی مانند نوروز، نه تنها یک حق بدیهی، بلکه یک امکان مهم برای سازمان‌یابی و نمایش قدرت اجتماعی مردم در برابر سرکوب است. هرگونه تلاش برای جلوگیری از برگزاری این مراسم‌ها، چه از سوی نهادهای امنیتی و چه از سوی جریان‌هایی که آگاهانه یا ناآگاهانه در راستای سیاست‌های رژیم حرکت می‌کنند، باید به عنوان بخشی از پروژه سرکوب در نظر گرفته شود. در مقابل، اصرار بر برگزاری این تجمعات و استفاده از آنها برای اعتراض، نه‌تنها یک ضرورت، بلکه گامی مهم در مسیر مبارزه علیه ستم و استثمار و نابرابری است.

چهارشنبه ۲۲ اسفند ۱۴۰۳
t.me/Enghelab_Kargari
instagram.com/enghelabkargari