سه شنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۳

با کشته شدن رئیسی آیت الله اعدام کادر رهبری حزب پادگانی سپاه پاسداران و خامنه ای مهندسی کردن انتخابات زودرس ریاست جمهوری را در دستور کار خود قرار داده و ۸ تیر را برای برگزاری این مضحکه انتخاباتی تعیین کرده اند. نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری در شرایطی برنامه ریزی شده است که از ۱۱ اسفند گذشته تاکنون دو بار مهر عدم مشروعیت به پیشانی نظام اسلامی کوبیده شده است. این شکست ها در همانحال که نزاع جناحهای درون حکومت اسلامی را تشدید کرده، همه جناح ها را نسبت به سرنوشت نظام اسلامی نگران و دلواپس کرده است. از اینرو هم اصلاح طلبان حکومتی و هم اعتدالگریان و نیز اصول گرایان میانه رو با این توهم که برای تنور سرد انتخابات بازارگرمی کنند، اعتبار فروریخته مکانیسم انتخابات را اعاده کرده و نظام اسلامی را از تندپیچ کنونی عبور دهند پا به میدان گذاشته اند.

سران رژیم در حالی که سعی میکنند این نمایش انتخاباتی را به عنوان رویداد مهمی در حیات سیاسی جامعه جلوه دهند، اما از واکنش مردم و پیامدهای آن بشدت نگران هستند. خامنه ای از نامزدهای انتخاباتی خواسته که از “بدگویی، تهمت‌زدن و لجن‌پراکنی” به یکدیگر پرهیز کنند و با این قبیل کارها “آبروی ملی” کشور را نبرند. در پی این سخنان صدا و سیمای جمهوری اسلامی که تحت کنترل کادر رهبری سپاه و خامنه ای است طی اطلاعیه ای در مورد ضوابط وچهارچوب‌های” برنامه‌های تبلیغاتی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد که هر سخنی مغایر با “اصول و مصادیق سیاست‌های” جمهوری اسلامی و “مغایر با اتحاد و همبستگی” و “امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور” باشد، و هرچه که مصداق “مطالب افترا، توهین و تخریب سایر نامزدها و اشخاص حقیقی یا حقوقی” تفسیر شود، غیرقانونی است. این خط و نشان کشیدن خامنه ای و اطلاعیه صدا و سیما آشکارا برای جلوگیری از افشاگری های تلویزیونی باندهای حکومتی در مورد فساد و دزدی های کلان در نظام اسلامی است. خامنه ای نگران است که اینبار خود کاندیداها با بدگویی از همدیگر نظام اسلامی را بیشتر به لجن بکشند و جرقه شعله ور کردن خشم و اعتراض توده ای را بزنند. همزمان علی رزمجو، فرمانده سپاه در استان بوشهر در نشست ستاد انتخابات این استان از برگزاری “رزمایش در فضای مجازی” برای “حضور حداکثری” در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و از اعزام “هادیان سیاسی” به نقاط مختلف شهرها و روستاها برای جلب مشارکت گسترده مردم” در انتخابات هشت تیر خبر داد. 

اما نارضایتی عمومی از وضع موجود و گسترش خواست سرنگونی حکومت اسلامی تمام این کوششها را از قبل با شکست روبرو کرده است. واقعیت این است که پدیده انتخابات های مهندسی شده کارکردهای سابق خود را برای رژیم اسلامی از دست داده اند. اگر یکی از کارکردهای “انتخابات” در جمهوری اسلامی کشاندن هر چه بیشتر مردم به پای صندوقهای رأی و از این رهگذر کسب مشروعیت برای حکومتگران بوده است، این کارکرد با موج گستردۀ نرفتن به پای صندوق های رأی منتفی شده است. اگر از کارکردهای دیگر انتخابات تجدید تقسیم قدرت بین جناحها و باندهای درون حکومت بوده است، اکنون این کارکرد نیز بنا به تصمیم خامنه ای و رهبران سپاه برای یکدست کردن حاکمیت، از دستور خارج شده است. پدیده انتخابات فقط به عنوان وسیله ای برای بزک کردن حکومت استبداد دینی روی دست طبقه سرمایه دار حاکم مانده است.

کارگران و مردم به پاخاسته ایران در رویارویی با این مضحکه های انتخاباتی، هم کارنامه بیش از چهار دهه از حاکمیت سرمایه داری اسلامی، و هم روزهای غرور آفرین خیزش های دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ و جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی را بخاطر دارند. این مردم روزانه پیامد گسترش بی سابقه گرانی و فقر و فلاکت اقتصادی، گسترش حاشیه نشینی، افزایش شتابان کودکان کار، بیکار سازی میلیونی و زندگی کردن در زیر خط فقر را تجربه می کنند. این مردم دیدند که چگونه عزیزانشان قربانی پنهانکاری و دروغ پردازی و درماندگی رژیم در مقابله با همه گیری پاندمی کرونا شدند. این مردم ساقط کردن هواپیمای اوکرئینی با ۱۷۶ مسافر توسط سپاه پاسداران را دیده اند. این مردم به بند کشیده شدن کارگران، بازنشستگان، معلمان، زنان، نویسندگان، فعالین محیط زیست، وبلاگ نویسها و شلاق خوردن آنها را دیده اند. این مردم اما پایداریهای با شکوه را تجربه کرده  و مهمتر از همه مردم می دانند که مناسبات آنها با رژیم به مرحله آشتی ناپذیری رسیده و در این مناسبات صندوق رأی هیچ جایگاهی ندارد. آنها در دی ماه و آبان  دیدند که چگونه   فریاد “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا” در گوشه گوشۀ این سرزمین طنین انداز شد. همین که کاندیداهای رژیم بار سنگین فقر و فلاکت اقتصادی و بی حقوقی های اجتماعی را به گردن همدیگر میاندازند، خود نشانه سایه سنگین این خیزش ها بر دوش حکومتگران است.

اینکه جناح های رژیم برای مقابله با شرایط بحرانی وخطر شورش گرسنگان به سوی یکدست کردن قوای سه گانه و تمرکز قدرت بیشتر در دست نظامیان پیش می روند، نشان از آن دارد که نمی توانند به روال سابق به حاکمیت خود ادامه دهند. از اینرو مبارزۀ طبقاتی در جامعه با شرایط جدیدتری روبرو خواهد شد که طبقۀ کارگر، پیشروان این طبقه و جنبش سوسیالیتی باید پاسخ مناسب به آن بدهند.
در این شرایط که جامعه ایران همچنان در یک دوره انقلابی بسر می برد، برای کادر رهبری سپاه و هسته مرکزی اصول گرایان تضمین بقای رژیم نه از مسیر جلب مردم به صندوق آراء و کسب مشروعیت انتخاباتی، بلکه با منطق ارتقاء ظرفیت سرکوب حکومت اسلامی میسر می گردد. در چنین شرایطی برای در هم شکستن استراتژی سرکوب عریان و برای سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی لازم است به طور نقشه مند ملزومات این سرنگونی را فراهم آورد. جنبش کارگری ایران به رغم همه موانعی که سر راه دارد می تواند سازمانیافته تر به میدان بیاید. اوضاع انقلابی جامعه و جنبش اعتصابی کارگران بستری عینی است که می تواند غلبه بر فقدان سازمانیابی توده ای کارگران را سرعت ببخشد. 

این جنبش با رهبران سوسیالیست و محبوبی که در دل خود پرورده کرده است پتانسیل این را دارد که نیروی کارگران و زحمتکشان را سازمانیافته تر به میدان آورد. گسترش و تحکیم پیوند جنبش های پیشرو اجتماعی می تواند زمینه ساز تدارک اعتصابات سیاسی توده ای در سراسر ایران باشد. اعتصاباتی که توأم با راهپیمایی های خیابانی و تجمع های اعتراضی قادر هستند دستگاه سیاسی، اداری و اقتصادی رژیم جمهوری اسلامی را فلج کنند. اعتصابات سیاسی توده ای که اعتصابات کارگری در مراکز کلیدی تولید ستون فقرات آن را تشکیل دهند، می توانند انسجام صفوف نیروهای مسلح و سپاه پاسداران را در هم کوبیده و قدرت سرکوب آن را زمینگیر کند و زمینه های سازمانیابی قیام و سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی فراهم آورد.

سخن روز تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv