سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۴

نفوذ ترکیه در سوریه به ویژه چهار ماه پس از سقوط رژیم بشار اسد به طور چشمگیری افزایش یافته است، که با توجه به گام های فرضی آنکارا برای تقویت حضور نظامی خود در استان های سوریه، نگرانی اسرائیل را برانگیخته است.

دو ماه پس از سقوط رژیم اسد، ترکیه قصد دارد دو پایگاه نظامی جدید در داخل سوریه بسازد و ٥٠ جت جنگنده ١٦- F را به جای ٤٩ پایگاه نظامی که ترکیه قبل از سقوط اسد در سوریه داشت، مستقر کند. بر اساس برنامه استقرار نظامی ترکیه تا اواسط سال ۲۰۲۱، تعداد مواضع ترکیه در سوریه به ۱۱۳ مورد رسیده است و پایگاه های نظامی و نقاط دیده بانی به پنج استان تقسیم شده اند: ۵۵ در حلب، ٤۳ در ادلب، ۹ در رقه، ٤ در حسکه و ۲ استان در لاذقیه، اما این بخش بین سال های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲٤ کاهش یافته است و تعداد نقاط نظامی به ٦٤ کاهش یافته است.

بر اساس گزارش قبلی دیده بان حقوق بشر سوریه، نیروهای ترکیه در حال حاضر از طریق هفت تیپ نظامی در سوریه فعال هستند که به ٤٩ پایگاه اصلی تقسیم شده اند که ١٣ مورد از آنها در روستای غربی حلب، ٣٠ مورد در روستای ادلب (١١ مورد در روستای ادلب شرقی، ١٣ در روستای ادلب در جنوب و ٦ مورد در روستای غرب ادلب) و همچنین شش تیپ در روستای حما و سه پایگاه در روستای لاذقیه هستند. این پایگاه ها توسط ده ها نقطه نظامی در اطراف پایگاه های اصلی به هم متصل می شوند و پشتیبانی لجستیکی را به نیروهای ترکیه ارائه می دهند. هر تیپ رزمی از ١٥٠٠ سرباز تشکیل شده است که تعداد کل نیروهای ترکیه در سوریه را به ١٠٥٠٠ سرباز کاملا مجهز می رساند.

از نظر تجهیزات نظامی سنگین، علاوه بر ده ها خودرو و کامیون نظامی، دارای ٢٠٠ تانک، ٤٠٠ نفربر زرهی و ٨٠٠ نفربر زرهی است.
بین سال های ٢٠١٦ تا ٢٠٢٠، نیروهای ترکیه چهار عملیات نظامی در سوریه انجام دادند: عملیات سپر فرات، عملیات شاخه زیتون، عملیات چشمه صلح و عملیات سپر بهار.