سه شنبه ۹ اسفند ۱۴۰۱

بحران اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و بن بست هئیت حاکمه در ایران تغییرات  در ساختارهای حاکمیتی را به امری ضروری تبدیل کرده است. در دو دهه گذشته مبارزات کارگری علیه سیاست های اقتصادی همچون تعدیل نیروی کار و اخراج سازی، قراردادهای موقت و کاهش سطح معیشت، حقوق معوقه و … گسترش یافته است. همچنین سایر بخش های نیروی کار همچون معلمان، پرستاران و بازنشستگان نیز درمقابل روند خصوصی سازی آموزش و بهداشت و حذف ‌انواع بیمه های اجتماعی به اعتراضات گسترده  خیابانی دست زده اند. طی سالهای گذشته افزایش هزینه های زندگی و عدم دستیابی به مایحتاج اولیه زندگی درکنارانواع سرکوب و فشارهای اجتماعی، دستگیری، شکنجه، زندان و اعدام، خیزش های اجتماعی  موج واری را بدنبال داشته است.

با تعمیق شکاف طبقاتی در جامعه و تکرارمداوم اعتراضات توده ای طی سالهای گذشته، ضرورت  تشکل یابی وسازماندهی توده کارگران و فعالین عرصه های مختلف زندگی اجتماعی به عنوان پیش شرط موفقیت این اعتراضات بیش از پیش آشکار شده است.

با آغاز دور تازه ای ازاعتراضات اجتماعی تحت عنوان خیزش زن، زندگی، آزادی و لزوم تغییرات جدی سیاسی و اجتماعی  در میان اقشار متفاوت جامعه، از سوی ۲۰ تشکل صنفی و مدنی منشور مطالبات حداقلی با ۱۲ مطالبه در بهمن ماه ۱۴۰۱ منتشر شد. مطالبات حداقلی مطرح شده در این منشور اگر چه پیش از این نیز بارها در بیانیه ها و مطالبات تشکلها و فعالین سیاسی مطرح شده بود، اما به دلیل فضای سیاسی ایجاد شده  توسط نیروهای ارتجاعی اپوزسیون ودر مقابل موج سواری جریانات مختلف با استراتژی رژیم چنج وبی اثر کردن اعتراضات بنیادی جامعه به أساس نابرابری اجتماعی و اقتصادی، این بار نقش متفاوتی داشت. اهمیت این منشور حداقلی  در شرایط حاضر در این است که  بر تشکلهای اجتماعی متکی بوده و راهی برای فراگیر شدن حرکتهای متشکل است.

جدای از مطالبات مطرح شده دراین منشور که نیازبه بازبینی و رفع ابهامات جدی دارد، و مستقل از ادبیات نه چندان به روز و متناسب با تشکلهای کارگری امضا کننده، آنچه این منشور را مورد توجه قرار داده است همراه شدن تشکلهای متفاوت کارگری و مدنی بر متن شرایط سیاسی موجود  در جامعه ایران است.

مطالبات اصلی مطرح شده دراین منشور مانند آزادی زندانیان سیاسی، آزادی های بی قید و شرط سیاسی و اجتماعی، برابری زن و مرد، مطالبات رفاهی و زیست محیطی و .. سالها است که از خواسته های محوری همه نیروهای کارگری و اجتماعی بوده است.

اعلام حمایت های گسترده از این منشور نه فقط برای گرایش  چپ اجتماعی فضائی برای حرکت ایجاد کرد، در عین حال بار دیگر نشان داد، دستیابی به اهداف طبقاتی کارگران تنها با عمل جمعی و متشکل امکان پذیراست.   

ما ضمن حمایت از منشورمطالبات حداقلی و درک این موضوع که این منشور در ادامه نیاز به بازنگری جدی در برخی زمینه ها دارد، اما باور داریم که تحقق مفاد آن در گرو تشکل یابی و سازماندهی اجتماعی طبقه کارگر است.

شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران

کارزار پشتیبانی از کارگران ایران

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران

فوریه ۲۰۲۳ – اسفند ۱۴۰۱