شنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۰

روز سه شنبه ۱۹ مرداد یکی از بی سابقه ترین محاکمات تاریخ کشور سوئد در یکی از دادگاههای استوکهلم پایتخت این کشور آغاز گردید. موضوع محاکمه کشتار زندانیان سیاسی توسط جمهوری اسلامی در سال ۱۳۶۷ در ایران بود. طی آن هزاران نفر از انسانهای مبارز در زندانهای جمهوری اسلامی اعدام گردیدند. در این محاکمه یکی از مزدوران جنایتکار رژیم اسلامی به نام حمید نوری با نام مستعار(حمید عباسی) به محاکمه کشیده می شود. او آبان سال ۹۸ به سوئد وارد شد و در فرودگاه به اتهام شکنجه گر و بازجوی”هیأت مرگ” جمهوری اسلامی و دست داشتن در کشتار هزاران نفر از زندانیان سیاسی در زندانهای قزل حصار، اوین و گوهر دشت، بازداشت گردید. پروندۀ ده هزار صفحه ای این جنایت در مدت بیست ماهی که حمید نوری تحت بازداشت بوده است، توسط تیمی از متخصصان و کارشناسان حقوق بین‌الملل، جامعه شناس، روانشناس و اسلام شناس مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است.

حدود صد نفر از شاکیان و داد خواهان که خود جزو قربانیان آن جنایات بوده‌اند و جان به در برده اند از کشورهای دیگر به سوئد آمده و در دادگاه شهادت دادند و به سؤالات قضات دادگاه پاسخ دادند. در سه روز اول این محاکمۀ تاریخی “کریستینا کارلسون” دادستان استوکهلم و نمایندۀ او در بخشی از کیفر خواست خود اسامی تعدادی از زندانیان و روند اعدام آنها را قرائت کردند؛ با استناد به شهادت شهود و گزارش سازمان عفو بین الملل (امنستی انتر ناشنال) نشان دادند چگونه حمید نوری و همکارانش در مرداد ماه سال ۶۷ زندانیان را در صفهای طولانی و با چشمانی بسته و بدون داشتن حق دفاع از خود از کانالهای مرگ عبور داده، به سالن “جهاد” زندان گوهر دشت پیش هیأت مرگ می بردند. ابراهیم رئیسی یکی از اعضای هیأت مرگ بود که  توسط خمینی به انجام آن جنایات گمارده شده بودند. خمینی جنایتکار به آنان توصیه کرده بود که : “بدون وسوسه و شک و تردید علیه کفار شدت عمل داشته باشند”.

دادگاهی حمید نوری ادامه دارد و قرار است نه ماه به طول انجامد. از سوی دیگر روزانه تعداد زیادی از فعالان سیاسی و مدنی با حمل پلاکارد و عکسهای جانباختگان این جنایت هولناک در مقابل در دادگاه حضور می یابند و با دادن شعار علیه جمهوری اسلامی از محاکمه و مجازات این جنایتکار حمایت می کنند. گرچه تا کنون محاکمات دیگری در رابطه با اعمال تروریستی جمهوری اسلامی در دادگاههای دیگر کشورهای اروپایی برگزار گردیده است و سران و کارگزاران رژیم اسلامی محاکمه شده و بعضأ نیز مجازات شده اند، اما مورد اخیر از نوعی دیگر است. این محاکمه به بخشی از جنایات انجام شده توسط حکومت اسلامی در داخل ایران می‌ پردازد که مصداق شرکت در جنایت علیه بشریت و قتل هزاران انسان است. جنایاتی که قطره‌ای از دریای اعمال جنایتکارانه و ضد انسانی جمهوری اسلامی بوده است. امید آن است که تحت تأثیر افکار بشریت پیشرو و برابری طلب پروسۀ این دادگاهی بدون مشکل به پایان برسد و مورد معامله و سازش دولتها قرار نگیرد.

فرمان کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ در شرایطی صادر گردید که خمینی جام زهر شکست در جنگ هشت ساله ایران و عراق را سر کشیده بود. جنگ ارتجاعی و جنایتکارانه ای که چه از سوی خمینی و چه از سوی همنوعش صدام حسین بر پا شد و بیش از یک میلیون انسان در آن به گوشت دَم توپ این جنگ وحشیانه تبدیل شدند. جنگی که با عربده های “جنگ جنگ تا پیروزی” خمینی و پیروانش، مردم ایران و عراق را به خاک سیاه نشاند. در چنین شرایطی خمینی و دیگر سران جنایتکار جمهوری اسلامی به منظور تحمیل فضای ترس و وحشت در جامعه جهت جلوگیری از اعتراض توده های مردم به نتایج چنین جنگ خانمان براندازی، فرمان کشتار بیش از پنج هزار زندانی سیاسی را صادر کردند. آنان با همکاری جانیانی از جمله حمید نوری، زنان و مردان مبارز و بی دفاعی را که به بند کشیده بودند، از زندان بیرون کشیده و اعدام کردند.  سران جمهوری اسلامی در کمال سنگ دلی حتی جنازهای این عزیزان را نیز به خانواده‌هایشان تحویل ندادند و در گورهای دسته‌ جمعی ی نام و نشان به خاک سپردند. اما مادران و دیگر اعضأ خانوادۀ قربانیان این توحش اسلامی را هیچ گاه از یاد نبردند و از دادخواهی کوتاه نیامدند. به این اعتبار محاکمۀ حمید نوری اقدامی درجهت آرامش نسبی مادران بازماندۀ این جنایات است و باید به آنان و همۀ آنهایی که دل در گرو انسانیت دارند، شادباش گفت و تلاش نمود که این محاکمه آغازی باشد برای محاکمۀ خامنه ای و ابراهیم رئیسی و دیگر سران این رژیم ضد انسانی در دادگاههایی که توسط خود مردم ستمدیده و حق طلب ایران و در داخل کشور برگزار گردد.

تاکتیک سران رژیم اسلامی برای ایجاد فضای رُعب و وحشت در جامعه از طریق سرکوب و کشتار تنها در این مورد خلاصه نمی شود. رهبران جمهوری اسلامی سرمایه هر گاه تداوم حاکمیت شان را در خطر دیده اند، برای بقای خود و به سرکوب و کشتار انسان‌ها متوسل شده اند. در سال ۱۳۶۰ نیز برای سرکوب هرگونه صدای حق طلبی و آزادیخواهی به جنایت دهشتناکی دست زدند. کمیتۀ دفاع از حقوق بشر ایران اسامی حدود یازده هزار نفر از اعدام شدگان آن سال توسط رژیم اسلامی را به ثبت رسانده است. این کشتارها مصداق بارز جنایت علیه بشریت توسط جمهوری اسلامی است.

این دادگاهی در شرایطی برگزار می‌شود که جمهوری اسلامی در داخل کشور نیز تحت فشار اعتصابات کارگری و اعتراضات توده ای در منگنه قرار گرفته است؛ در شرایطی برگزار می‌شود که روزانه بیش از هزار نفر در نتیجۀ سیاستهای ابلهانه و نامسئولانۀ سران رژیم و در اختیار نداشتن امکانات پزشکی بر اثر ویروس کرونا جان می بازند؛ در شرایطی برگزار می‌شود که رژیم با بحرانهای عمیق همه جانبه توانایی پاسخگویی به هیچ یک از نیازهای حیاتی توده های مردم کارگر و زحمتکش ایران را ندارد. تردیدی نیست که در روند پیشروی و تکامل مبارزات کارگری و توده ای ملزومات سرنگونی انقلابی این رژیم قرون وسطایی اسلامی سرمایه فراهم می آید، این رژیم به زیر کشیده می شود و سران و مهره های جنایتکار آن در دادگاههای مردمی به سزای اعمالشان خواهند رسید.