سه شنبه ۱۸ بهمن ۱۴۰۱

همکاران گرامی، رفقا،

 ما امروز اینجا جمع شده ایم تا بگوییم باهمه موفقیت‌ های نسبی که تاکنون جنبش انقلابی زن ،زندگی، آزادی داشته، تارسیدن به پیروزی، تضمین و تحقق خواسته های انقلابی خود راهی دشوار و چه بسا طولانی درپیش رو دارد! که این راه با سرنگونی جمهوری اسلامی گره خورده است! 

رژیمی که در چهل و سه سال گذشته تنها از طریق سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام در داخل و نیز جنگ، تهدید، ترور و باج خواهی در خارج توانست بر اریکه قدرت تکیه بزند! رژیمی که قتل عام پنج هزار زندانی سیاسی را تنها ظرف سه ماه رقم زد، و به ترور و سربه نیست کردن مخالفان، شهره عام و خاص در جهان است و هر اعتراض مسالمت آمیزی را با گلوله و زندان و اعدام پاسخ می‌گوید و تنها در همین خیزش انقلابی تاکنون بیش از ۵۰۰ نفر از کودکان، جوانان، زنان و ‌مردان ایران را به قتل رسانده و بیش از ۲۰هزار نفر را دستگیر وزندانی کرده است و چهار تن از جوانان را با شکنجه به اعتراف علیه خود واداشته و در دادگاهی بدون وکیل و بدون طی شدن روال حقوقی ‌و قانونی به جوخه اعدام سپرده است! 

 دوستان گرامی ، بیش از صدوبیست جوان دیگر هم اکنون زیر حکم اعدام بسر می برند.

نوجوانان و جوانان دختر و پسر با ارعاب وشکنجه به زندان‌های دو تا بیست سال محکوم می شوند!

فعالان جنبش کارگری از جمله رضا شهابی، حسن سعیدی و داوود‌‌ رضوی اعضای سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که برای اتحادیه های کارگری در سطح جهان شناخته شده هستند، شاهپور احسانی راد، نسرین جوادی، فرهاد شیخی از اتحادیه آزاد کارگران ایران، و نیز اعضای شورای صنفی فرهنگیان ایران جعفر ابراهیمی، رسول بداقی و محمد حبیبی، طی یک سناریوی از پیش ساخته شده به حبس طولانی مدت محکوم شدند. این در حالیست که اسماعیل عبدی عضو شورای هماهنگی تشکلهای صنفی معلمان ایران پس از سپری کردن محکومیت شش سال زندان در آستانه آزادی، بار دیگر به اتهامی واهی به ده سال زندان محکوم اش کردند! اسکندر لطفی ، ریحانه انصاری نژاد، شعبان محمدی، مسعود نیک خواه، عزیز قاسم زاده، زهرا محمدی و ناهید فتحعلیان از فعالان کانون‌های صنفی معلمان، و جعفر پناهی، محمد رسول اف از کارگردانان بنام ایران، انیشا اسدالهی، کیوان مهتدی، رضا خندان مهابادی، ایدا عمیدی، علیرضا ادینه از کانون نویسندگان، نسرین ستوده، محمد نجفی از وکلای شناخته شده و سپیده قلیان و نرگس محمدی،… این لیست اسامی را پایانی نیست. 

همکاران و دوستان گرامی،

جنبش کارگری ایران در چنین وضعیت دشواری که آزادی تشکل‌های مستقل و‌ مبارزات سندیکایی در قاموس حکومت اسلامی محلی از اعراب ندارد همچنان به مبارزات خود ادامه می‌دهد. ظرف یک ماه گذشته ما شاهد اعتصاباتی در صنایع پتروشیمی، نفت و …. بوده و هستیم. ما می دانیم که بدون حضور طبقه کارگر و مزدبگیران در انقلاب زن، زندگی، آزادی و اعتصابات گسترده، و هماهنگ آنها برای از حرکت انداختن توان مالی رژیم، امر سرنگونی، تحقق آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی میسر نخواهد شد.

ما در هماهنگی و همگامی با اتحادیه های کارگری دیگر کشورهای اروپایی (انگلستان، فرانسه ، نروژ، دانمارک و سوئد..) و کانادا در اینجا جمع شده ایم تا از شما بخواهیم در این مسیر با مردم ایران همدلی، همراهی و همبستگی خود را اعلام داشته و برای آزادی همه زندانیان سیاسی، فعالان کارگری و نیز جلوگیری از شکنجه ، اعدام صدایتان را بلند کنید.

ما از شما می‌خواهیم که همراه با سایر اتحادیه های کارگری در سراسر اروپا و جهان اکسیون هایی برای آزادی فعالان کارگری و زندانیان سیاسی برگزار کنید.

ما از اتحادیه های کارگری آلمان سئوال میکنیم، جمهوری اسلامی که ناقض کنوانسیون‌های سازمان جهانی کار بوده و هست، چگونه در سال ۲۰۱۶ بعنوان عضو اصلی هئیت مدیره آن انتخاب شد؟ چرا برغم اعتراضات متعدد و مکرر فعالین کارگری در تمام این سالها از جمله نامه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران که خواهان اخراج ایران از سازمان جهانی کار ( I.L.O) بودند همچنان در این سمت باقی بماند!؟

زنده باد صلح، آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی

پیروز باد جنبش زن زندگی آزادی

هشت فوریه ۲۰۲۳ – کلن

فعالان و مدافعان جنبش کارگری ایران

کلن – آلمان