شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱

جهان امروز

توضیح:

این سخنرانی در سال ۱۳۶۸ خطاب به کارگران و در مراسم گرامیداشت اول ماه مه روز جهانی کارگر در مقر مرکزی کومه‌له-سازمان کردستان حزب کمونیست ایران و به زبان کردی انجام شده است. سخنان رفیق صدیق همان موقع از طریق رادیو و نیز ترجمۀ فارسی آن در نشریۀ پیام (نشریۀ رادیو صدای انقلاب ایران-رادیو کومه‌له) انتشار یافت. متن این سخنرانی در کنار دیگر سخنرانی‌هایی از این رهبر کمونیست و انقلابی در کتاب «صدیق کمانگر منم!» نیز به چاپ رسیده‌اند.

پویا محمدی

اردیبهشت ۱۴۰۱

********

رفقای کارگر!

روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر، جشن اتحاد و همبستگی کارگران را به شما شادباش می‌گویم! بدون شک امسال نیز همچون سال‌های گذشته، محلات و خیابان‌های اکثر شهرهای جهان به صحنۀ نمایش نیروی متحد ده‌ها و صدها میلیون کارگر آگاه و مبارز تبدیل خواهد شد. امسال نیز کارگران جهان با برپایی مراسم‌های با شکوه، صدای اعتراض خویش را علیه رنج‌ها و مصائب ناشی از نظام سرمایه‌داری به گوش جهانیان رسانده، و در روز جشن کارگران عزم و ارادۀ خلل‌ناپذیرشان را برای ایجاد دنیایی فارغ از هرگونه استثمار، ستم و تبعیض و نابرابری به نمایش در‌می‌آورند.

کارگران ایران در شرایطی جشن امسال خود را برپا می‌دارند که ۹ ماه از برقراری آتش‌بس در جنگ ایران و عراق گذشته است. جنگی که کارگران ایران خصوصاً کارگران کردستان در قطعنامه‌های روز کارگر سال‌های گذشته خواهان قطع فوری و بدون قید و شرط آن شده و نفرت و بیزاری خویش را از ادامۀ آن ابراز می‌داشتند.

اکنون که ۹ ماه از قطع جنگ می‌گذرد، دیگر سرمایه‌داران و جمهوری اسلامی نمی‌توانند به بهانۀ جنگ، ده‌ها هزار کارگر را از کارخانه‌ها اخراج کرده و صدها هزار نفرشان را در میدان‌های جنگ قربانی کنند، این یکی از تأثیرات مثبت قطع جنگ ایران و عراق در زندگی کارگران ایران است. ولی در همان حال علیرغم همۀ وعده و وعیدهایی که مقامات جمهوری اسلامی در اولین روزهای پس از قطع جنگ به کارگران و توده‌های ستمدیده مردم می‌دادند، نه تنها در این مدت هیچ بهبودی در وضعیت زندگی توده‌های کارگر و زحمتکش به وجود نیامده است، بلکه رژیم در کنار افزایش بیکاری و گرانی و فقر روزافزون موجی از سرکوب و خفقان به راه انداخته است.

هنوز چند صباحی از قطع جنگ نگذشته بود که رژیم با تمام توان و قدرت سرکوبگرانۀ خویش به میدان آمد تا هرگونه صدای حق‌طلبی را در گلو خفه سازد. یورش بی‌رحمانه به سطح معیشت کارگران و زحمتکشان، اعدام جنایتکارانۀ هزاران انسان مبارز و معترض، تداوم خفقان و سرکوب سیاسی و نظامی در کردستان و تداوم جنگ ضدانقلابی علیه مردم کردستان، رشد روزافزون گرانی، ارمغان سرمایه‌داران و رژیم اسلامی برای توده‌های کارگر ایران در طول سال گذشته بود. اینها همه در ادامۀ سیاست ضدکارگری و ضدانسانی رژیمی است که در طول ده سال حاکمیتش، سرکوب انقلاب کارگران و زحمتکشان را در صدر اولویت‌های خود قرار داده است.

اما اگر ده سال خفقان و سرکوب و هشت سال جنگ ارتجاعی و خانمان برانداز قادر بوده است این رژیم و نظام سرمایه‌داری‌اش را از بحران عمیق سیاسی و اقتصادی‌ای که در آن گرفتار بوده است نجات دهد، این بار نیز خواهد توانست رژیم جمهوری اسلامی را از مهلکه‌ای که در آن گرفتار آمده است، رهایی بخشد. رویدادهای ۹ ماه بعد از برقراری آتش‌بس بار دیگر این حقیقت را آشکار ساخت که جمهوری اسلامی نمی‌تواند با استفاده از حربۀ سرکوب صدای توده‌های کارگر و زحمتکش آگاه را برای همیشه در گلو خفه کند.

اگر امروز جمهوری اسلامی توانسته است با استفاده از حربۀ سرکوب و شکنجه فضای خفقان و ترس را دامن زده و مانع از انفجار خشم توده‌های کارگر و زحمتکش گردد، فردا یعنی زمانی که این موج عظیم انسان‌های کارگر و زحمتکش متحدانه و متشکل به میدان بیایند، نظام گندیدۀ سرمایه‌داری را با جمهوری اسلامی و تمامی دم و دستگاه‌های سرکوب اسلامی و غیراسلامی‌اش در هم شکسته و نابود می‌سازند و آنان را به زباله‌دان تاریخ خواهند ریخت و آنگاه کارگران آگاه و کمونیست حکومت کارگری خود را برپا می‌دارند و دنیایی شایستۀ انسان‌های آزاد و برابر بنا می‌نهند. جشن و مراسم روز کارگر در سال گذشته و سال‌های قبل نوید‌بخش چنین روندی بود.

کارگران کردستان نیز طی ده سال گذشته علاوه بر شرکت فعالانه و قهرمانانه‌شان در تمامی عرصه‌های جنبش انقلابی و توده‌ای علیه جمهوری اسلامی، با برپا کردن جشن و مراسم روز کارگر مژدۀ به میدان آمدن نیروی اجتماعی جدیدی را در جامعۀ کردستان اعلام کرده‌اند، بدون شک روز اول ماه مه سال ۶۸ نیز روز نمایش نیروی متحد طبقۀ کارگر آگاه و مبارز کردستان است.

کارگران کردستان!

روز ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر فرصت دیگری است تا بار دیگر با به میدان آوردن نیروی متحد طبقاتی‌مان به همۀ سرمایه‌داران و دولت‌هایشان نشان دهیم که هم اکنون دیگر کارگر آگاه کردستان آن نیروی اجتماعی عظیمی است که نه تنها نمی‌توان موجودیتش را نادیده گرفت، نه تنها نمی‌توان خواست‌های اقتصادی و سیاسی‌‌اش را بی‌جواب گذاشت، نه تنها دیگر گرسنگی و بیکاری و فقر را تحمل نمی‌کند، بلکه مصمم است که با تکیه بر نیروی متحد خویش حقوق پایمال شده‌اش را از حلقوم سرمایه‌داران و صاحبان قدرت بیرون بکشد و اکنون دیگر هیچ گونه تغییر سیاسی و اجتماعی در کردستان بدون شرکت او نمی‌تواند صورت بگیرد.

باید در روز اول ماه مه با تعطیل کردن کار، با برپا کردن مراسم و راه‌اندازی میتینگ و راهپیمایی و برپایی جشن، ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر و اعلام همدلی با کارگران ایران و جهان، محلات و خیابان‌های شهرهای کردستان را به میدانی برای نمایش قدرت آگاه شدۀ کارگران آگاه و انقلابی تبدیل کنیم.

با تعطیل کردن کار و برپا کردن جشن و مراسم بزرگ و یکپارچه نشان بدهید که شیشه عمر سرمایه‌داری در دست شماست و اگر شما اراده کنید چرخ تولید از کار باز می‌ایستد و عمر این نظام ظالمانه و غیرانسانی به سر خواهد آمد.

در روز اول ماه مه امسال نیز باید همچون سال‌های گذشته بانگ اعتراض خود را علیه استثمار و هر گونه ستم و تبعیض بلند کنید. در قطعنامه‌های خودتان خواستار آن شوید که رژیم غرامت همۀ آن خساراتی را که در طول ۸ سال جنگ ارتجاعی به توده‌های کارگر و زحمتکش وارد گشته است، بپردازد. خواهان بازگشت کارگران اخراجی به سر کار و پرداخت بیمه بیکاری به همۀ کارگران بیکار شوید. بخواهید که رژیم حق اعتصاب و تشکل مستقل کارگران را برایتان به رسمیت بشناسد.

نفرت و بیزاری خویش را از حضور سرکوبگرانۀ جمهوری اسلامی در کردستان ابراز کنید و خواهان بیرون رفتن نیروهای اشغالگر جمهوری اسلامی از کردستان شوید. بدون شک جمهوری اسلامی ضعیف‌تر از آن است که در مقابل اتحاد و یکپارچگی شما مقاومت کند و قطعاً در برابر نیروی متحد و متشکل شما عقب می‌نشیند.

توده‌های شرافتمند و آزادی‌خواه کردستان، زنان و مردان انقلابی!

جشن روز کارگر، جشن همۀ ستمدیدگان و محرومان است. شرکت هرچه وسیع‌تر شما در جشن جهانی کارگران، نشان‌دهندۀ آگاهی و روحیۀ انقلابی شماست. شما که با شرکت بی‌دریغ و وسیع خود در جنبش انقلابی کردستان جمهوری اسلامی را به هراس افکنده‌اید، اکنون نیز با شرکت در روز اول ماه مه و پشتیبانی از کارگران آگاه کردستان، بار دیگر نشان دهید که کردستان سنگر تسخیر‌ناپذیر انقلاب ایران است و جمهوری اسلامی در بین مردم کردستان جایی ندارد.

بار دیگر به مناسبت روز کارگر به همۀ شما شادباش می‌گویم.

زنده باد روز کارگر

زنده باد اتحاد جهانی کارگران

زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری