مجازات اعدام و بساط نمایش اعدام در ملاء عام را در هم پیچید
شنبه ۱۳ فروردین ۱۴۰۱
بنا به گزارش خبرگزاری های حکومتی دادگاهی در فولادشهر اصفهان حکم اعدام دو متهم به قتل عمد را برای اجرا در ملاء عام صادر کرده است. بنا به این گزارش ها، دو متهم به قتل عمد به نام‌های محمد. ق ۳۸ ساله و صادق. م ۲۵ ساله به اتهام قتل یک مامور پلیس در تاریخ آبان ۱۴۰۰، در یک دادگاه بدوی در استان اصفهان به اعدام در ملاء عام محکوم شده‌اند. مسعود مسعودی‌فر، رئیس دادگاه فولادشهر اصفهان، گفته است که به این جنایت «رسیدگی ویژه و سریع» شده و حکم اعدام «در کمترین زمان ممکن» صادر شده است.
مقام‌های جمهوری اسلامی ادعا می کنند که این دو متهم، یک مامور پلیس آگاهی شهرستان لنجان را به قتل رسانده‌اند. اما با توجه به اینکه قوه قضاییه در ایران یکی از آنها نهادهایی است که فساد در آن نهادینه شده است و هیچگونه شفافیتی در چگونگی رسیدگی آن به این نوع پرونده ها وجود ندارد، ادعای رئیس دادگاه فولادشهر بشدت زیر سئوال است. بویژه هم‌زمانی این رویداد با اعتراضات توده ای مرتبط با کم‌آبی در استان اصفهان و سابقه جمهوری اسلامی در پرونده سازی علیه معترضان و انتساب اتهام قتل به آنان، مانند پرونده نوید افکاری و مصطفی صالحی، شکاکیت و ناباوری به ادعاهای رئیس دادگاه فولادشهر و دیگر مقامات رژیم را بیشتر دامن زده است. رژیم اسلامی که در یک سال و نیم اخیر به دلیل همه‌گیری کرونا اجرای احکام اعدام در ملاء عام را ظاهرا متوقف کرده بود، دوباره و به منظور ایجاد رعب و وحشت در جامعه آن را از سر گرفته است. صدور حکم اعدام برای دو متهم به قتل مأمور پلیس آگاهی که وقوع آن همزمان بوده با اعتراضات توده ای مردم علیه کم آبی در استان اصفهان نشان می دهد که رژیم می خواهد از معترضان به بحران کم آبی در استان اصفهان زهر چشم بگیرد.
همانگونه که بارها اعلام کرده ایم و تجربه نیز ثابت کرده است، به راه انداختن بساط اعدام و اقدامات سرکوبگرانه، نه از قدرت رژیم، بلکه از استیصال و ترس و وحشت آن از رشد و گسترش نارضایتی و اعتراضات مردم سرچشمه می گیرد. از آنجا که رژیم بار سنگین بحران سرمایه داری ایران و فشار تحریم های اقتصادی را بر دوش کارگران و مردم محروم جامعه انداخته است، و از طرف دیگر با توجه به اینکه از شواهد پیداست که رژیم در تدارک سازش با غرب بر سر پرونده مربوط به بحران اتمی است، با به راه انداختن مجدد بساط اعدام ها، پیشاپیش می خواهد جو رعب و وحشت را در جامعه حاکم نماید و از این طریق جلو فوران خشم فروخوردهی توده های محروم را بگیرد.
اما اگر رژیم بخود جرأت می دهد که احکام اعدام را صادر و به اجرا بگذارد و میادین مرکزی شهرها و استادیوم های ورزشی را به صحنه این نمایش جنایتکارانه تبدیل کند، در واقع جوازش را از ناآگاهی و استقبال آن بخش از مردمی گرفته است که هنوز پی نبرده اند که ریشه اصلی همه بزهکاری ها و جنایت ها در ذات نظام سرمایه داری و حاکمیت رژیمی است که با این اعدام ها جنایت و خشونت را در جامعه رواج می دهد. مردمی که می خواهند به نمایش این جنایت بروند نمی دانند، رژیم با نمایش این اعدام ها، مرعوب کردن خود آنها را هدف قرار داده است. اصلی ترین هدف جمهوری اسلامی از گردآوردن مردم برای دیدن این نمایشات، ترساندن آنهاست و آنها هم عملاً و بدون آنکه خود بخواهند به دامی می افتند که رژیم برای آنها گسترانده است.
آنچه مسلم است مردم از تجاوز و قتل و تعرض بیزارند و انتظار دارند که متجاوزین و قاتلین دادگاهی و مجازات شوند. در حالی که هیچ شفافیتی در پرونده کسانی که به قتل متهم شده اند وجود ندارد و به گفته رئیس دادگاه فولادشهر اصفهان، «رسیدگی به این پرونده بطور ویژه و سریع و در پشت درهای بسته انجام گرفته و حکم اعدام «در کمترین زمان ممکن» صادر شده است. با این وصف رژیم جمهوری اسلامی از این احساس و از این توقع مردم، بهره می برد و بنام مردم به میدان می آید تا باصطلاح عدالت را اجرا کند. رژیم با سوار شدن بر احساسات و عواطف مردم، هدف اصلی خود را که مرعوب کردن و بیصدا نمودن مردم و به حاشیه راندن مسائل اساسی آنان باشد را پیش می برد. رژیم باین ترتیب تلاش میکند تا حس انتقامجویی مردم را تحریک و عمل ضد انسانی اعدام بطور کلی و اعدام در ملاء عام را بطور خاص مشروع جلوه دهد.
جمهوری اسلامی از آنجایی که می داند عمل قتل عمیقاً قوم و خویش و وابستگان مقتول و مردم ناآگاه را متأثر و خشمگین می کند و احساسات انتقامجویانه مردم برانگیخته می شود، آگاهانه هرازگاهی که شرایط را مساعد ببیند و تشخیص دهد که می تواند بر موج احساسات انتقامجویانه مردم سوار شود، برای زهرچشم گرفتن از مردم و عادی کردن ارتکاب جنایت دولتی و حکومتی، بساط قتل و جنایتش را در میادین شهرها برپا می دارد و محکومان به مرگ را در برابر چشم مردم به دار می کشد. مردم با حضور خود در این نمایش ضد انسانی به رژیم امکان خواهند داد تا آنرا به یک روال عادی در جامعه تبدیل نماید و فضای ترس و وحشت را در جامعه دائمی سازد. دولت رئیسی بیمناک از اینکه خیزش تهیدستان و به میدان آمدن کارگران متشکل بساط جنایاتش را جمع کنند و کلیت نظام اش را برای همیشه بگور سپارند، آگاهانه مترصد فرصتی است تا چوبه های دارش را در میادین شهرها برپا سازد و بگونه ای به مردم عاصی و معترضی که به کمتر از مرگش راضی نیستند، بگوید که هنوز ظرفیت جنایت و آدم کشی را دارد و از مردم زهر چشم بگیرد.
مردم نباید بگذارند مراسم کشتار انسانها برگزار شود. مردم هر اندازه از کردار قاتلان خشمگین باشند، نباید به وسیله ای برای برپا داشتن بساط جنایات نقشه مند رژیم تبدیل شوند. مردم هر کجا که امکان یابند باید دست در دست هم بگذارند و بساط قتل و کشتار انسان ها را بر سر مزدوران رژیم و برپاکنندگان آن خراب کنند. نمایش وحشیانه تازیانه خوردن انسان ها و جان کندن انسان ها تماشا ندارد. حضور مردم در پای این صحنه های زجرآور هدفی است که این رژیم برایش برنامه ریزی کرده است. نباید به تحقق این هدف یاری رساند . به چوبه دار آویختن و جان کندن انسان ها، تماشا ندارد، بساطش را باید در هم پیچید. نه تنها اعدام در ملاء عام، بلکه بساط مجازات اعدام به عنوان قتل عمد دولتی باید بساطش در هم پیچیده شود.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه‌له