سه شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳

امروز در ایران حتی مفسران و تحلیل گران حکومتی هم نمی توانند موجودیت جریان نیرومند چپ اجتماعی را انکار کنند. این جریان در جنبش های مختلف اجتماعی و صحنه سیاسی ایران موجودیت خود را بروز داده است. فعالین و رهبران جنبش کارگری که پرچم مطالبات کارگران را برافراشتەاند و در سازماندهی و رهبری اعتراضات و اعتصابات کارگری نقش دارند، مبتکر ایجاد کمیته های اعتصاب و برگزاری مجامع عمومی در مراکز صنعتی و کارگری هستند و ایده سازمانیابی شورایی را به میان کارگران می برند جایگاه ویژەای در این صف بندی دارند. این چپ اجتماعی آن بخش از تلاشگران جنبش زنان را در بر می گیرد که در برابر فمنیسم ارتجاع اسلامی و فمنیسم نئولیبرال پرچم رهائی زنان با افق ضد سرمایەداری را برافراشتەاند. آن زنان مبارزی که با حضور خود در پیشاپیش مبارزه معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، پرستاران، در زندان ها، در نبرد خیابانی و در صف مبارزه کارگران و با مقاومت گسترده در برابر سیاست ها و قوانین زن ستیزانه حاکم، چشم انداز رهایی زنان از ستمکشی سرمایەداری را به روی جامعه گشودەاند.

این جریان چپ اجتماعی همچنین گرایش سوسیالیستی درون جنبش دانشجویی را در بر می گیرد که در تقابل با گرایشات نئولیبرال بورژوایی ایران و جریان های ارتجاع اسلامی پرچم اتحاد با جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی را برافراشته است. بازنشستگانی که با طرح رادیکال مطالبات برحق خود یکشنبەها، دوشنبەها و سەشنبەهای اعتراضی را در تاریخ مبارزات فرودستان جامعه ثبت کردەاند و بر گرفتن حق خود در کف خیابان تأکید می کنند. آن بخش از نویسندگان، خبرنگاران، استادان دانشگاه، سینماگران و هنرمندانی را در بر می گیرد که با فرهنگ، سیاست ها  و ایدئولوژی طبقه حاکم درافتاده، علیه سانسور و شکنجه و اعدام اعتراض کرده و از منافع و مبارزه کارگران و زحمتکشان به دفاع برخاستەاند. این نیروی چپ اجتماعی در کردستان بیرق مبارزه و تسلیم ناپذیری در مقابل رژیم جمهوری اسلامی، در افتادن با ارتجاع محلی و همبستگی با جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی در سراسر ایران را برافراشته است. این نیروی اجتماعی چپ و رادیکال نقش انکارناپذیری در سازماندهی اعتراضات و اعتصابات کارگری در سالهای اخیر ایفا نموده است. در خیزش های تودەای دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ مهر خود را بر این جنبش های سیاسی کوبید. این نیروی اجتماعی ضد سرمایه داری است. جنبش انقلابی ژینا به رغم فراز و فرودهایش با نقش آفرینی همین چپ اجتماعی آغاز و جریان دارد. مضمون خواستەها و مطالبات بخش های مختلف این چپ اجتماعی را شعار “نان، کار، آزادی” به هم پیوند زده است. 

از سوی دیگر ما شاهد فعالیت احزاب، سازمانها و نیروهای موجود در جنبش کمونیستی ایران هستیم، اگر چه بازتاب سیاسی و پیوندهای معنوی و فعالیت این احزاب و سازمانها را می توان در تحول آگاهی و شفاف شدن مطالبات بخش های مختلف این چپ اجتماعی مشاهده کرد، اما احزاب و سازمان های موجود به رغم پیشرفت هایی که داشتەاند به جز موارد استثنایی هنوز در ابعاد اجتماعی رابطه ارگانیک و سازمانیافتەای با جنبش طبقه کارگر و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی ندارند. به معنای دیگر هنوز جنبش کارگری و جنبش های اعتراضی در جامعه در بعد اجتماعی با جنبش کمونیست های متحزب و سازمانیافته در هم تنیده نشده و به هم نرسیدەاند. یک کمبود جدی که این نیروی چپ اجتماعی و اعتراضات و خیزش هایی که با  تلاش و مداخله گری این نیرو جریان دارد از آن رنج می برد، این واقعیت است که این حرکت ها هنوز در یک جنبش واحد سیاسی برای سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی و دگرگونی آگاهانه مناسبات سرمایەداری حاکم تلفیق نشدەاند. این نیروی چپ اجتماعی فاقد یک رهبری سیاسی سراسری است. از اینرو پائینی ها و فرودستان جامعه هنوز یک آلترناتیو نیرومند را در صحنه نمی بینند که برای رهائی خود به آن امید ببندند.

فقدان یک آلترناتیو نیرومند انقلابی و سوسیالیستی اگر در آغاز خیزش انقلابی جاری یک کمبود به نظر نمی رسید، اما اکنون با گذشت بیش از یک سال و نیم از خیزش انقلابی جاری این کمبود بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. تودەهای وسیعی از کارگران و مردم ایران هنوز نگران هستند و تصویر روشنی از این ندارند که جایگزین این اوضاع بشدت بحرانی و آشفته چه می تواند باشد. این درست است که در جدال آلترناتیوها، بخش های مختلف اپوزیسیون بورژوایی به دلیل بیگانگی با خواستهای اقتصادی و آزادیخواهانەای که در این جنبش های اعتراضی مطرح شدەاند، بیگانگی آنها با مطالبه نان، کار، آزادی، و ضدیت آنها با زن، زندگی، آزادی، نفوذ محسوسی در بین تودەهای معترض ندارند، با اینحال در غیاب حضور قدرتمند طبقه کارگر در صحنه سیاسی با چشم انداز انقلابی و سوسیالیستی، در غیاب یک آلترناتیو سوسیالیستی نیرومند، همواره این خطر وجود دارد که جنبش های اعتراضی طعمه امواج تبلیغات ناسیونالیستی و عظمت طلبانه نیروهای اپوزیسیون بورژوازی نئولیبرال طرفدار غرب شوند و نیروی آنها در خدمت بقای نظام طبقاتی موجود و به قدرت رسیدن یک استبداد غیر دینی بکار گرفته شود.

در مورد پروسه سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی … باید تأکید کرد که در شرایط کنونی ایران تداوم و گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری و تلفیق خواستهای اقتصادی با خواستهای سیاسی، پیوند خوردن آن با جنبش انقلابی جاری، تودەای تر شدن جنبش جاری و در ادامه برپائی اعتصاب عمومی سیاسی که ماشین سرکوب رژیم را زمینگیر کند، سیر محتمل پیشروی جنبش انقلابی جهت به زیر کشیدن این رژیم سرمایه داری استبداد اسلامی است. اما باید بدانیم که اعتصاب سراسری کارگران بویژه در مراکز و مؤسسات کلیدی که ستون اصلی اعتصاب عمومی سیاسی است نمی تواند نتیجه یک حرکت خود جوش و خودبخودی باشد. در راستای پاسخگویی به نیاز این جنبش طبقاتی است که در شرایط کنونی ایجاد کمیتەهای مخفی کارخانه، ایجاد کمیتەهای اعتصاب و ایجاد شورای های کارگری اهمیت عملی پیدا کرده است. زنان که نقش پیشتازی در جنبش انقلابی جاری داشته و یک پای همه جنبش های پیشرو اجتماعی بودەاند هنوز بخش کوچکی از نیروی خود را به میدان نبرد آوردەاند.

لازم است با کار آگاهگرانه و سازمانگرانه اردوی عظیم زنان کارگر و زحمتکش به ویژه در مناطق حاشیه شهرها را به میدان نبرد آورد. نهادها، و تشکل های دانشجویی چپ و رادیکال که در دانشگاههای مختلف کشور ایجاد شدەاند لازم است پیوندهای خود را با بدنه جنبش دانشجویی و دیگر جنبش های اجتماعی گسترش دهند و با نقد سیاست ها و استراتژی اپوزیسیون راست و لیبرلیسم بورژوایی ایران نقش روشنگرانه خود را ایفا نمایند. شبکه جوانان انقلابی در محلات شهرهای مختلف ایران لازم است پیوندها و پایه تودەای خود را گسترش دهند، و با درس گیری از تجارب خیزش سراسری دی ماه ۹۶، و آبان ۹۸ و خیزش انقلابی ژینا به لحاظ تاکتیکی هم فوت و فن تودەای کردن اعتراضات خیابانی را بیاموزند. باید آموخت که چگونه تاکتیک های نیروی سرکوب رژیم برای جلوگیری از تودەای کردن اعتراضات را خنثی کرد و آموخت که چگونه از تاکتیک هایی که به هدف تودەای شدن اعتراضات لطمه می زند پرهیز کرد. اعتراض خیابانی بخش جدایی ناپذیری از آزادی بیان و از حقوق پایەای مردم است و باید همین باور ساده را در میان تودەها رواج داد و قدرت بخشید. اوضاع کنونی از همه آن نویسندگان، خبرنگاران، استادان دانشگاه، سینماگران و هنرمندانی که با فرهنگ، سیاست ها  و ایدئولوژی طبقه حاکم در افتاده و از منافع و مبارزه کارگران و زحمتکشان و فرودستان به دفاع برخاستەاند می طلبد که سازمانیافته تر عمل کنند. سازمانیابی کلید پیشروی جنبش انقلابی جاری برای سرنگونی حکومت اسلامی سرمایەداران است.

در شرایط کنونی جنبش اعتراضی و اعتصابی کارگران و جنبش انقلابی جاری فرصت مناسبی را برای نیروهای جنبش کمونیستی سازمانیافته و متحزب ایران فراهم آورده است تا با اهمیت دادن به این جنبش واقعی و یاری رساندن به رفع موانع و معضلاتی که سر راه آن وجود دارد، بتوانند بر این جدایی غلبه کنند و پیش شرط های تأمین یک رهبری سیاسی سراسری با راهبرد سوسیالیستی را فراهم آورند. پاسخ های مشترک فعالین و رهبران آن نیروی چپ اجتماعی و سوسیالیست های متحزب به معضلات سر راه جنبش کارگری و انقلابی جاری، کلید به هم رسیدن و تلاقی این دو بخش چپ رادیکال و سوسیالیستی است.
سخن روز تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv