موج جدید دستگیری ها در کردستان و ضرورت مبارزه متحدانه
یکشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۰
از روز پنج شنبه ۲۰ آبان ماه دست بیش از ۴۰ نفر از شهروندان، جوانان و فعالین مدنی در شهرهای کردستان از جمله سنندج، مریوان، سقز و بانه توسط نیروهای اداره کل اطلاعات استان کردستان بازداشت شده اند. این بازداشت ها بیشتر بصورت دسته جمعی صورت گرفته اند. نیروهای اطلاعات سنندج بدون ارائه حکم قضایی در روستای ‶نیه ر″ ضمن بازداشت چهار نفر به نام های زانیار منبری، میلاد منبری، آرش منبری و سیوان منبری، اقدام به بازرسی منزل خانوادگی و ضبط وسایل شخصی آنها کرده اند. همزمان یک شهروند دیگر ساکن سنندج به نام آرام مرادیان که پیشتر در تاریخ هفتم اردیبهشت ماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از ۱۳۰ روز با قرار وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی موقت از زندان مرکزی سنندج آزاد شده بود، پس از احضار به شعبه ۲ بازپرسی دادسرای عمومی انقلاب سنندج، مجددا توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. در ادامه این بازداشت ها نیز در شهرستان بانه و روستا‌های ‶چومان″، ‶نمشیر″، ‶نجنه″، و ‶کوپیچ″ از توابع این شهرستان ۱۷ نفر، در روستای ‶نی″ از توابع مریوان ۶ نفر، در روستای ‶ملقرنی″ شهر سقز دو نفر بازداشت شده اند. روز چهارشنبه ۲۶ آبان نیز دو شهروند در پیرانشهر به نامهای جهانگیر ساغرنیا و خبات ختیال از طرف نیروهای امنیتی وابسته به اداره اطلاعات بازداشت شدند. گفته می‌شود نیروهای امنیتی در بانه از آمبولانس هلال احمر برای بازداشت و انتقال شهروندان به بازداشتگاه‌های امنیتی استفاده کرده‌اند.
از سوی دیگر دو نفر به نام های اسعد رامین و داوود رحیمی که دهم شهریور ماه در شهرستان نقده بازداشت شده بودند، زیر شکنجه نیروهای اطلاعات سپاه ارومیه جان باخته اند. این دو شهروند در حین بازداشت به اتهام عضویت در یکی از احزاب سیاسی در کردستان، اتومبیل شان مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود. آنها در حالی که زخمی بودند به بازداشتگاه اطلاعات سپاه ارومیه منتقل شده و از کلیه حقوق زندانی و حق درمانی محروم بوده اند. نهادهای امنیتی خانواده‌های این دو زندانی اعدام شده را تهدید کرده‌اند که حق برگزاری مراسم ختم را ندارید. ضمنا در پاسخ به درخواست خانواده‌های آنها برای تحویل پیکرهای بیجان آن دو، به آنها گفته شده است: ‶جنازه‌ای در کار نیست و تنها همین کافی است که بدانید آنها دیگر زنده نیستند.″
مردم کردستان بر این امر آگاهند که موج دستگیری و کشته شدن زندانیان تحت بازداشت در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی و همچنین تحویل ندادن پیکرهای آنها و دفن مخفیانه در مکان‌های نامعلوم در ایران، تازگی ندارد. از آغاز به کار دولت سیزدهم ابراهیم رئیسی، این دومین بار است موج دستگیری ها و بازداشت های گسترده در شهرهای کُردستان از سوی نیروهای امنیتی و اطلاعات سپاه پاسداران به بهانه های واهی از جمله: تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی و همکاری با احزاب کُرد، انجام گرفته است. رژیم جمهوری اسلامی ایران بعد از ۴۲ سال حاکمیت با به قهقرا بردن جامعه ایران و تشدید مصائب جامعه سرمایه داری از قبیل فقر، بیکاری، اعتیاد و آسیب های اجتماعی، مشروعیت خود را از دست داده و با امواج پی در پی اعتصابات کارگری و جنبش های اعتراضی روبرو شده است. بگیر و به بندهای گسترده و اعدام زندانیان سیاسی بخشی از استراتژی سرکوب گسترده دولت رئیسی برای تضمین بقای رژیم است. بازداشت های گسترده فعالین سیاسی از طرف دستگاههای امنیتی جدا از ماهیت سرکوبگرانه، بیانگر آن است که نیروهای امنیتی در کردستان از فعالیت های اجتماعی، خود سازماندهی شهروندان، جوانان و فعالین عرصه های مختلف اجتماعی در کردستان به شدت واهمه دارند. رژیم جمهوری اسلامی تاریخا و بخصوص در مقاطعی که سیاست های ارتجاعی اش در سطح جهان و در منطقه با شکست و بن بست روبرو شده برای ایجاد رعب و وحشت و با توسل به زور، و به دلایلی کاملا واهی به دستگیری و بازداشت های گسترده ای دست زده است.
واقعیت اینست که ماشین سرکوب رژیم اسلامی ایران دیگر کارایی گذشته خود را از دست داده و با تکیه بر سرکوب، بازداشت، زندانی و اعدام نمیتواند جنبش های اعتراضی را به عقب براند. رژیم اسلامی بعد از ۴۲ سال حاکمیت جنایتبار بار خود، تلاش دارد با دستگیری و بازداشت های هدفمند، با اعمال فشار بر فعالین پیشرو و جنبش آزادیخواهی در کردستان، ابتدایی ترین حقوق آنها را سلب نماید. رژیم اسلامی ایران باید بداند که سال ها است فعالین عرصه های مختلف اجتماعی و همچنین جنبش انقلابی مردم کردستان دوران ترس و وحشت از رژیم جنایتکار اسلامی را پشت سر نهاده اند. تنها عاملی که می تواند ماشین سرکوب رژیم را از کار بیاندازد مقاومت عمومی جامعه در مقابل هر گونه فشار به فعالین و کنشگران سیاسی در جامعه است. مردم کردستان با برپائی چندین اعتصاب سراسری در شهرهای کُرد نشین، در اعتراض به اعدام ها و دستگیری های گذشته، از تجربه مبارزاتی قابل اتکایی برای سازماندهی سراسری، و تغییر توازون قوا به نفع مردم جامعه برخوردارند. بر همین اساس فعالین و پیشروان جنبش کارگری، فعالین محیط زیست، فعالین جنبش زنان و دیگر جنبش های اجتماعی در کردستان، میتوانند با درس گرفتن از تجارب پیشین خود در امر شکل گیری و سازماندهی اعتراضات و اعتصابات سراسری، با ایفای نقش خود ماشین سرکوب رژیم جنایتکار اسلامی ایران را به عقب برانند. در چنین شرایطی لازم است فعالین کومه له و حزب کمونیست ایران و دیگر احزاب و نیروهای چپ و کمونیست و همه انسانهای چپ و مبارز در کردستان در پیوند و همکاری و همفکری فشرده تر با هم، با ارزیابی واقع بینانه از فضای حاکم بر جامعه و با اقدامات عملی سنجیده، برای به میدان آوردن و برپایی اعتراضات توده ای مردم کردستان همگام با دیگر شهرهای ایران بسترسازی کنند.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له