چهارشنبه ۲۷ تیر ۱۴۰۳

صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری، توسط قوه قضائیه‌ی غیر مستقلِ حاکمان سرمایه را به شدت محکوم می‌کنم.
شریفه محمدی، فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌ های کارگری، ۱۴ آذر ماه در رشت توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شد. ۲۳ روز زیر فشار بازجویی‌ های فشرده در انفرادی بود و سپس او را به زندان سنندج منتقل کردند. در سنندج توسط اداره اطلاعات زیر فشار های سنگین روحی و شکنجه جهت اعتراف به کارها و فعالیت های نکرده، در سلول انفرادی و محروم از تماس و ملاقات با خانواده نگه داشته شد. بی خبریِ خانواده از وضعیت شریفه، شرایط بسیار دشواری را برای آنها به همراه داشت و در نهایت پس از 87 روز اعمالِ فشارهای روحی و جسمی، او را به زندان لاکان رشت منتقل کردند.

شریف را به بهانه‌ی عضویتش در کمیته‌ی هماهنگی، تحت عنوان وابستگی به کومله محکوم کرده‌اند. چنین پرونده سازی هایی طی ۴۶ سال اخیر جزو سناریو های تکراری حکومتیان برای سرکوب فعالان کارگری و منتسب کردن‌ شان به جریانات و احزاب سیاسی بوده تا چنین اتهامات سنگین و غیر قابل باوری را موجه جلوه دهند. اما باید بدانند جامعه به چنان حدی از آگاهی رسیده که حکم اعدام را نه فقط برای اتهامات سیاسی بلکه تحت هیچ شرایطی و برای هیچ انسانی نمی‌پذیرد و اعدام را محکوم می‌کند. جرم شریفه همچون همه‌ی ما فعالین کارگری، دفاع از حق و حقوق خود و هم طبقه‌ای هایمان علیه استثمار و به بردگی کشاندن کارگران و زحمتکشان و تلاش جهتِ داشتن زندگی شایسته و درخورِ ما مردم رنج دیده و ستم کشیده است.

اعلام صدور حکم اعدام شریفه یک روز پیش از انتخابات با پیامی سخیفانه و بستنِ شمشیرهای‌شان از رو و برای ادامه‌ی سرکوبی وحشیانه تر از گذشته بر طبقه کارگر و مردمِ به تنگ آمده از زندگی مشقت باری است که حاکمان برای مان رقم زده اند. بویژه برای زنان مبارز و معترضی که طی سالهای متمادی علیه ستم های طبقاتی و جنسیتی مبارزه کرده اند. بالاخص نوک تیز حمله، که در پاسخ به جنبش ۱۴۰۱ و رو به زنانی است که با عزمی جزم تر از همیشه، بدون ترس و واهمه جلودار صفوف اعتراضات چند ماهه شدند. زنانی که حضورشان نقطه عطفی در تاریخ مبارزات زنان کشور شد و با هیچ پروژه و سرکوبی خاتمه نخواهد یافت.

پیام حکومتیان با اعلام حکم اعدام به شریفه عزیزمان این است که برای شان فرقی نخواهد داشت که چه کسی سکان کشتی به گل نشسته را به دست دارد. مهم حفظ بقا و استمرار حکومتشان است که دیگر سرکوب خونین، زندان، اعدام و جابجایی مهره‌های شان تاثیری بر حفظ قدرت شان نخواهد داشت. تصورِ حاکمان که چنین پیام خونینی مانع از اعتراضات و اعتصابات کارگران، زحمتکشان، معلمان، بازنشسته‌ها، دانشجویان و یا دیگر مزدبگیران و مردم معترض می‌شود، خیالی باطل است. چرا که طی ۴۶ سال سرکوب، زندان، اعدام و کشتار، حکومت در شرایطی بغایت شکننده و متزلزل تر از پیش قرار گرفته؛ به نحوی که با هیچ سرکوبی قادر به عبور از تنگناهای موجود نیست.

من ناهید خداجو فعال کارگری، بار دیگر صدور حکم اعدام شریفه محمدی فعال کارگری را به شدت محکوم می‌کنم و بدین طریق حمایتم را از شریفه‌ی عزیز اعلام میدارم.

ناهید خداجو
24 تیر 1403
زندان اوین